Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε την τιμή να βραβεύσουμε, σ’ αυτήν εδώ την αίθουσα, τους Έλληνες Ολυμπιονίκες του Λονδίνου, που με τα ελληνικά χρώματα, αγωνίστηκαν για τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Σήμερα, στην ίδια αίθουσα, τιμούμε τους Έλληνες Παραολυμπιονίκες. Πραγματικούς αγωνιστές της ζωής, πουέδωσαν έναν σκληρό άθλο. Και από αυτή τη δοκιμασία, βγήκαν νικητές.
Αθλητές και αθλήτριες,
Ο αγώνας σας μας συγκίνησε, μας γέμισε συναισθήματα χαράς και θαυμασμού. Γιατί μας δείξατε πώς μπορεί κάποιος να υπερβεί τον εαυτό του. Αντί να το βάλετε κάτω, αγωνιστήκατε. Αντί να λυγίσετε και να περάσετε στο παρασκήνιο, μπήκατε στα γήπεδα και τα κατακτήσατε. Οι δυσκολίες σας έγιναν η δύναμή σας. Οι προσπάθειες, οι διακρίσεις που πετύχατε, σας έκαναν πραγματικούς πρωταθλητές. Δώσατε τη μάχη για αξίες και ιδανικά και κερδίσατε, πρώτα απ’ όλα τον ίδιο τον εαυτό σας. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μετάλλιο που θα μπορούσατε να κερδίσετε και να προσφέρετε σε όλους μας.
Με τη συμμετοχή σας και τη διάκρισή σας στους Παραολυμπιακούς αγώνες, κάνατε τα όνειρά σας πραγματικότητα και μας θυμήσατε να ονειρευόμαστε. Οι αγώνες σας αποτελούν για εμάς παράδειγμα θέλησης, υπομονής και επιμονής. Και η νίκη σας είναι ξεχωριστή. Γιατί εσείς, οι οικογένειές σας και οι προπονητές σας, δώσατε και δίνετε ένα διπλό και αντίξοο αγώνα, τόσο στα γήπεδα όσο και στην καθημερινότητά σας.
Παρά το συναίσθημα χαράς που νιώθουμε σήμερα, δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στα προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Η Πολιτεία, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να διευκολύνει τις ανάγκες σας. Οι υποδομές υστερούν. Παρά τα μικρά βήματα, δεν υπάρχουν ακόμη οι συνθήκες που θα σας εξασφαλίσουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, σε ίσες δυνατότητες επαγγελματικής ανέλιξης. Κοινωνία όμως που δεν μπορεί να φροντίσει όλα τα μέλη της, δεν μπορεί να λέγεται ούτε σύγχρονη, ούτε πολιτισμένη.
Αθλητές και αθλήτριες,
Οι Αρχαίοι Έλληνες γκρέμιζαν τα τείχη για να υποδεχθούν τους Ολυμπιονίκες στις πόλεις τους. Χρέος δικό μας είναι να γκρεμίσουμε τα δικά σας καθημερινά εμπόδια που υπάρχουν στις πόλεις και να σας εξασφαλίσουμε το μέλλον που σας αξίζει. Εσείς είστε το ανθρώπινο πρόσωπο των αφιλόξενων πόλεων. Κι η παρουσία σας εδώ, μας υπενθυμίζει το καθήκον μας, τις προτεραιότητες που θα πρέπει να θέσουμε.
Είναι υποχρέωσή μας να δούμε, να ακούσουμε, να νιώσουμε τις ανάγκες σας και να τις καλύψουμε. Να σας δείξουμε εμπράκτως το σεβασμό μας. Και να σας ανταποδώσουμε την τιμή που μας κάνατε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας συγχαρώ θερμά έναν-έναν, εσάς, τους προπονητές σας και τις οικογένειές σας, που σας στήριξαν όλο αυτό το διάστημα και στάθηκαν στο πλευρό σας. Και να σας ευχαριστήσω για την προσφορά σας, για τη δύναμη, το παράδειγμά σας και τα μηνύματα που στείλατε με τους αγώνες και τις νίκες σας.
Καλή επιτυχία σε ό, τι κι αν κάνετε στη ζωή σας!
.