Στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου μοντέλου για τον ελληνικό τουρισμό αναφέρθηκε ο βουλευτής Τρικάλων της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Γιώργος Κυρίτσης, στην Ολομέλεια της Βουλής την Πέμπτη, 13 Δεκεμβρίου 2012.
Κατά τη συζήτηση νομοσχεδίων του υπουργείου Τουρισμού, με αντικείμενο την κύρωση συμφωνιών συνεργασίας της Ελλάδας με την Κίνα και την Ουρουγιάη στον τομέα του τουρισμού, ο κ. Κυρίτσης επισήμανε ότι ο μαζικός τουρισμός, που κυριαρχεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα δεν αρκεί, καθώς «δεν εκμεταλλεύεται τον πολιτιστικό πλούτο, τις ιδιαιτερότητες της χώρας και τα πλεονεκτήματα» της χώρας και έδωσε έμφαση στην ανάγκη σύνδεσης του τουρισμού με τον πολιτισμό.
«Στόχος μας λοιπόν θα πρέπει να είναι η ενίσχυση του τουρισμού μέσω μιας επιθετικής τουριστικής αλλά και πολιτιστικής πολιτικής. Το νέο μοντέλο θα πρέπει να στηρίζεται σε συνέργειες και συνεργασίες, που θα συμβάλλουν όχι μόνο στην αύξηση επισκεπτών αλλά και στην εξαγωγή του ελληνικού πολιτισμού», τόνισε.
Επίσης, ο βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. έθεσε ως προτεραιότητα την προώθηση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, κάτι που θα επιτρέψει την προσέλκυση νέων επισκεπτών, την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών.
«Είχα μιλήσει στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και κατ’ ιδίαν στην κυρία Υπουργό και με άκουσε με πολύ προσοχή, για τους «δρόμους του χιονιού», για τους «δρόμους του κρασιού», για μορφές τουρισμού που θα αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα κάθε περιοχής. Γιατί να μην ασχοληθούμε με τον ιατρικό τουρισμό; Γιατί να μην ενισχύσουμε το θρησκευτικό τουρισμό;», σημείωσε, εκτιμώντας ότι αν δεν υπάρξει άμεσα ένα σύγχρονο, στρατηγικό σχέδιο, οι τουρίστες θα μας γυρίσουν την πλάτη και θα προτιμήσουν άλλους, φθηνότερους προορισμούς.
Αναλυτικά, η ομιλία του κ. Κυρίτση έχει ως εξής:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
οι δύο συμφωνίες συνεργασίας που καλούμαστε να κυρώσουμε τόσο με την Κίνα όσο και με την Ουρουγουάη στόχο έχουν την ενίσχυση του τουρισμού ενός δυναμικού τομέα που αντιπροσωπεύει το 15% περίπου του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας και στον οποίο απασχολείται το 19% του εργατικού δυναμικού.
Παρά την καθυστέρηση με την οποία ήρθαν στη Βουλή οι συμφωνίες δείχνουν τη βούληση της χώρας να αποκομίσει περαιτέρω οφέλη μέσω του τουρισμού, να επιδιώξει την ενίσχυση της εξωστρέφειας του τουριστικού προϊόντος, την ανάπτυξη της τουριστικής διπλωματίας με προεκτάσεις τις διμερείς σχέσεις της Ελλάδας με την Κίνα και την Ουρουγουάη.
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στη συμφωνία με την Κίνα, μια αναδυόμενη αγορά-στόχο για νέους επισκέπτες. Στο κείμενο αντιμετωπίζουμε τον τουρισμό ως μέσω για την επίτευξη καλύτερης κατανόησης της ιστορίας και του πολιτισμού των δύο εθνών. Και στέκομαι σ’ αυτό το σημείο της συμφωνίας, γιατί είναι πιο κοντά και στη δική μου αντίληψη για τον τουρισμό και στην αντίληψη της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Μέχρι στιγμής η Ελλάδα στηρίζεται κυρίως στο μαζικό τουρισμό, σ’ ένα μοντέλο που συνδέεται με δίπτυχα: «Ήλιος – θάλασσα», «μουζάκα – σουβλάκι». Αυτό το μοντέλο κάποτε έδωσε κάποια οφέλη αλλά τώρα είναι ξεπερασμένο. Δεν εκμεταλλεύεται τον πολιτιστικό πλούτο, τις ιδιαιτερότητες της χώρας, τα πλεονεκτήματα που θα μας επιτρέψουν να αναπτύξουμε τον τουρισμό, που θα παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.
Φοβάμαι ότι αν δεν υπάρξει άμεσα ένα σύγχρονο σχέδιο οι τουρίστες βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θα μας γυρίσουν την πλάτη και θα προτιμήσουν άλλους προορισμούς και αυτό επειδή επί χρόνια αναπαυθήκαμε και δεν φροντίσαμε το αυτονόητο, δηλαδή να αξιοποιήσουμε την πλούσια πολιτιστική παράδοση και το φυσικό πλούτο που θα μας επιτρέψει να αναδείξουμε τη διαφορετικότητά μας.
Στόχος μας λοιπόν θα πρέπει να είναι η ενίσχυση του τουρισμού μέσω μιας επιθετικής τουριστικής αλλά και πολιτιστικής πολιτικής. Το νέο μοντέλο θα πρέπει να στηρίζεται σε συνέργειες και συνεργασίες, που θα συμβάλλουν όχι μόνο στην αύξηση επισκεπτών αλλά και στην εξαγωγή του ελληνικού πολιτισμού.
Κάποτε ο Μάνος Κατράκης έπαιξε τον Οιδίποδα στην Ιαπωνία. Κάποτε ο Ροντήρης έπαιξε τους Πέρσες στις πυραμίδες του Μεξικού. Τι ήταν αυτοί; Ήταν οι κράχτες για τον ελληνικό πολιτισμό.
Πάμε στον αντίποδα τώρα. Οι Έλληνες έμαθαν να τρώνε σούσι. Τι κάνουν; Κάνουν εισβολή στις χώρες και με άλλα προϊόντα, με κινέζικο για παράδειγμα. Εμείς ποτέ δεν είχαμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να πούμε ότι όχι μόνο ο πολιτισμός μπορεί να είναι κράχτης, αλλά και πόσα άλλα πράγματα. Όμως αυτό,, δεν είναι μόνο θέμα Υπουργείο Τουρισμού αλλά σύνδεση με όλα τα άλλα Υπουργεία για να πούμε ότι έχουμε μια μεσογειακή κουζίνα. Πώς μπορούμε να την περάσουμε στις μεγάλες αγορές της Κίνας, αλλά και άλλα προϊόντα που πουλάμε κι εμείς προς τα εκεί, αλλά έξω από αυτούς;
Πέραν της σύνδεσης του πολιτισμού με τον τουρισμό και του σημερινού προτύπου που στηρίζεται στον ήλιο και τη θάλασσα -το οποίο και πρέπει να αναπροσαρμόσουμε- απαραίτητο είναι να ενισχύσουμε, να δημιουργήσουμε τις υποδομές για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, τουρισμού τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες το χρόνο.
Είχα μιλήσει στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και κατ’ ιδίαν στην κυρία Υπουργό και με άκουσε με πολύ προσοχή, για τους δρόμους του χιονιού, για τους δρόμους του κρασιού, για μορφές τουρισμού που θα αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα κάθε περιοχής.
Γιατί να μην ασχοληθούμε με τον ιατρικό τουρισμό; Θα έπρεπε να δώσουμε προτεραιότητα στον ιατρικό τουρισμό. Σκεφτείτε κάποια ξενοδοχεία στα καλύτερά μας μέρη, όπου να είναι ειδικά κατασκευασμένα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σκεφτείτε πόσο τουρισμό θα μπορούσαμε να φέρουμε από τη Βόρεια Ευρώπη.
Γιατί να μην ενισχύσουμε το θρησκευτικό τουρισμό; Μιλήσαμε για τους δρόμους της θρησκείας. Όμως αυτό είναι ένα όραμα. Πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα σε αυτόν τον τόπο. Έτσι θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να έρθουν νέοι επισκέπτες. Να μπορέσουμε σιγά-σιγά να επιμηκύνουμε την τουριστική σεζόν, να αυξήσουμε την τουριστική κατανάλωση, να παρέχουμε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας σκιαγράφησα σε αυτά τα στενά πλαίσια που ορίζει ο Κανονισμός της Βουλής τη δική μας αντίληψη για ένα νέο και βιώσιμο μοντέλο τουρισμού με έμφαση κυρίως στον πολιτισμό.
Ως Δημοκρατική Αριστερά θα υπερψηφίσουμε τις δύο Συμφωνίες με την Κίνα και την Ουρουγουάη. Οι Συμφωνίες αυτές είναι μια βάση για περαιτέρω συνεργασία. Αν τα αποτελέσματα είναι θετικά, θα πρέπει να τις διευρύνουμε. Αλλά προέχει ένα σύγχρονο μακροπρόθεσμο, στρατηγικό σχέδιο που θα υλοποιεί το όραμα αυτής της χώρας για το μέλλον.