Αναρωτιέται κανείς που χάθηκαν όλοι; Όλοι όσοι διεκδίκησαν την ψήφο είτε συνδικαλιστικά, είτε πολιτικά; υποσχόμενοι ότι θα είναι πάντα μπροστά στις διεκδικήσεις και δίπλα στον εργαζόμενο… Άφαντοι.. Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημίας (μετακινήσεις, ρουσφέτια, εμπαιγμός). Στο γεγονός της επιφόρτισης του προσωπικού με την διαδικασία του εμβολιασμού. Στην διεκδίκηση χρημάτων για την πληρωμή των δεδουλευμένων-εξαιρέσιμων. Στην διεκδίκηση της μετατροπής συμβάσεων των συναδέλφων με συμβάσεις εργασίας, είτε με κινητοποιήσεις είτε με ενημέρωση. Στην ιδιωτικοποίηση που είναι μπροστά στην πόρτα μας ..!!(ο Covid τους σταμάτησε).
Στην ενημέρωση του υγειονομικού κόσμου για την ψήφιση του εργασιακού νομοσχεδίου, που αποτελεί ταφόπλακα… προκειμένου να υπάρξει συμμετοχή στην Απεργία της 10 Ιουνίου. Στην προβολή των προβλημάτων που υφίστανται με αντίκτυπο τους πολίτες, όπως(μη λειτουργία Πνευμονολογικής (παρότι υφίσταται Προϊστάμενος). Στην λειτουργία Γαστρεντερολογικού ιατρείου. Στην λειτουργία του Μαγνητικού τομογράφου. Αλήθεια…παρακολουθούν τα δρώμενα; Αν ναι θα αντιλήφθηκαν ότι ο σύλλογος εργαζομένων Νοσοκομείου Καρδίτσας, μετά και τις δηλώσεις Μητσοτάκη, σε ότι αφορά την ύπαρξη και λειτουργία νοσοκομείων ανάλογα με την χιλιομετρική απόσταση, ξεκίνησε μια σειρά επαφών, προκειμένου να προλάβουν τις καταστάσεις σε ότι αφορά την συνένωση των δύο νοσοκομείων. Ε Δ Ω; Κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου; Φυσικά δεν βγαίνουν από το κάδρο όσοι βρίσκονται στην πολιτική σκηνή. Έχουν τις ευθύνες τους. Ζούμε μια απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας και αν δεν αντιδράσουμε τώρα…θα αποτελέσουμε μέρος αυτού που έρχεται… Ας παλέψουμε για το ΕΜΕΙΣ..μόνοι μας…μπορούμε!!