Ο απόηχος του προχθεσινού συλλαλητηρίου για τις σχολές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στα Τρίκαλα, άφησε πίσω του ποικίλες αντιδράσεις και ποικίλα συναισθήματα, κυρίως σε όσους είχαν την τύχη να παραβρεθούν σ’ αυτό.
Ήταν ένα συλλαλητήριο σαφώς κατώτερο των προσδοκιών, σχετικά με αυτό που λίγο πολύ θα περίμενε ο καθένας μας, για το μείζον θέμα της διατήρησης και διεκδίκησης και άλλων σχολών στα Τρίκαλα, στο πλαίσιο της ισόρροπης και ισοδύναμης ανάπτυξης όλων των νομών της Θεσσαλίας, σε εκπαιδευτικό και πανεπιστημιακό επίπεδο.
Παρατηρήσαμε σχεδόν όλους τους πολιτικούς του νομού να είναι εκεί, εκτός από τους τέσσερις βουλευτές και ίσως 2-3 ακόμη χαρακτηριστικές απουσίες, είδαμε εκπροσώπους τους κλήρου, αλλά είδαμε να λείπει χαρακτηριστικά το στοιχείο που θα έπρεπε να βρίσκεται πρωτίστως εκεί και αυτό το στοιχείο είναι η παρουσία των απλών πολιτών.
Δυστυχώς οι πολίτες και ειδικά αυτοί που είναι επαγγελματίες και διατηρούν εμπορικά καταστήματα, καφετερίες, μαγαζιά υγειονομικού ενδιαφέροντος κλπ. που είναι και οι άμεσα ωφελημένοι από την παρουσία αρκετών φοιτητών στην πόλη, έλαμψαν δια της απουσίας τους, γυρίζοντας επιδεικτικά την πλάτη τους-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-στο παντρικαλινής φυσιογνωμίας συλλαλητήριο διαμαρτυρίας.
Ευθύνες σαφώς και υπάρχουν γι’ αυτό και το έχουμε ξαναγράψει πως οι διοικήσεις όλων των ανωτέρω συλλόγων και σωματείων, δυστυχώς δεν κατάφεραν να τους πείσουν και να τους προσελκύσουν στη συγκέντρωση. Κανονικά, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα έπρεπε να είχε παραλύσει όλη η πόλη.
Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, πως οι πολιτικοί που ίσως είναι τις περισσότερες φορές οι άμεσα υπεύθυνοι για την πορεία της ανάπτυξης και την μοίρα ενός τόπου, ευρισκόμενοι εκεί να έχουν διατελέσει μέρος του χρέους τους απέναντι στον τόπο. Κάτι που σαφώς δεν ισχύει το ίδιο για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.