Αντί να ασκεί πολιτική, ο Κασσελάκης ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την επικοινωνία. Οχι μόνο αγνοεί όλα τα υπόλοιπα, αλλά υποπίπτει και σε σωρεία λαθών. Καλή και η επικοινωνία, αλλά στην Ελλάδα τού 2024 απαιτούνται πολιτική δράση, αντίληψη των προβλημάτων και, κυρίως, αποτελεσματικότητα
Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει μπροστά του μια πολιτική μάχη ζωής ή θανάτου. Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου κρίνεται το μέλλον του – και είναι φανερό ότι δεν έχει το παραμικρό περιθώριο για απώλειες δεξιά και αριστερά. Κατά γενική ομολογία, όμως, έξι μήνες μετά την εκλογή του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει ακόμα με ψάρι έξω από το νερό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει αποκτήσει την απαιτούμενη δυναμική – σε μια περίοδο με σημαντικές ευκαιρίες για την αντιπολίτευση, η επιρροή του παραμένει αναιμική.
Αντί να ασκεί πολιτική, ο Κασσελάκης ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την επικοινωνία. Οχι μόνο αγνοεί όλα τα υπόλοιπα, αλλά υποπίπτει και σε σωρεία λαθών. Είναι και οι χαμηλές οι πτήσεις στις δημοσκοπήσεις. Είναι που πληθαίνουν και οι συζητήσεις περί της ανάγκης να επανέλθει ο Τσίπρας, μπας και σωθεί το κόμμα. Είναι και ο Πολάκης που ξεκίνησε πάλι το αντάρτικο. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια.
Οσο περνά ο καιρός, η αμφισβήτηση φουντώνει. Σε κάθε μικρο-κρίση που κλήθηκε έως τώρα να διαχειριστεί, ο Κασσελάκης έπαιξε επικοινωνιακά. Οπως τότε, που κάλεσε δημοσίως από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής όποιον διαφωνεί με τη θέση του για τα ομόφυλα ζευγάρια να σηκωθεί όρθιος. Ή όπως τις προάλλες που –και πάλι δημοσίως– μας έδειξε πόσο «χεσμένο» έχει τον Μπέο. Ανεβαίνοντας δις στα τρακτέρ ή φορώντας τις γαλότσες και πιάνοντας το φτυάρι για να βγάλει τις λάσπες από το πλημμυρισμένο σπίτι στον Βόλο.
Χωρίς τις κάμερες των καναλιών – αλλά με τη δική του να τον ακολουθεί κατά πόδας. Ακόμα και στην πρώτη συνάντησή του με τον Μητσοτάκη, πριν καθίσει στον καναπέ, αποφάσισε να θέσει ζήτημα για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Και λίγο μετά, μέσω του διευθυντή του, μας κοινοποίησε την πρόταση που είχε παλαιότερα από τον Πρωθυπουργό να υπουργοποιηθεί. Αχταρμάς. Και ύστερα ήρθε το ερώτημα «Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;».
Αυτό που ενόχλησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και το περιβάλλον του είναι το ίδιο το ερώτημα, όχι τα ντεσού του. Διότι η απάντηση, προφανώς, δεν είναι «ο Κασσελάκης». Αμφιβάλλει κανείς ότι αν την επόμενη Κυριακή είχαμε εθνικές εκλογές ο Κασσελάκης θα έχανε συντριπτικά από τον Μητσοτάκη; Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο νέος αρχηγός είναι διατεθειμένος να ανέχεται τέτοιου είδους πρωτοβουλίες στην αυλή του. Και ακριβώς επειδή δεν έχει τις πολιτικές απαντήσεις, είπε να πάρει το ψηλό επικοινωνιακό καπέλο του και να εισβάλει ξαφνικά στην περιβόητη εκδήλωση που διοργάνωσε η «Εφημερίδα των Συντακτών».
Και μάλιστα με καθυστέρηση –όταν δηλαδή μιλούσε η Αχτσιόγλου– προκειμένου το επικοινωνιακό μπαμ να είναι ακόμα πιο ισχυρό. «Αντί να καθίσουμε στη γωνιά μας ενοχλημένοι, ας μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία και ας την εκμεταλλευτούμε». Αυτό ήταν το σκεπτικό της ηγεσίας. Λίγα λεπτά μετά το προεδρικό ντου, ξεκίνησε να λειτουργεί και ο επικοινωνιακός μηχανισμός του κόμματος.
Να οι φωτογραφίες στα σόσιαλ μίντια: από τη μία ο Κασσελάκης με το εφαρμοστό κοντομάνικο μέσα στην ενέργεια και από την άλλη, η παλιά και κουρασμένη νομενκλατούρα της ανανεωτικής Αριστεράς.
Να και οι λεζάντες: Ψάχνετε το ποιος; Δείτε τον. Επικοινωνία υπάρχει – με όρους μάλιστα οδοστρωτήρα. Ουσία όμως δεν φαίνεται να υπάρχει. Είναι λογικό ο Κασσελάκης να παλεύει εν όψει των ευρωεκλογών ακόμα και για δύο ή τρεις μονάδες. Διότι το βράδυ της 9ης Ιουνίου το 15% δεν θα είναι ίδιο με το 12%. Ούτε η δεύτερη θέση θα είναι ίδια με την τρίτη.
Τι ακριβώς έχει να φοβηθεί ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, από την Αχτσιόγλου; Την ταξική πάλη που ακόμα μια φορά εξήγγειλε την Τρίτη και η νεαρή πολιτικός; Ή μήπως φοβούνται ότι ο Χριστοδουλάκης θα ανατρέψει τον Ανδρουλάκη και θα κάνει ξανά το ΠΑΣΟΚ μεγάλο; Τίποτε από αυτά.
Αυτό που φοβούνται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του είναι ο ίδιος τους ο εαυτός και, κυρίως, το γεγονός ότι αδυνατούν να αρθρώσουν ένα σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα. Διότι καλή και η επικοινωνία, αλλά στην Ελλάδα τού 2024 απαιτούνται πολιτική δράση, αντίληψη των προβλημάτων και κυρίως αποτελεσματικότητα.
Ο Κασσελάκης μπήκε στην πολιτική με αμιγώς επικοινωνιακούς όρους. Τον γνωρίσαμε έτσι, ξαφνικά. Αυτό που απομένει είναι να δούμε πώς θα βγει. Διότι αν συνεχίσει έτσι, η έξοδος δεν πρόκειται να αργήσει.
Πηγή: Protagon.gr