Είμαι βέβαιος ότι έχουμε κατανοήσει πλήρως και εμπεδώσει τα τελευταία 2 χρόνια την έννοια του «σουρρεαλισμού» (ή υπερρεαλισμού), ακόμη και όσοι δεν έχουμε απολύτως καμία σχέση -δυστυχώς- με τις τέχνες.
Και πως να μην έχει συμβεί άλλωστε, αφού όλα όσα βιώνουμε ξεπερνούν την όποια πραγματικότητα; Ενδεικτικά: πορείες κατά της κυβέρνησης με τη συμμετοχή της, απεργίες με την έγκριση του «εργοδότη», «αριστερές πανηγυρικές» που θα τις ζήλευαν οι πλέον «ακροδεξιές», ουρές στα ATMγια το 50ευρο και δίπλα να απολαμβάνουν συμπολίτες ανενόχλητοι καφέ, απόπειρα για μείωση των καναλιών με γνώμονα τους «κανόνες της αγοράς» και πόσα άλλα.
Όμως, εκεί που είχα την αίσθηση ότι συνηθίσαμε στο σουρρεαλισμό, αυτά που ζούμε στην πόλη μας τα τελευταία 24ωρα, δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα όσα είδαμε και ζήσαμε στην κεντρική σκηνή. (Σε μια πόλη που είχε ξεχάσει να δει χιόνι για χρόνια και που σε λιγότερες από 6 ώρες έπεσε τέτοια ποσότητα χιονιού, όση δεν πέφτει σε ένα χρόνο. Αντίστοιχη εμπειρία είχαμε το Σεπτέμβριο, όπου έπεσε τέτοια ποσότητα βροχής σε μερικές ώρες, όση πέφτει σε 1 χρόνο. Αυτή –και όχι μόνο- είναι μια ακόμη ένδειξη της κλιματικής αλλαγής και θα πρέπει να προετοιμαστούμε όλοι μας για ακόμη χειρότερα, που απεύχομαι να συμβούν).
Είμαι υποχρεωμένος να καταγράψω ορισμένες σουρρεαλιστικές εικόνες για τον προβληματισμό μας:
- Ευχόμασταν όλοι με ανυπομονησία να χιονίσει και όταν χιόνισε, διαπιστώσαμε ότι θέλαμε στην πραγματικότητα να έχει πέσει χιόνι, μόνο στις πλατείες και μάλιστα, εκτός του πεζοδρομίου τους.
- Γνωρίζοντας όλοι μας τη μέση παραγωγικότητα (=ποσότητα έργου ανά μονάδα χρόνου) ενός δημόσιου οργανισμού, θέλαμε να πιστεύουμε ότι ξαφνικά θα αλλάξει και θα παράξει με ρυθμούς άριστου ιδιωτικού φορέα και να αποχιονιστεί μια πόλη σε μερικές ώρες.
(Μα αυτό δεν είναι που πρέπει να αλλάξει μια εκλεγμένη διοίκηση; Την παραγωγικότητα -η οποία έχει γαλουχηθεί επί δεκαετίες- πόσο χρόνο να χρειάζεται για να την αλλάξει; Τουλάχιστον προσπαθεί; Συνεχίζει να καθαρίζει δρόμους ή εγκατέλειψε;).
- Και όταν αυτό δεν συνέβη, παρά τις αποδεδειγμένες προσπάθειες ενός αποδυναμωμένου, φθαρμένου από την οικονομική πραγματικότητα και τις κακές πρακτικές του παρελθόντος, αλλά παρόλ’ αυτά φιλότιμου μηχανισμού, πιάσαμε,αμέσως, όπως γνωρίζουμε καλά, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
- Όταν κάποιος έχει πρόβλημα,επειδή δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του (sic) από το χιόνι, το οποίο σπίτι του -σημειωτέον- είναι σε κεντρικό δρόμο (sic), δεν καλεί πρώτα την υπηρεσία να το αναφέρει. Καλεί το ραδιόφωνο.
- Συμπολίτες μας που επί μήνες σιωπούσαν, να εμφανίζονται να μιλήσουν για τη «σιωπή του χιονιού».
- Αγανακτισμένοι –και δικαιολογημένα(;)- συμπολίτες μας στα ραδιόφωνα, που δεν έχουν πάει για 3η ημέρα για καφέ ή κρασί, γιατί είναι αποκλεισμένοι στο σπίτι από το χιόνι. Κάποιοι ακόμη, επειδή 3η ημέρα μετά από αυτή τη χιονόπτωση, υπάρχουν δρόμοι που γλιστράνε …
- Συμπολίτες, οι οποίοι με το που σταμάτησε να χιονίζει, πήρανε το αυτοκίνητο να καταγράψουν και να αναφέρουν στο ραδιόφωνο την αδυναμία του δημοτικού μηχανισμού να εκχιονίσει την είσοδο θερμοκηπίων εκτός του αστικού ιστού. Κάποιοι ακόμη, «καμάρωναν» τηλεφωνικά που βοήθησαν.Φαντάζομαι ότι δεν επιχειρείται καμία πολιτική εκμετάλλευση με τέτοιες πρακτικές ή μήπως επιχειρείται;(Και καλά από τη δημοτική αντιπολίτευση δικαιολογείται, αυτή είναι η δουλειά της).
- Δημοσιογράφοι που είναι βέβαιοι ότι μπορούν να παράξουν καλύτερα ως Δημοτική Αρχή. Γιατί όχι άλλωστε; Τόσοι και τόσοι διαφορετικοί επαγγελματίες έχουν αναλάβει αντίστοιχο ρόλο, ακόμη και σήμερα.
- Συμπολίτες μας που ξεβολεύτηκαν και δεν μπορούν να διπλοπαρκάρουν, λόγω χιονιού και που πρέπει να φτάσουν στο κέντρο με κάθε θυσία.
- Δεν ενοχλείται κανείς μας από τη μη λειτουργία του σχολείου και την έναρξη λειτουργίας του φροντιστηρίου, αλλά και από τις βόλτες των παιδιών στους παγωμένους –κατά τα άλλα- πεζοδρόμους. Θα είναι διαφορετικό ένα ατύχημα στην αυλή του σχολείου από τη σκάλα του φροντιστηρίου ή τον πεζόδρομο(;).
- Να μην το ξεχάσω γιατί συνέβη πριν χιονίσει: γονείς που διαμαρτύρονταν γιατί λειτούργησε το σχολείο τη Δευτέρα μετά τις 10πμ λόγω κρύου. «Χάθηκε ο κόσμος για μια ημέρα χωρίς μάθημα» έλεγαν; Αλλά να που τώρα ενοχλούνται που το σχολείο δεν λειτουργεί μετά από αυτό τον όγκο χιονιού.
Η φωτογραφία του άρθρου που έβγαλα σήμερα (13/1/17 το απόγευμα), είναι και αυτή μέρος του «σουρρεαλισμού» που ζούμε. Ο «αγανακτισμένος»συμπολίτης μας, που φαντάζομαι δεν πάρκαρε μέχρι χθες στον ποδηλατόδρομο, μπόρεσε και το έκανε τώρα που είναι χιονισμένος (ή μήπως βοηθά και αυτός στον αποχιονισμό του;).
Τελικά, μήπως δεν μας φταίει πρώτα ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι, αλλά οι κακές μας συνήθειες; Αλλά για να αλλάξουν αυτές, είναι πιο δύσκολο, δεν είναι;Τουλάχιστον, μπορούμε να το προσπαθήσουμε; Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο σε αυτή τη μάχη του παλιού με το νέο, ειδικότεραεάν θέλουμε να δούμε καλύτερες ημέρες. Τη δημοτική Αρχή ας την κρίνουμε και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουμε, αν δεν προσπαθήσει και δεν επιτύχει. Έχουμε μέρες χιονιά μπροστά μας άλλωστε.
Και μια πρόταση-σύσταση προς στον Αντιδήμαρχο Καθημερινότητας: «κ. Αντιδήμαρχε, με όλο το θάρρος αφού γνωρίζω -όπως και όλοι άλλωστε οι δημοσιογράφοι και συμπολίτες μας άριστα από πολιτική προστασία-, δεν πράξατε «δίκαια» (ο όρος είναι της μόδας τελευταία). Έπρεπε πρώτα πρώτα να αποχιονίσετε πλατείες και πεζοδρόμους, στη συνέχεια τους παραδρόμους των πεζοδρόμων και στο τέλος τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης. Ελπίζω να πήρατε το μάθημά σας, για τις επόμενες ημέρες του χιονιά».
(ΥΓ: θα πρέπει να προσέξουμε όλοι μας να μη συνηθίσουμε και άλλο στο σουρρεαλισμό και δεν θα κατανοούμε τη διαφορά του από την πραγματικότητα. Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.)
Δρ. Λεωνίδας Ανθόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής ΤΕΙ Θεσσαλίας