Συγκλονιστικός ήταν ο Πανηγυρικός της Ημέρας που εκφώνησε η Καθηγήτρια του Γυμνασίου Πύλης κ. Αλίκη Μυλωνά, μετά το πέρας της Δοξολογίας για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και Εθνικής έπαρσης στους πιστούς που παρευρίσκοντο στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Πύλη.
Προσφωνώντας τον Αιδεσιμότατο τους κυρίους και τις κυρίες τους εκπροσώπους των Πολιτικών και Στρατιωτικών Αρχών τα παιδιά, άρχισε την ομιλία της με τα εξής.
25η Μαρτίου, σήμερα ο λαός μας επέλεξε να ζεύξη την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας με την γιορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Παρονομαστής των δύο γεγονότων.
Η ανυπολόγιστη αξία της Ελευθερίας.
Κλείνει το κεφάλαιο της φθοράς, της σκλαβιάς στην αμαρτία και ανοίγει το κεφάλαιο της λύτρωσης και της ελευθερίας. Στο ευαγγελισμό η ελευθερία σαρκώνεται στην συγκατάθεση της Παναγίας στο χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου. Στο 1821 στη απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς.
194 χρόνια, από εκείνη την Άνοιξη, του 1821, στε΄κομαι απέναντι σας, με γνώμονα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή. «Το ‘Εθνος πρέπει να μάθει, να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό»
Η εθνική αλήθεια θα μας χρησιμεύσει, ως οδηγός, ως άσβεστος ,φάρος, στη τρικυμία που ζούμε και θα αποτελέσει την βάσει για να αντιμετωπίσουμε την εθνική κατάθλιψη, που κατέλαβε όλους τους Έλληνες.
Σήμερα μπροστά σας δεν θα επαναλάβω κάποια γνωστά λόγια για το θαύμα του 1821.
Αλλά, θα σας προτρέψω με απαρχή τούτες τις κρίσιμες ώρες που διέρχεται η Πατρίδα μας, να ξεκινήσουμε να προετοιμαστούμε να εργαστούμε για την ‘Έγερση, που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Πρωτίστως έχουμε υποχρέωση να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε τον πλήρη τον απόλυτο σεβασμό σε όλους εκείνους του αληθινούς ήρωες που έταξαν την ψυχή τους στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς. Ας αναλογιστούμε λοιπόν. Πώς έφτασαν οι πρόγονοι μας στο ξεσηκωμό του 1821. Απαντά στο ερώτημα αυτό ο Αλέξανδρος Υψηλάντης από το Ιάσιο στις 24 Φεβρουαρίου του 1821 με τούτα τα λόγια.
«…Ας καλέσουμε ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες την ελευθερία στη γη της Ελλάδος. Ας πολεμήσουμε στου τάφους των Πατέρων μας οι οποίοι για να μας αφήσουν ελεύθερους πολέμησαν και πέθαναν εκεί. Το αίμα των τυράννων δεν είναι δεκτό στη σκιά του Θηβαίου, του Αθηναίου Θρασύβουλου… Στα όπλα λοιπόν η Πατρίδα μας προσκαλεί.
Στις 28 Ιουνίου του 1821 ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Κίτσος Τζαβέλας σε προκήρυξη τους προς τους κατοίκους της Πράγας διακηρύσσουν.
«Είμεθα Έλληνες πιστοί στον όρκο μας σταθεροί στην απόφαση μας και με τον Σταυρό μπροστά και το όπλο στα χέρια προτιμάμε να κατεβούμε στους χριστιανοί και ελεύθεροι παρά να ζήσουμε σκλάβοι, χωρίς ,θρησκεία, πατρίδα, χωρίς τιμή.»
Αγαπητοί μου, περιμένουμε χρόνια από τους ταγούς μας, πολιτικούς και πνευματικούς, κοντά δύο αιώνες να μιλήσουν την γλώσσα της αλήθειας να δώσουν αυτόν τον λαό την δυνατότητα να αντιληφθεί σε οφείλονται τα δεινά και οι Εθνικές καταστροφές που βιώνει αυτός ο τόπος.
Για να σηκωθούμε επιτέλους, να δικαιώσουμε τους πόθους και τα οράματα μας. Ε, λοιπόν 194 χρόνια μετά την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία μας για το μέλλον της Ελλάδας υπερχρεωμένης, ας γίνουμε εμείς οι σταυροφόροι της αλήθειας.
Ας πούμε , ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι όσα διέσωσαν οι πρόγονοι μας επί τέσσερις αιώνες όσα θυσίασαν οι Έλληνες Επαναστάτες με απαρχή την Άνοιξη του 1821, υποθηκεύτηκαν στον βωμό των δανειστών μας. Δύο δάνεια του 1824 και του 1825 ύψους δύο εκατομμυρίων οκτακοσίων χιλιάδων λιρών ήταν αυτά που υποκίνησαν την εμφύλια διαμάχη , αυτή που έθεσε σε κίνδυνο την έκβαση της Επανάστασης του1821.
«Όταν μιλάει ο χρυσός, τα πάντα είναι άχρηστα», έλεγε ο Γκούρας» που από θαρραλέος καπετάνιος έγινε συνώνυμος της ψυχικής φθοράς που προκλήθηκε με τα αργύρια των δανείων. «Νόμος και ισχύς οι λίρες των δανείων». Με αυτές εξαγοράζονταν οι πάντες. Μ΄ αυτές οι δανειστές μας διέφθειραν διαχρονικά τον κοινοβουλευτισμό και την Διοίκηση. Και το 1925 κηρύχτηκε η πρώτη πτώχευση.
Όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση Ζαΐμη στο ταμείο του αγώνα βρήκε μόνο 16 γρόσια δηλαδή ούτε μια κύρια λίρα. Χρωστούσαμε ήδη 2,8 εκατομμύρια λίρες από τις οποίες στο χέρι οι Επαναστάτες είχαν πάρει μόνο τις 800 χιλ. Τα άλλα ήταν έξοδα κρατήσεις για το «κοινωνικό των Τραπεζιτών από την Αγγλία και από την Γαλλία, κι έκτοτε η Ελλάδα πορεύεται με εκείνη την θηλιά στο λαιμό του έθνους.
Κρίμα στις θυσίες των ανώνυμων και επώνυμων αγωνιστών των άγνωστων ηρώων και των γνωστών καπεταναίων. Η Λευτεριά μας κατάντησε κλοτσοσκούφι των δανειστών μας, τα οράματα μας στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων.
Δεύτερη χρεωκοπία το 1843, Τρίτη χρεωκοπία το 1893, το 1998 η Ελλάδα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Από το 1824 ως σήμερα πορευτήκαμε με πάνω από 100, εξωτερικά δάνεια κάθε μορφής. Με ληστρική φορολογία στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα . Έρμαιο των δανειστών μας που έγιναν οι κρυφοί και καμιά οι φανεροί εξουσιαστές αυτού του τόπου, την ώρα που όλοι εμείς παριστάναμε πως διαφεντεύουμε την Πατρίδα μας.
Όλοι μας, ας συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν βάλουμε τέλος στον φαύλο κύκλο, των θυσιών χωρίς ελπίδα δεν δικαιούμαστε να παριστάνουμε πως τιμούμε την εξέγερση του 1821. Αυτή θα παραμείνει αιώνιο σύμβολο το οποίο θα διδάσκει στους λαούς όλου του κόσμου την δύναμη που κρύβει μέσα του ο Έλληνας αλλά και την εγκληματική μαεστρία με την οποία το διεθνές οικονομικό σύστημα μας κρατά φόρου και αίματος υποτελείς για 194 χρόνια.
Αν θέλουμε λοιπόν να λέμε πως τιμούμε τους ήρωες που δεν προσκύνησαν τον Τούρκο κατακτητή, για πάνω από τέσσερις αιώνες, έχουμε υποχρέωση να αντιληφθούμε στις πραγματικές τους διαστάσεις και το 1821 αλλά και όσα ακολούθησαν.
Σήμερα που πολλαπλασιάζονται οι φόβοι μας για το μέλλον επιβάλλεται να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Να προχωρήσουμε ενωμένοι με σχέδιο και όραμα.
Τιμή στο 1821 σημαίνει πρώτα από όλα απόφαση να εγερθούμε, να αφήσουμε εκτός της ψυχής μας όλα τα ελαττώματα που μας να αποκτήσουμε.
Να εγερθούμε. Να αντιμετωπίσουμε την οικονομική τρομοκρατία που κτυπά την Ελλάδα και του Έλληνες, που είναι σκλαβιά ίδια με των Τούρκων.
Η τιμή στους ήρωες του 1821 επιβάλλει να πούμε «’ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΊΩΣΗ ΤΟΥ.
Τιμή στους Ήρωες της εξέγερσης του”21, σημαίνει επιτέλους, να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας. Πρέπει πρώτα να απαιτήσουμε να γίνουν ευρύτατα γνωστά συνείδηση όλων όσα μας κρατούν δέσμιους. Για να μας παραδειγματίσουν όλους και κυρίως τα παιδιά μας.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές. Αυτούς που καλλιεργούν την πνευματική σύγχυση που μας αποκόπτουν μεθοδικά από τις ρίζες μας του εθνομηδενιστές του υπαλλήλους της «νέας οικονομικής τάξης».
Αγαπητοί μου, τούτη την μέρα της Εθνεγερσίας ας είναι η απαρχή για να πάψουμε να αναλωνόμαστε σε ψεύτικα συνθήματα. Αν τιμούμε αυτού που μας προετοίμασαν τον Εθνικό ξεσηκωμό έχουμε υποχρέωση να απαιτήσουμε μιαν άλλην παιδεία. Να χτίσουμε μιαν άλλην Πολιτεία. Με θεμέλιο την αλήθεια την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά. Να προασπισθούμε τις εθνικές κατακτήσεις.
Τιμή στο ορόσημο του 1821 σημαίνει επίσης. Να αποδοκιμάσουμε κάθε σχέδιο εξόντωσης του κοινοτισμού μας κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της Δημοκρατίας μας, κάθε προσπάθεια μετατροπής της σε κακέκτυπο πολίτευμα.
Να σταθούμε μαχητικά με αποφασιστικότητα και ορμή απέναντι στους αποδομητές της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας μας. Στους κράχτες της υποτέλειας. Τους διαμορφωτές της παρακμής αυτού του τόπου τους βιαστές της ψυχής του λαού μας.
194 χρόνια ας αναλογιστούμε ότι οι κόποι και οι θυσίες του λαού μας όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο αλλά κάθε μέρα που περνά, οι οφειλές της Πατρίδας μας γιγαντώνονται.
Αν πράγματι λοιπόν τα ινδάλματα μας είναι ο Κολοκοτρώνης ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο δικός μας Νικόλαος Στουρνάρας, Χριστόδουλος Χατζηπέτρος ο Μακρυγιάννης, ο Μπότσαρης, ας κάνουμε πράξη τις επιταγές τους . Άς διδαχτούμε και από τα κατορθώματα τους, αλλά και από τα λάθη τους..
Την ώρα που οι δανειστές μας μαζί με κάποιους συνεργάτες τους οραματίζονται την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας με την Ελλάδα φόρου υποτελή και επαρχία της, έχουμε υποχρέωση να θυμηθούμε το «Γέρο του Μοριά», και να βροντοφωνάξουμε να κάνουμε πράξη, το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».
Μακάρι, Συμπατριώτες μου να βρούμε την δύναμη μέσα από τον διάλογο με τους Ήρωες μας κι από σήμερα να επαναλαμβάνουμε διαρκώς να κάνουμε πρ΄ξη τους στίχους του μεγάλου ποιητή μας του Γιάννη Ρίτσου, δείχνοντας το στήθος μας. «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει. Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ’ αγεριού το πόδι».
Το χρωστάμε στο γένος μας στους αγωνιστές της Τουρκοκρατίας στους Λευτερωτές μας του 21, σε όλους όσους έπεσαν μαχόμενοι στους αγώνες της Πατρίδας, και κυρίως το χρωστάμε στα παιδιά μας.-
Εμπρός λοιπόν, Συμπατριώτες μου, ασυμβίβαστα , συνειδητά, με πάθος, εμπρός, για της γενιάς μας το 21.
.