Ετσι ξεκίνησε την ομιλία του ο Χρήστος Μαγκούφης στην χθες στο Εθνικό Συμβούλιο !!!!
Έχω μια βιωματική σχέση με την αλήθεια και θα σας πω μια ιστορία. Γεννήθηκα στα παραπήγματα Τρικάλων. Δεν ξέρω πόσοι από σας γεννήθηκαν σε παραπήγματα. 20 Δεκέμβρη 1951. Είχα μια βιωματική σχέση με την φτώχια αλλά και με το σινεμά. Μου άρεσε πολύ.
Κάποια στιγμή βρήκα στο συρτάρι του τραπεζιού ένα κατοστάρικο και το πήρα για να πάω σινεμά. Δεν πρόλαβα γιατί βρήκα τον πατέρα μου και τον μπάρμπα μου και έτσι επιστρέψαμε στο σπίτι. Με ρώτησε η μάνα μου, πήρες το κατοστάρικο; Ήταν για το φαγητό της οικογένειας. Είπα ψέματα. Αποκαλύφθηκε ότι είπα ψέματα. Έφαγα το ξύλο της χρονιάς από τη μάνα, ο πατέρας δεν με πείραξε. Μου είπε μόνο μια λέξη: Φύγε, έξω από το σπίτι, δεν σε θέλω, δεν θέλω τέτοιο γιο να λέει ψέματα. Έκτοτε μισώ το ψέμα, όπως μισώ και την κλοπή. Και έχω γίνει εραστής, θιασώτης της αλήθειας. Έχω ένα μίσος για την υποκρισία. Είμαι ενάντια στο πολιτικό θέατρο. Πιστεύω στην αξία της πολιτισμικής διάστασης του θεάτρου υπό την παιδευτική έννοια του όρου όταν γίνεται στη σκηνή και από κάτω παρακολουθεί ο πολίτης γιατί τότε εδραιώνεται η δημοκρατία, οξύνεται ο νους. Όταν όμως το θέατρο συντελείται στην πολιτική, τότε καθίσταται επικίνδυνο για την πατρίδα, για τον λαό……