Το Σάββατο 31 Μαΐου 2025, η Φενέρμπαχτσε του Ζοζέ Μουρίνιο αντιμετώπισε την Κόνιασπορ, την ομάδα του Ικονίου, της αρχαιοελληνικής Φρυγίας, στο Şükrü Saracoğlu Stadium και πανηγύρισε την επικράτησή της με 2‑1, αν και βρέθηκε να χάνει με 1-0, μόλις στο 4ο λεπτό του αγώνα. Η Φενέρ έκλεισε τη σεζόν δυναμικά με αυτή τη νίκη, εμπιστευόμενη το πλάνο και τις αλλαγές του Μουρίνιο που ανέτρεψαν το σκηνικό στο 2ο ημίχρονο.
Ευρισκόμενος στην Πόλη, το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο, πήγα να παρακολουθήσω τον αγώνα αυτόν στο Καντίκιοϊ, στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολής, εκεί που βρισκόταν η αρχαία Χαλκηδόνα. Αν και δεν κατάφερα να βρεθώ κοντά στον Μουρίνιο, ο οποίος μόλις που διακρίνεται στη 2η φωτογραφία -τραβηγμένη από τη θέση μου στις εξέδρες- με μπεζ παντελόνι και πράσινη μπλούζα (…οι Τούρκοι στην ποδοσφαιρική οργάνωση είναι χειρότεροι από εμάς…ο αγώνας αρχικώς ήταν προγραμματισμένος για την Κυριακή 1η Ιουνίου, ενώ και η ώρα διεξαγωγής του έγινε αντικείμενο αλλεπάλληλων μεταβολών, την ίδια στιγμή που για αλλού πήρα εισιτήριο και αλλού βρέθηκα -εν τέλει- να κάθομαι…), την απάντηση έδωσε η τεχνητή νοημοσύνη…
Παλαιότερα σημείωνα για τον Μουρίνιο:
«…ο Πορτογάλος τεχνικός, με μια αντικομφορμιστικής εκφραστικότητας και πραγματολογίας ρητορική, τραβά πάνω του τα δημοσιογραφικά βλέμματα, ώστε οι παίκτες του να λειτουργούν απερίσπαστοι…είτε κερδίσουν, είτε χάσουν…γιατί όπως γράφει και ο Σάντρο Μοντέο στο βιβλίο του “Μουρίνιο, ο Εξωγήινος”: “Ο Μουρίνιο μερικές φορές μπορεί να πλανάται, ακόμη και να εκτροχιάζεται, αλλά η διαρκής του πρόκληση στη διαφάνεια της σύγκρουσης είναι μια εξυπακουόμενη πρόσκληση να ιδωθεί, κόντρα στο φως ειδικά, ακριβώς η ταπεινωτική εναλλακτική λύση αυτού του τίποτα. Ενός τίποτα, παρ’ όλα αυτά, σύμφωνου και κοντινού σε μια αδρανή και, κατά βάθος, αποσιωπημένη υποκρισία…».
To 2008, ο Μουρίνιο αναλάμβανε, μέσα σε κλίμα έντονων προσδοκιών και αισιοδοξίας, το προπονητικό τιμόνι της Ίντερ, αφήνοντας πίσω την Τσέλσι του Αμπράμοβιτς. Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχθηκαν χωρίς προβλήματα για τον Μουρίνιο στην Ιταλία και ο Ζοζέ εμφανίζεται, στις 5 Μαρτίου του 2009, σε συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα του Κυπέλλου Ιταλίας, ενάντια στη Σαμπντόρια, να κατηγορεί τους Ιταλούς δημοσιογράφους για «διανοητική πορνεία», ενώ οι Ιταλικές εφημερίδες σχολίαζαν στα πρωτοσέλιδά τους τα βίτσια και τις αρετές του “μεγάλου αντιπαθητικού”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, πάλι ο Σάντρο Μοντέο, στο εξαιρετικό, προαναφερθέν βιβλίο του, από το οποίο σταχυολογώ τα -στο ίδιο ύφος κινούμενα- παρακάτω αποσπάσματα: “Βλέποντας να τον αμφισβητούν ή να τον βγάζουν άχρηστο, σε όλες σχεδόν τις δηλώσεις του που δεν σέβονταν τον εξυπακουόμενο κομφορμισμό,…αντιλαμβανόμενος στους συνομιλητές του μια προσοχή όλο και πιο νοσηρή, νιώθοντας τελικά να φουντώνει μέσα του η κακεντρέχεια και η καχυποψία, στα όρια της καρικατούρας, επέλεξε να κλειστεί σε μια τελεσίδικη σιωπή. Μια σιωπή που, φυσικά, δεν στάθηκε αρκετή για να καλμάρει τους επικριτές του”».
Χρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Eπικ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Δ.Π.Θ.
Αναπλ. Πρόεδρος Επιστημονικού
Συμβουλίου ΕΟΠΑΕ