Οι πρώτες λευκές «ψιχάλες» στα μαλλιά του Αλέξη Τσίπρα, που κατέγραψαν οι τηλεοπτικές κάμερες, έμοιαζαν να στέλνουν το μήνυμα στους νέους υπουργούς «τέλειωσε η εκδρομή, πρέπει να δουλέψετε τώρα».
Τον κοίταζα και ήταν σαν να έβλεπα άλλον άνθρωπο από εκείνον που αντίκρισα (μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες) τον περασμένο Ιανουάριο, να λέει στον εμβρόντητο πρόεδρο του Eurogroup,Γερούν Ντάιζελμπλουμ, «λέω να πρωτοτυπήσω και να κάνω όσα έλεγα προεκλογικά»...
Βέβαια, τίποτα δεν έκανε από όσα έλεγε προεκλογικά, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει πια…
Η έπαρσή του έχει εξαφανιστεί, μαζί με τις βεβαιότητες, με τις οποίες τον «τάιζε» νυχθημερόν οΓιάννης Βαρουφάκης. Τώρα δείχνει να ξέρει ότι τέλειωσε το αντιμνημονιακό «καλαμπούρι» και το«πάρτυ» των κατηγοριών για προσκυνημένους «μερκελιστές» και οιονεί «γερμανοτσολιάδες».
Μπορεί να κέρδισε καθαρά πάλι τις εκλογές, ξέρει όμως ότι έχει χάσει και ο ίδιος την «αθωότητά του». Συμφώνησε νέο μνημόνιο, το έφερε στη Βουλή, και το μόνο που έχει να αφηγείται είναι πως αγωνίστηκε για να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη.
Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου οι Έλληνες έκριναν ως επαρκές το επιχείρημά του. Από εδώ και πέρα, που θα αρχίσουν οι φόροι και οι περικοπές στα εισοδήματα, πολλοί προφανώς θα αλλάξουν γνώμη.
Το ερώτημα είναι αν καταφέρει ο πρωθυπουργός να δώσει την αίσθηση της κοινωνικής διακιοσύνης -αν πείσει, δηλαδή πως θα πληρώσουν και οι αληθινά πλούσιοι, όχι τα απομεινάρια της μεσαίας τάξης. Και, βέβαια, αν καταφέρει να πείσει πως επιστρέφει η αξιοκρατία και εκσυγχρονίζεται το κράτος. Αυτά, ωστόσο, δε συμβαδίζουν ούτε με το βόλεμα των κομματικών στρατών, ούτε με το χάιδεμα των εργατοπατέρων, πρώην ΠΑΣΟΚων και νυν Συριζαίων…
aixmi