Στην ιερότερη και κατανυκτικότερη εορτολογική περίοδο του έτους, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προσετέθη άλλη μιαν ακολουθία.
Έτσι, με παραδειγματική ιεροπρέπεια, υποδειγματική συνταξία και παρουσία πλήθους φιλέορτων χριστιανών, ετελέσθησαν, στις 3 προς 4 Μαρτίου 2015 (20:00 – 00:30), στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων, επί τη εορτή του Αγίου Γερασίμου του μεγάλου καθηγητού & αναχωρητού της ερήμου του Ιορδάνου, Ιερά Αγρυπνία, ο Όρθρος, οι Ώρες και η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων μετ’ αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος ιερουργούντος του εφημερίου του Ι.Ν. πρωτοπρεσβυτέρου Κων. Κούκου συμπαραστατουμένου υπό του π. Αλ. Κακαδιάρη, εφημερίου Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Κεραμιδίου.
Ο Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης γεννήθηκε στην Λυκία τον 5ο αιώνα μ.Χ., από ευσεβείς και ταπεινοὺς γονείς και εκ βρέφους αφιερώθηκε στον Θεό. Σε νεαρὴ ηλικία ασπάσθηκε την αίρεση των Μονοφυσιτών, οι οποίοι δεν παραδέχονται ότι στο Πρόσωπο του Χριστού έχουν ενωθεί η Θεία και η ανθρώπινη φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως», αλλά ισχυρίζονται ότι η Θεία φύση του Χριστού απορρόφησε την ανθρώπινη φύση Του και, επομένως, ο Χριστὸς έχει μόνο μία φύση.
Γρήγορα, όμως, ο Όσιος Γεράσιμος κατάλαβε το λάθος του. Το 451 μ.Χ. εκάρη μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη, όπου ασκήθηκε με ησυχία. Αργότερα, όταν συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλοὶ μοναχοί, οι οποίοι ζητούσαν τη φωτισμένη καθοδήγησή του, ίδρυσε κοινοβιακὴ μονὴ κοντὰ στην πόλη Βαϊθαγλά. Είναι ο πρώτος ιδρυτής του κοινοβιακού και του αναχωρητικού βίου.
Ήταν αυστηρός, αλλά μόνο με τον εαυτό του. Στους άλλους ήταν ευπροσήγορος και επιεικής. Με ευχαρίστηση απέφευγε τα πολλά και νόστιμα φαγητά και καθετί που βάραινε την κοιλιά το θεωρούσε βάρος και ενόχληση για τη φύση. Τοιουτοτρόπως, ο νους του διατηρούταν καθαρός και ήσυχος. Κοιμόταν πολύ λίγο, όσο χρειαζόταν για να διατηρείται στην ζωή και δεν απέφευγε τους κόπους και τους μόχθους. Αγαπούσε ν’ ασχολείται με τις αγρυπνίες, τις προσευχές και την μελέτη των αγίων πατέρων.
Για το θέμα του ύπνου έλεγε: «Όποιος θέλει να ζήσει περισσότερο, πρέπει να κοιμάται λιγότερο. Ο πολύς ύπνος κάνει το σώμα αδύναμο και ασθενικό. Ζωή είναι, κυρίως, το μέρος του χρόνου κατά το οποίο είμαστε ξύπνιοι. Γι’ αυτό οι παλιοί σοφοί έλεγαν τον ύπνο αδελφό του θανάτου. Το κρεβάτι είναι ένα είδος φερέτρου, γιατί μας εμποδίζει από την ενέργεια, που είναι η βάση της ζωής».
Η διδασκαλία του Οσίου Γερασίμου για τον ύπνο είναι, ουσιαστικά, λόγος για την άσκηση. Με τον περιορισμὸ του ύπνου και με την εγκράτεια, συνηθίζει η σάρκα (το σαρκικὸ φρόνημα) να υποτάσσεται στο πνεύμα. Με την άσκηση και την αδιάλειπτη προσευχή, ιδίως με την μονολόγιστη ευχή, το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ο νους συγκεντρώνεται στο χώρο της καρδιάς, που είναι η φυσική του θέση και αποκτά αδιάλειπτη μνήμη Θεού.
Τηρούσε τους κανόνες και όλες τις μέρες της Αγίας Σαρακοστής δεν έτρωγε τίποτε, εκτός από τη Θεία Κοινωνία, που έπαιρνε την Κυριακή.
Αφού έζησε μ’ αυτό τον τρόπο ο Άγιος Γεράσιμος ο Αναχωρητής, δίκαια έγινε πρότυπο αρετής και σωτηρίας. Φρόντιζε περισσότερο για την πνευματική εργασία, αλλά δεν παραμελούσε τελείως και την πρακτική.
Σε τέτοια πνευματικά ύψη είχε φθάσει, ώστε και αυτά τα άγρια θηρία ακόμη τον σέβονταν, τον υπάκουαν και τον υπηρετούσαν.
Ο Όσιος εικονίζεται πάντοτε με ένα λιοντάρι. Γιατί άραγε; Αυτό το άγριο ζώο έζησε κοντά του και τον υπηρετούσε με θαυμαστό τρόπο, όσο καιρό ζούσε. Μα κι όταν κοιμήθηκε ο Όσιος τον ακολούθησε με παράδοξο τρόπο: πέθανε πάνω στον τάφο του από υπερβολική λύπη.
Αφού έζησε ζωή αγγελική, κοιμήθηκε σε βαθιά γεράματα, το 475 μ.Χ. Μετά τους σκληρούς αγώνες του και την μεγάλη προσφορά του στον μοναχισμό είχε ένα ήσυχο, οσιακό τέλος, σε ηλικία περίπου εκατό χρονών.
Η γιορτή του έρχεται, σχεδόν πάντοτε, μέσα στην Μεγάλη Σαρακοστή. Είναι η περίοδος του πένθους και της προσευχής, που τόσο αγαπούσε ο Όσιος όσο καιρό ζούσε. Μέχρι σήμερα κανένας δεν ξέρει το ακριβές μέρος, όπου βρίσκεται το άγιο λείψανό του. Ίσως μ’ αυτό τον τρόπο ν’ αποφεύγει τις πολλές τιμές. Τούτο έπραττε και όταν βρίσκονταν στην ζωή.
Όταν ήταν ζωντανός έκανε θαύματα. Εξακολουθεί να κάνει και μετά την κοίμησή του έως τις μέρες μας. Οι πρεσβείες του να είναι μαζί μας…
Πριν από την απόλυση, διαβάσθηκε το Ύψωμα του Οσίου, ενώ μετά το πέρας της θ. Λειτουργίας προσφέρθηκε εκ του Ι.Ν. στους πολυάριθμους πιστούς άρτος, οίνος και νηστίσιμα γλυκίσματα (λουκούμι, κουραμπιές).
{youtube}1XtHpbkLCfg{/youtube}
{youtube}H8CmximHrHY{/youtube}
.