Ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Μιλτιάδης στο Μυρόφυλλο Τρικάλων

Σε λίγες μέρες, στις 23 Απρίλη, έρχεται η μεγάλη γιορτή της άνοιξης, του Αγίου Γεωργίου. Γιορτάζει το ομώνυμο μοναστήρι μας μαζί με τον Άγιο Μιλτιάδη την ίδια μέρα στο Μυρόφυλλο Τρικάλων. Δυστυχώς, εφέτος για πρώτη φορά στις μέρες μας , τουλάχιστον στα μεταπολεμικά χρόνια, λόγω της συγκυρίας δεν θα ακούσουμε τη θεία λειτουργία, δεν θα απολαύσουμε το παραδοσιακό τραγούδι με το χορό των γερόντων, δεν θα ξαναβρεθούμε στο γενέθλιο τόπο για τον απαραίτητο αναστοχασμό και όσοι επιστρέψουμε για τους τόπους διαμονής μας δεν θα πάρουμε κλωνάρι ανθισμένης κουτσουπιάς, κερασιάς, γκορτσιάς (αγριαχλαδιά). Υπακούοντας όλοι μας στα αναγκαία μέτρα που λαμβάνονται δεν θα πραγματοποιήσουμε το ημερήσιο αυτό πανηγύρι από τα λίγα που διατηρούνται στον πραγματικό τους χώρο και με το πραγματικό τους χρώμα.
Έτσι δεν θα έχει την ευκαιρία ο τόπος αυτός να νιώσει τη συνοδειά μας (στην ντοπιολαλιά είναι η παρέα) έστω για λίγο, έτσι απομονωμένος και μόνος που είναι όλον τον καιρό. Μόνο με τη μνήμη και τη σκέψη μας μπορούμε όλα αυτά να τα φέρουμε στην επιφάνεια σε μια εικονική πραγματικότητα και να φανταστούμε από όλες τις πλευρές του χωριού, Μυλογόζι, Μπουρνιά, Λάκκα, Καραβδέικα, Φανάρι, Ξηρολάγκαδο, Κεντρικό Οικισμό, Κούτσουρο, Φτέρη, Πύργο να μαζεύονται, για να γιορτάσουν στο μοναστήρι, να τιμήσουν τους Αγίους και να διασκεδάσουν . Μαζί τους την ημέρα αυτή και οι γειτόνοι του χωριού, Γκορφαριώτες, Γκαβαλιωρίτες, Μουσιντιάνοι, Τετρακωμίτες, Πολυνερίτες να καταφθάνουν πρωί-πρωί στον Άι-Γιώργη. Και παλιότερα να καταφθάνουν και από την περιοχή της Άρτας και του Ξηρομέρου Αιτωλ/νίας και μάλιστα με τα πόδια.
Μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας τη στιγμή που ο μπαρμπα-Γιώργος μόλις τελειώσει η θεία λειτουργία να διαλαλεί με τη δυνατή φωνή του για το ποιος θα «αγοράσει» σε δημοπρασία την εικόνα του Αγ. Γεωργίου, θα την κρατήσει και όλος ο κόσμος θα ασπασθεί με ευλάβεια ευχόμενος τη βοήθεια του Αγίου. Να φανταστούμε πως θα πιαστούν στο χορό, κάνοντας κύκλο, για να χορέψουν το τραγούδι τ’ Άι-Γιώργη, ενώ ολόγυρα το πλήθος θα παρακολουθεί και ταυτόχρονα θα σιγοτραγουδά. Μπροστά οι γεροντότεροι από τους άντρες και πιο πίσω οι νεότεροι, σε δυο ομάδες, μια μπροστά και άλλη μια πίσω, με δυο συνήθως κορυφαίους, τον μπάρμπα-Μητάκια Καραντάκο (δεν ζει πια σήμερα), τον μπάρμπα – Αποστόλη Καραούλη (ούτε και αυτός βρίσκεται στη ζωή) και τώρα τον Νικόλαο Καραντάκο που τραβά σήμερα μπροστά και επαναλαμβάνει η δεύτερη. Και μπορούμε να τραγουδήσουμε κιόλας:
Tώρα είναι ο Mάης κι η άνοιξη, τώρα είναι το καλοκαίρι,
Τώρα στολίζει ο θιος τη γη με εννιά λοϊών λουλούδια,
στολίζει και μένα η μάνα μου, με εννιά λοϊών αρμάτες,
με λούζει, με χτενίζει, με στέλνει στο πανηγύρι.
Το πανηγύρι ήταν πουλύ κι ο τόπος ήταν λίγος,
κρατεί κι ο δράκος το νερό, διψάει το πανηγύρι,
διψάν κι οι μούλες της κυράς και τα θηριά τ’ αφέντη.
«Aπόλα, δράκε μ’, το νερό να πιει το πανεγύρι,
να πιουν κι οι μούλες της κυράς κι τα θηριά τ’ αφέντη.

Δημήτρης Ράπτης

Καθηγητής Πανεπιστημίου