Άκουσα εκείνα τα «φοβερά» συνθήματα των σπουδαστών της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Ναυτικού, στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Όχι αυτές δεν ήταν εθνικιστικές κραυγές. Ήταν ο ακατανίκητος παλμός του στρατιωτικού σχηματισμού. Όσοι το έχετε ζήσει ίσως με νοιώθετε. Οι εθνικιστικές κραυγές βγαίνουν μέσα από το βαθύ σκοτάδι, εκεί όμως ήταν το φώς μας, ήταν οι ελπίδες μας, ήταν τα παιδιά μας.
Ακούω από ορισμένους να λένε, ότι τα συνθήματα αυτά είναι απρεπή και η κοινωνία ενοχλείται, ότι δείχνουν απαράδεκτο έλλειμμα πειθαρχίας και δεν συνάδουν με την εξωτερική πολιτική μας, ακόμη και ότι θα πρέπει να επιβληθούν παραδειγματικές ποινές, ώστε να μην ξανασυμβεί.
Κάποτε υπερασπίστηκα σε στρατοδικείο έναν υπαξιωματικό ο οποίος αγνόησε τις διαταγές μου σε μια παρόμοια αλλά αρκετά πιο «σκληρή» περίπτωση.
Είπα: «Είναι ο πιο παθιασμένος εκπαιδευτής, θα ήθελα να τον είχα στον πόλεμο, μη μου τον στερήσετε». Τελικά δεν αποτάχθηκε και τιμωρήθηκε μόνο πειθαρχικά, λίαν επιεικώς .
Αν τώρα εξαντλούσαμε την αυστηρότητα, ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλναμε στα στελέχη και τους σπουδαστές των Ενόπλων Δυνάμεων; Ίσως το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θα θέλαμε.
Αυτά τα παιδιά δεν τα εκπαιδεύουμε για να γίνουν διπλωμάτες, αλλά για την πιο βάρβαρη συνέχιση της πολιτικής, που είναι ο πόλεμος. Το να τσαλαπατήσεις κάπως την ευπρέπεια είναι «έγκλημα» για αρσακειάδες, όχι για στρατιώτες.
Όσο για την πειθαρχία, έχω να σας πω τούτο: Αυτή η υπέροχη κατάσταση, που πάνω στον ενθουσιασμό αγνοείς παθιασμένα τις διαταγές δεν είναι έλλειμμα πειθαρχίας, είναι η ψυχή του λαού μας που ξεχύνεται μέσα από τους στρατιώτες και τους ναύτες ως τους στρατηγούς και τους ναυάρχους.
Έτσι νικήσαμε τις μεγάλες μάχες και γράψαμε την ιστορία μας, δίχως εντυπωσιακή υπακοή και έτσι θα το ξανακάνουμε όποτε χρειαστεί.
Για αυτό οφείλουμε, μπροστά σε μια ενθουσιώδη πρωτοβουλία πέραν του δέοντος από νεαρά στελέχη, να στεκόμαστε με μεγαλοψυχία ως διοικητές. Αλλιώς, μια άτεγκτη αντιμετώπιση, διαρρηγνύει τη σχέση εμπιστοσύνης με την ηγεσία, που είναι μακράν η σημαντικότερη πηγή πλεονεκτήματος για μια στρατιωτική δύναμη.
Μαζί με τα πληρώματα λοιπόν, στις ήρεμες θάλασσες μα και στις μπαρουτοκαπνισμένες , θα πλέουμε όπως πάντα «μεθ’ ορμής ακαθέκτου».
Νικόλαος Κατσίκας
Αντιστράτηγος ε.α (ΠΖ)
BEd, BSc, MSc