ΝΕΚΡΟΛΟΥΛΟΥΔΑ
«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΑ»
Παρά τις χιλιετίες που πέρασαν από την δημιουργία του κόσμου ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με τον θάνατο. Να γιατί ο ποιητής μας λέγει «γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα».
Πανικό έσπειρε στην γειτονιά μας ο θάνατος ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από το Μανδραβέλι Καλαμπάκας πολύ μικρός και αναζήτησε καλύτερη μοίρα, εξ αιτίας της φτώχειας και της κακομοιριάς. Όταν τ’ άλλα παιδιά έπαιζαν στις αλάνες αυτός δούλευε σε αφεντικά για να επιβιώσει. Η κατάσταση αυτή τον ωρίμασε πολύ και τον έδωσε μια τέχνη, την τέχνη του «ποδηλατά».
Εγκαταστάθηκε στα Τρίκαλα, έκανε οικογένεια, σπούδασε Μηχανικό το ένα του παιδί και το άλλο το έμαθε την δική του δουλειά. Ήταν, όμως πολύ άτυχος, γιατί ο γιος της Παναγιώτης χάθηκε σε τροχαίο πριν 22 χρόνια.
Ο ίδιος ήταν σεμνός, λιγομίλητος, σοβαρός, τρυφερός πατέρας με άριστες κοινωνικές σχέσεις και κράτησε επί δεκαετίες το μαγαζί, όπου επισκεύαζε ποδήλατα και μηχανάκια. Δούλευε αθόρυβα και παραγωγικά μέχρι την μέρα του θανάτου του (1/4/2015). Πρωταπριλιά του 2015.
Το τραγικό με την ιστορία του ανθρώπου αυτού είναι πως, πήγε στον ΟΑΕΕ γιατί δεν μπορούσε να πάρει φάρμακα με το βιβλιάριό του και του είπαν πως στο μητρώο τους φέρεται ως πεθαμένος. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην μπορέσει να πάρει ούτε την σύνταξή του στις αρχές Απριλίου. Έτσι επιστρέφοντας στην διαδρομή για το σπίτι, τον πρόδωσε η καρδιά του πάνω στο ποδήλατο. Πράγματι η πορεία του στην ζωή μοιάζει σαν παραμύθι.
Ποιος ήταν αυτός; Ο Γιώργος Λουλές, που διατηρούσε κατάστημα στην συμβολή των οδών Ασκληπιού και Πλάτωνος, ο οποίος από προχθές άφησε τα εγκώσμια και πέρασε στην Ουράνιο Βασιλεία του Θεού, όπου αναπαύεται μετά δικαίων και μετά αγγέλων.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε και ας χύσει ο Πανάγαθος βάλσαμο παρηγοριάς στην οικογένειά του.
Κ.Π.