Το 2010 το δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων ενέκρινε σχεδόν ομόφωνα με μία μόνο μειοψηφία την ανάπλαση του αύλειου χώρου του 1ου Γυμνασίου και του 1ου Λυκείου Τρικάλων.
Σε εφαρμογή της ως άνω μελέτης ως διευθυντής που νοιάζεται για τα αυτονόητα της ευπρεπούς λειτουργίας του σχολικού χώρου και με την προφορική άδεια του τότε δημάρχου κ. Ταμήλου προχώρησα το Νοέμβρη του 2010 στην υλοποίηση τμήματος της μελέτης, διότι για διάφορους λόγους τα οικονομικά του Δήμου Τρικκαίων δεν ήταν ανθηρά.
Δηλαδή με δωρεά Ιερών Μονών των Αγίων Μετεώρων 1. Κατασκευάστηκε κατά τις προδιαγραφές της εγκεκριμένης μελέτης παρτέρι πλάτους δύο μέτρων και μήκους ογδόντα περίπου μέτρων. Αφαιρέθηκαν άσφαλτος-χαλίκια και προστέθηκε κηπαίο χώμα. Το έργο αποσκοπούσε στην αυτονόμηση του αύλειου χώρου των δύο σχολείων. 2. Διανοίχτηκε στην περίφραξη είσοδος πρόσβασης προς το διδακτήριο του 1ου Λυκείου. Το 1ο Λύκειο από ιδρύσεως του δεν είχε δική του είσοδο! Για να μην πηδάνε μαθητές και εκπαιδευτικοί από τα κάγκελα, χρησιμοποιούταν η είσοδος του 1ου Γυμνασίου.
Από το Γενάρη του 2011 μέχρι και το Μάϊο προφορικά και γραπτά θερμοπαρακαλούσα τη νέα πλέον Δημοτική Αρχή να δενδροφυτεύσει το παρτέρι σύμφωνα με τη μελέτη, για να οριστικοποιηθεί η αυτονομία των αύλειων χώρων. Η τελική απάντηση της τωρινής Δημοτικής Αρχής ήταν: Δεν έχουμε φυτά. Δεν έχουμε χρήματα για δαπάνη αγοράς.
Πρότεινα να αγοραστούν φυτά και συγκεκριμένα 130 λέϊλαντ με δωρεά ιδιώτη συμπολίτη. Η πρόταση έγινε δεκτή. Τα φυτά αγοράστηκαν με δωρεά των αδελφών Σαράντη.
Η συνέχεια κωμικοτραγική. Η Δημοτική Αρχή αρνιόταν να φυτευτούν τα 130 λεϊλαντ, διότι εκ των υστέρων ανακάλυψε ότι δεν της αρέσουν τα φυτά! Στην ουσία αρνιόταν, διότι αντιδρούσαν στην αυτονομία των δύο αυλών η αντιδήμαρχός του και μερίδα εκπαιδευτικών, μεταξύ των οποίων και η τωρινή διευθύντρια του 1ου Λυκείου! Ούτε καν τους περνούσε από το μυαλό το πόσο θετικά θα επιδρούσε η αυτονομία των αυλών στην ομαλή λειτουργία των δύο σχολείων. Τους αρκούσε, που εναντιώνονταν στο γράφοντα.
Μπροστά στο αδιέξοδο αλλά και στο ακατανόητο της κατάστασης η Σχολική Επιτροπή του 1ου Λυκείου ανέλαβε τις ευθύνες της. Με απόφασή της τα φυτά φυτεύτηκαν. Αυτό πολύ κακοφάνηκε στην ενεργούσα ως φερέφωνο των δύο κυριών Δημοτική Αρχή.
Μανιωδώς τα φυτά ξεριζώθηκαν, αφαιρέθηκε το κηπαίο χώμα από το παρτέρι και τη θέση του πήραν κροκάλες και χαλίκια, διότι εξαιτίας του παρτεριού και των φυτών διέτρεχε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των μαθητών!
Στη συνέχεια ο προεξάρχων της Δημοτικής αρχής αντί να στραφεί κατά της Σχολικής Επιτροπής στρέφεται ακατανόητα μόνο κατά του «εγκληματία» διευθυντή. Καταθέτει μήνυση εναντίον του, διότι: 1. Το παρτέρι, που ψήφισε και ο ίδιος, είναι επικίνδυνο για τους μαθητές. 2. Η μοναδική είσοδος πρόσβασης προς το διδακτήριο είναι επικίνδυνη για τους μαθητές. Τώρα γιατί η είσοδος του Λυκείου είναι επικίνδυνη και η παράπλευρη σε απόσταση δέκα μέτρων είσοδος του γυμνασίου είναι ασφαλής μόνο στο μαντείο των Δελφών το γνωρίζουν.
Από τότε πέρασαν τρία χρόνια. Αν η είσοδος ήταν επικίνδυνη για την ασφάλεια των μαθητών, γιατί δεν την έκλεισαν; Μάλλον πρέπει να ελεγχθούν για παράβαση καθήκοντος και πλημμελή άσκηση καθηκόντων! Αν ήταν επικίνδυνα για την ασφάλεια των μαθητών τα φυτά στο παρτέρι, γιατί δεν είναι επικίνδυνα τα φυτά που φυτεύτηκαν ανάμεσα στις μπασκέτες και μάλιστα χωρίς να προβλέπεται αυτό από τη σχετική μελέτη ανάπλασης του αύλειου χώρου;
Στις 5/5/2014 προσήλθα στο Δικαστικό Μέγαρο, για να πληροφορηθώ για την πορεία της τιμητικής προς το πρόσωπό μου μήνυσης. Με ενημέρωσαν ότι η μήνυση μπήκε στο αρχείο. Δυστυχώς δεν την ανακάλεσε η Δημοτική Αρχή.
Φαίνεται τελικά πως ισχύει και για τη χώρα μας η φράση «Υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο». Λέγεται πως την απηύθυνε Πρώσος μυλωνάς προς το Βασιλιά της Πρωσίας Φρειδερίκο το Μέγα, για να σώσει τον ανεμόμυλό του από τη διάθεση αυθαιρεσίας του βασιλιά, που ενοχλούταν από το θόρυβο του ανεμόμυλου στο θέρετρό του στο Πότσδαμ.
Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι η ανεπίτρεπτη δίωξη ενός διευθυντή, διότι έπραξε τα αυτονόητα αλλά το ότι στερήθηκαν δύο σχολεία να έχουν αυτόνομους ευπρεπείς αύλειους χώρους και ένα αυτόνομο χώρο για αθλητικές δραστηριότητες προς απογευματινή χρήση από τους δημότες.
Δυστυχώς ο χώρος παραμένει και σήμερα «μπείτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε» αλλά και «κρανίου τόπος», που κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες οι αθλούμενοι συμπολίτες τον χρησιμοποιούν και ως υπαίθρια δημοτικά ουρητήρια!
Εύλογη απορία: Επί είκοσι χρόνια με προσωπική δαπάνη και κόπο περιποιούμαι (πότισμα, κόψιμο χόρτων, κλάδεμα δένδρων) ένα κοινόχρηστο δημοτικό χώρο στον οικισμό Τρίκκη. Κινδυνεύω να μηνυθώ εκ νέου από τη Δημοτική Αρχή ή μήπως με έχει εντάξει σε κατηγορία άμισθων δημοτικών υπαλλήλων;
.