Του Νικολάου Ιωάν. Παπαγεωργίου
Εδώ Λιοπέτρι της Κύπρου μας. Φημισμένο χωριό με τον αχυρώνα του και το ολοκαύτωμά του, που έγινε το προσκύνημα Ελλήνων, οι οποίοι θα καταθέτουν πάντοτε δάφνινο στεφάνι στους τάφους των τεσσάρων νεκρών που πέρασαν στο πάνθεον των αθανάτων. (ΦΩΤΗΣ ΠΙΤΤΑΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΥΟΣ, ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ).
Γράφει στα απομνημονεύματά του ο Γρίβας Διγενής:
«Διά την προδοσίαν του Ηλία Σαμάρα, δεν βλέπω ελαφρυντικά. Ούτος να εκτελεσθεί. Η εκτέλεσις θα είναι μάθημα δι’ όλους, ότι δεν μπορεί ο καθένας να προδίδει με την δικαιολογίαν ότι υπέκυψεν εις τα βασανιστήρια και κατόπιν ζητεί συγχώρεσιν.
»Μετά την προδοσίαν του ο Ηλίας Σαμάρας φυγαδεύτηκε οικογενειακώς στην Αγγλία με 50.000 λίρες στην τσέπη του. Όμως δεν άντεξε τις ερινύες που τον καταδίωκαν, γι’ αυτό ζήτησε να επανέλθει στην Κύπρο, προκειμένου να δικαστεί.
»Ως αρχηγός της ΕΟΚΑ, προ της ειλικρινούς μετάνοιας του προδώσαντος, ο οποίος δια του θανάτου του επλήρωσεν το αμάρτημά του, προ του ψυχικού μεγαλείου της οικογένειας Σαμάρα, είμαι υποχρεωμένος να μην είπω δια τον προδώσαντα άλλο τι. Έκαστος ας κρίνει τούτον.
»Μετά την επάνοδόν μου εις Αθήνας, ο αδελφός του Σαμάρα και η γυναίκα του Χρήστου με επισκέφθηκαν εις την οικίαν μου και αφού μου ανέγνωσαν επιστολήν του Ηλία (προδότου) και υπάρχει αυτή, δακρύοντες με ευχαρίστησαν δια την απόφασιν να διατάξω την εκτέλεσιν του αδερφού του, τον οποίο εθεώρουν εξαγνισθέντα δια του θανάτου αλλά και άνθρωπον με ψυχικήν ανωτερότητα». (Ηλίας Σαμάρας, αδελφός του Χρήστου).
Σημειώνω, πως την 1η Απριλίου 1955 άρχισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου μας από τον αγγλικό ζυγό.
Αυτός είναι ο πρώτος λόγος που θυμήθηκα την συγκεκριμένη ημέρα. Ο δεύτερος, εκείνος που ταλανίζει εδώ και ένα χρόνο σύμπασα την ελληνική κοινωνία και έχει σχέση με την τραγωδία των Τεμπών.
Οι μελιστάλακτοι αντιπρόσωποί μας στον ναό της δημοκρατίας κατάφεραν, υβρίζοντες ο ένας τον άλλο και τούμπαλιν, να καταλήξουν στο πουθενά. Ως συνήθως η μπάλα στην εξέδρα. Ευτυχώς που τρεις – τέσσερις μέχρι τώρα της συμπολίτευσης δήλωσαν πως θα παραιτούντο ή και θα αυτοκτονούσαν. Που όμως τέτοια ευαισθησία; Δυστυχώς για μας οι ένοχοι-υπεύθυνοι της τραγωδίας δεν είναι μόνο το αγόμενο και φερόμενο χαϊβάνι που υπονοούν, αλλά και πολλοί άλλοι που διαχρονικά έδρασαν είτε ρουσφετοπράττοντες, είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω αγνοίας καθηκόντων, είτε λόγω ανυπαρξίας ελέγχου, είτε κατασπαταλώντας τον δημόσιο πλούτο.
Και αντί να μετανοήσουν και να αναλάβουν ευθαρσώς και τιμίως τις ευθύνες τους, όπως έπραξε ο Ηλίας Σαμάρας του Λιοπετρίου, κινούνται με αλεξίσφαιρα αυτοκίνητα και έξτρα ανθρώπους προστασίας τους, παραβλέποντας το αστείρευτο μένος των οικείων των θυμάτων και καταδικάζοντας τα μέλη των δικών τους οικογενειών σε εσαεί επικίνδυνο κρυφτούλι.
Μεγάρχη 30 Μαρτίου 2024
Πηγές: α. Χρονικόν αγώνος της ΕΟΚΑ 1955-1959
β. Γεωργίου Γρίβα Διγενή. Απομνημονεύματα.