Η 19η Μαΐου καθιερώθηκε ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο καθώς το 1919 ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα.
103 χρόνια μετά τη Γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου η μνήμη των θυμάτων παραμένει ζωντανή και η προάσπιση της ιστορικής γνώσης είναι χρέος όλων. Αυτά θα παρέμεναν κενές επιδείξεις γλυκανάλατης πολιτικής υποκρισίας, εάν δεν υπήρχαν οι αυθεντικοί με συνειδητή στάση ζωής Έλληνες.
Κρατώντας ζωντανή την ιστορική μνήμη, ο μαθητής της Α’ Γυμνασίου στο Μουσικό Σχολείο Τρικάλων Άγγελος Μακουτίδης, ήρθε στο σχολείο ανήμερα της θλιβερής επετείου ντυμένος με την παραδοσιακή ποντιακή φορεσιά.
Στη σχολική αυλή, όπου όλοι οι μαθητές προσπαθούν συνήθως να ξεχωρίσουν ομοιομορφούμενοι, με υπερηφάνεια περισσή ο Πόντιος μαθητής έκανε τη διαφορά προκαλώντας κάθε άλλο παρά προκατασκευασμένη συγκίνηση.
Ως άλλος ζωγράφος Θεόφιλος, ο οποίος στην παιδική του ηλικία είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει τον Ευρωπαϊκό τρόπο ένδυσης και να φοράει φουστανέλα σαν τους ήρωες που απεικόνιζε στα έργα του και για το λόγο αυτό έπεφτε συχνά θύμα εμπαιγμού και περιφρόνησης, ομοίως και ο μικρός μαθητής χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος πήρε την πρωτοβουλία και ήρθε στο σχολείο φορώντας την παραδοσιακή ποντιακή φορεσιά.
Ο άνθρωπος στις συναισθηματικές του ταλαντώσεις και ταλαντεύσεις και τις συνακόλουθες στιγμές συγκίνησης και χαράς διαλέγει τί θα φορέσει. Το ένδυμα παρατηρεί ο J. Stoetzel αποτελεί στοιχείο της αυτοσυνειδησίας μας. Από τον τρόπο που ενδυόμαστε διαφαίνεται το πώς σκεφτόμαστε και το πώς αισθανόμαστε.
Είναι αξιοθαύμαστο ένα παιδί που, εν έτει 2022, με τρόπο που κάθε άλλο παρά παράσταση ήταν, αποφάσισε να έρθει στο σχολείο φορώντας τη στολή τού τόπου καταγωγής των προγόνων του πετυχαίνοντας να “συνομιλήσει” στενά με την Εθνική του Ταυτότητα.
Μία “ταυτότητα” που αποδίδει όλα μας τα χαρακτηριστικά καθώς εκφράζει τα ανέκφραστα και καιρός είναι να τολμά να εμφανίζει και τα κεκρυμμένα.
Είμαστε ό,τι φοράμε, γράφει ο Παπανούτσος,
μα θα κινδυνεύαμε να μετατραπούμε σε τιτουλάριους της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, αν δεν πρεσβεύουμε εντέλει αυτό που ενδυόμαστε…
Όμως υπάρχει, ευτυχώς και το υγιές millennium.