Ένα αλαλούμ ζούμε αυτές τις μέρες στα Τρίκαλα. Ένα αλαλούμ, δηλώσεων, ένα αλαλούμ παραιτήσεων, ένα αλαλούμ κινήσεων, ένα αλαλούμ εξαπόλυσης αλλά και αποστασιοποίησης των ευθυνών. Και όλα αυτά συμβαίνουν ελέω της e-trikala, που ενώ ήταν κοινό μυστικό πως επρόκειτο για μια «αμαρτωλή» επιχείρηση (τουλάχιστον αυτό ψιθυριζόταν μεταξύ σοβαρού και αστείου στη πόλη), οι ιθύνοντες αυτού του τόπου (κι εμείς οι πολίτες μαζί), φροντίζαμε να κρύβουμε καλά τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.
Οι δηλώσεις και οι συνεντεύξεις των υπευθύνων δίνουν και παίρνουν καθημερινά στα τοπικά ΜΜΕ και οι πολίτες παρακολουθούν έκπληκτοι τους πολιτικούς και άλλους παράγοντες αυτού εδώ του τόπου, να εκφράζουν άποψη για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Γιατί μας έχουν συνηθίσει να πιστεύουμε πως ποτέ κανείς δεν φταίει, ενώ φταίνε όλοι μαζί. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι μαζί και να μη ξέρουν γίνεται.
Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες. Από όρους όπως αφέλεια, χαζομάρα και αγαθές προθέσεις μέχρι το οι… μακακίες πληρώνονται. Από πλαστογραφήσεις υπογραφών και παραιτήσεις, μέχρι… «μαύρες» τρύπες αρκετών χιλιάδων ευρώ. Και ξαφνικά ενώ κάποιοι από αυτούς άσκησαν διοίκηση ή είχαν την ευθύνη στην πολύπαθη εταιρεία e-trikala, εμφανίζονται σήμερα πως τάχα δεν γνώριζαν τι συνέβαινε τόσα χρόνια. Και βέβαια να μην ξεχνάμε πως κάποιοι βγήκαν εκ των υστέρων, να παράσχουν στήριξη στον παραιτηθέντα Πρόεδρο της e-trikala, παρουσιάζοντας τον ως «λαϊκό ήρωα» που πήρε πάνω του όλη την πολιτική ευθύνη της πράξης του.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, τα παρακολουθεί η Τρικαλινή κοινωνία με προβληματισμό αλλά και δυσπιστία. Τελικά μήπως κάπου έχουμε χάσει τη φωνή της κοινής λογικής σ΄αυτή εδώ την πόλη; Ήρεμα ρωτάμε…