Mαριάνθη Γκίμτσα: Η ιστορία πολλές φορές, δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα

Γράφει η Μαριάνθη Γκίμτσα

(πριν διαβάσετε  τις παρακάτω γραμμές, προσέξτε καλά τις  τρείς φωτογραφίες)

 

Το 1948 οι φυλές  Μαndan, Hidatsa και Arikara ( γνωστές ως Three Affiliated Tribes), εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν μία συμφωνία που τους αφαιρούσε τα πιο εύφορα   εδάφη τους, κατά μήκος του ποταμού Μιζούρι στην Βόρεια Ντακότα.
Αυτή η συμφωνία έγινε στο πλαίσιο του
 Pick – Sloan Plan, ενός ομοσπονδιακού προγράμματος κατασκευής φραγμάτων, και που οδήγησε στην κατασκευή του φράγματος του Garrison.

H  κατασκευή του φράγματος προκάλεσε τον κατακλυσμό πάνω από 150.000 στρεμμάτων γης των φυλών, εξαναγκάζοντας χιλιάδες ιθαγενείς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Παρ’ όλο που υπήρξε σθεναρή αντίσταση, οι ηγέτες των φυλών πιέστηκαν και αναγκάστηκαν να υπογράψουν την συμφωνία της παραχώρησης  , λαμβάνοντας ελάχιστη αποζημίωση, σε σχέση με την αξία των εδαφών που έχασαν.

Η απώλεια αυτή είχε  καταστροφικές συνέπειες στον τρόπο ζωής, την οικονομία και πολιτιστική κληρονομιά των φυλών, καθώς χάθηκαν οι καλύτερες γεωγραφικές εκτάσεις και περιορίστηκε η πρόσβασή τους στον ποταμό, ο οποίος ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους.

Οι  δύο φωτογραφίες είναι από την στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας.
Στην πρώτη, αριστερά όρθιος, ένας ιθαγενής, απ’ αυτούς που θα υπέγραφαν το συμφωνητικό της εκχώρησης. Κρύβει τα μάτια του , για να μην φανούν τα δάκρυά του.
Στην δεύτερη, ο ίδιος, με το κεφάλι σκυμμένο και με το στυλό που του βάζουν στο χέρι οι νεοαποικιοκράτες, υπογράφει την καταδίκη και τον θάνατο των φυλών.

 

Στην τρίτη, Ο Ζελένσκι , μπροστά   στους φωτογράφους  και στον ίδιο εκβιασμό. Αντεξε και  δεν έκλαψε. Μπορεί να το έκανε όμως, όταν βρέθηκε μόνος.

Από όλες τις φωτογραφίες λείπει το περίστροφο στον κρόταφο.