Σαν με αγαπήσει ο Θεός και με θερίσει ο Χάρος …Άδειασα από τις σκέψεις το μυαλό μου, προσπαθώντας να καταλάβω το Μεγαλείο της Ζωής και το μυστήριο του Θανάτου!
Ο λόγος απλός ,ήθελα να γράψω μια αράδα ,για να τιμήσω το φίλο που χάθηκε τόσο πρόωρα ,τόσο άδικα και μαύρισε την Ιστορική Οιχαλία ,εκεί που το άγγελμα του Θανάτου σκέπασε με θλίψη και οδύνη τις καρδιές των συγχωριανών μας και όχι μόνο!
Παρασκευή και 13 …Σήμερα Μαύρος Ουρανός ,σήμερα Μαύρη η μέρα !
Από το πρωί βούρκωσε και ο Ουρανός χαλάστηκε η ημέρα ,κλείσανε τα μαγαζιά ,αδειάσανε τα σπίτια και όλοι έφταναν πεζή στο σπίτι στου Βασίλη !
Κανείς δεν κάθισε ,κανείς δεν έψαξε να βρει το φίλο του ,όλοι στεκόταν ορθοί σκυφτοί με το τσιγάρο να καίει στα χείλη και το βλέμμα να ψάχνει το άπειρο αναζητώντας απεγνωσμένα ένα απέραντο γιατί !!
Θρήνος και σκηνές από Αρχαία Τραγωδία σαν τα παιδιά της Ομάδος που μετέφεραν στους ώμους το φέρετρο με το Βασίλη, έφτασαν και στάθηκαν στο κατώφλι του Πατρικού του σπιτιού …Σπαράζοντας η Μάννα του αναζητούσε το γιατί ,γιατί σε σκότωσαν διαμάντι μου έλεγε και ξανάλεγε ανάμεσα στα κλάματα με του χωριανούς να σφίγγουν τα χείλη και να ξεσπούν σε λυγμούς μη αντέχοντας κανείς το Σπαραγμό της Μάνας !
Έφυγε το Γελαστό παιδί , λαβώθηκε και έπεσε φτεροκοπώντας το αετόπουλο στη καυτή άσφαλτο με το αίμα του να τρυπάει το κατράμι περνώντας στη Γη !
Το πάλεψε ο Βασίλης αλλά δεν μπόρεσε να γυρίσει το Χάρο που τον γονάτισε …το πάλεψε ο Βασίλης αλλά αν και ορθός άφησε την τελευταία του πνοή να ταξιδεύσει στα Ουράνια λιβάδια που τόσο αγαπούσε …
Το πάλεψε ο Βασίλης αλλά άνοιξε πανιά και πέρασε από τον Αχέροντα στη θάλασσα που τη λάτρευε ,το πάλεψε το αετόπουλο ,αλλά δεν μπόρεσε να πετάξει μακριά και σταύρωσε κουρνιάζοντας τα φτερά του !
Πέταξε ο Βασίλης και στο πέρασμα του για την Κοιλάδα του Παραδείσου ,Άγγελοι ανοίγουν πόρτες για να διαβεί,να φύγει να περάσει ,φράζοντας το δρόμο στα Τελώνια και τα δαιμόνια !
Έφυγε το Γελαστό παιδί και ρήμαξε το χωριό μας ….Αλλά αναθαρρώ σαν να τον ακούω να περπατά στα Πλατάνια της Παναγιάς που τόσο αγαπούσε λέγοντας …Σαν με Αγαπήσει ο Θεός !
Σε αγάπησε φίλε και σε πήρε κοντά του ,εκεί που είναι το άλλο χωριό μας ,το άλλο σόι μας ,η άλλη παρέα μας …Εκεί που θα σε καλωσορίσουν οι δικοί μας άνθρωποι ,τα αδέρφια μας ,οι γονείς μας, τα παιδιά μας !
Εμείς θα κρατάμε ζεστή τη θύμησή σου στην Καρδιά μας και θα σε θυμόμαστε πάντα ,θα είσαι πάντα ο δικός μας Βασιλάκης και θα σε κρατάμε ζωντανό μέσα από τις αναμνήσεις μας !
Δεν θα μας αφήσει να σε ξεχάσουμε φίλε η πένα της κορούλας σου ,της γλυκύτατης Άννα-Μαρίας , που στο δρόμο του πολιτισμού που διάλεξε ,θα ζεις μέσα από το ταλέντο της και τα έργα της και θα μας συντροφεύεις …Περιμένοντας να δούμε και εμείς το μυστήριο του Θανάτου !
Σαν με αγαπήσεις και μένα ο Θεός και με…”Θερίσει ο Χάρος” !
Μακρυγιάννης Χρήστος
Αξιωματικός ε.α
.