Το «γήπεδο» που πρέπει ένας πολιτικός αρχηγός να παίζει την καλύτερη μπάλα, τόσο για να συγκριθεί με τους υπόλοιπους, όσο και για να αποδεικνύει την καταλληλότητά του, είναι πρωτίστως η Βουλή. Κι εκεί, για να είμαστε δίκαιοι ο πρόεδρος Μητσοτάκης, έχει συγκριτικό πλεονέκτημα (πολλές φορές είναι σαν να κλέβει εκκλησία), το οποίο δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, ειδικά μετά τη χθεσινή του δευτερολογία. Γιατί εκεί χρειάζεται ταχύτητα, ευελιξία και γερή μνήμη. Θα μου πείτε, και δεν θα έχετε και άδικο, «τώρα το κατάλαβες;». Όχι, βέβαια, αλλά η χθεσινή δευτερολογία του προέδρου Κυριάκου ήταν μια πρώτης τάξεως υπενθύμιση, γιατί έδειξε για ακόμα μία φορά ότι η αντιπολίτευση δεν έχει ούτε μία πρόταση και όλα τα κόμματα είναι αυτό που οι φίλοι μου στις εταιρείες δημοσκοπήσεων θέλουν να λένε «κόμματα διαμαρτυρίας». Μηδέν (να μη σας πω κάτω του μηδενός) προτάσεις και απλώς φασαρία.
! Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός φρόντισε να θυμίσει τα έργα και τις ημέρες τους, όπως στον σύντροφο Φάμελλο, ο οποίος είπε πολλά για να μειώσει τις επιτυχίες της χώρας στην ενίσχυση της άμυνάς της, μόνο και μόνο για να ακούσει τον Μητσοτάκη να του λέει ότι το μόνο που θυμούνται οι πολίτες από την εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι το «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και τη Συμφωνία των Πρεσπών. Για τα σύνορα στόλισε και το «περιβόλι» της Ζωής, όπως λέει στην ιδρυτική του διακήρυξη το κόμμα της, ξεκαθαρίζοντας -κι ας το λένε όσο θέλουν δόγμα Τραμπ, για μένα είναι κοινή λογική- ότι η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι.
pawergame.gr