Κατάλαβαν τι συνέβη; Έχουν συναίσθηση σε ποια συγκυρία βρέθηκαν; Αντιλαμβάνονται πως τέτοιου είδους ευκαιρίες έρχονται άπαξ σε ένα κόμμα; Θα είναι πολύ αργά όταν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ καταλάβουν (όσοι καταλάβουν) πως χθες (6/10) στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων τη σπάνια ευκαιρία να βγει το κόμμα τους από τη χρόνια τέφρα του και να ορίσει από θέση ισχύος, πλέον, τα πράγματα στην κεντροαριστερά.
Ο καθοριστικός παράγοντας για να συνέβαινε αυτό θα ήταν να περάσει στον β’ γύρο ο Παύλος Γερουλάνος. Από όλους τους υποψηφίους για το χρίσμα του προέδρου, είναι ο μόνος που συγκεντρώνει τα περισσότερα θετικά χαρακτηριστικά για να ηγηθεί του κόμματος και να το φέρει, σε βάθος χρόνου, σε κατάσταση κυβερνησιμότητας. Είναι μετριοπαθής, αντίθετος σε κάθε μορφή λαϊκισμού, μπορεί να διεμβολήσει τη Νέα Δημοκρατία από το κέντρο, να επαναφέρει ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στην παλιά τους «οικογένεια» και να δημιουργήσει ένα σύγχρονο προφίλ σε ένα κόμμα που δεν ακουμπάει τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου.
Είναι πραγματικά κρίμα που στον β’ γύρο θα τέθουν αντιμέτωποι δύο πολιτικοί που κουβαλούν πολλά βάρη στις πλάτες τους, τα οποία, αναγκαστικά, θα τα μεταφέρουν και στο κόμμα τους.
Ακόμη και δεύτερος και με σχετική απόσταση από τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο Γερουλάνος θα μπορούσε στον β’ γύρο να φέρει με το μέρος του ψηφοφόρους της Άννας Διαμαντοπούλου (αλλά και των άλλων υποψηφίων) και να επικρατήσει ακόμη και άνετα. Τώρα, με τον Χάρη Δούκα κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να μπορεί να συμβεί. Ακόμη κι αυτοί που τάσσονται απέναντι στον τωρινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας τη λογική του «λιγότερου κακού» θα προτιμήσουν είτε να μην ψηφίσουν είτε με βαριά καρδιά να ρίξουν στην κάλπη ψηφοδέλτιο που λέει «Ανδρουλάκης».
Είναι πραγματικά κρίμα που στον β’ γύρο θα τέθουν αντιμέτωποι δύο πολιτικοί που κουβαλούν πολλά βάρη στις πλάτες τους, τα οποία, αναγκαστικά, θα τα μεταφέρουν και στο κόμμα τους. Ο Ανδρουλάκης αποδεινύεται ένα «χαρτί» με συγκεκριμένη δυναμική. Ο οριζόντάς του δεν είναι μεγάλος. Είτε γιατί δεν έχει την αύρα του αρχηγού, είτε γιατί είναι μονίμως αγέλαστος και θυμωμένος, είτε γιατί περιόρισε τον αντιπολιτευτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ στις παρακολουθήσεις. Λες κι αυτό είναι το μείζον θέμα του μέσου Έλληνα.
Από την άλλη, ο Δούκας, καίτοι μπήκε στη δημόσια σφαίρα ωσάν σίφουνας, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα φανέρωσε μια πολιτική πλατφόρμα που θυμίζει παλαιό ΣΥΡΙΖΑ. Πολύς λαϊκισμός και λίγη ουσία. Έπειτα από έξι μήνες στη δημαρχία αποφάσισε να αφήσει την καρέκλα για να διεκδικήσει αυτή του ΠΑΣΟΚ. Πώς να σκέφτονται, άραγε, οι Αθηναίοι που τον ψήφισαν; Απατημένοι; Προφανώς. Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις: ο Χάρης Δούκας απέδειξε πως δεν ενδιαφέρεται για τον Δήμο Αθηναίων, αλλά για την προσωπική του ανέλιξη. Μόνο που τα προβλήματα της πρωτεύουσας τρέχουν.
Το ιδανικό δίδυμο του β’ γύρου για το ΠΑΣΟΚ θα ήταν αυτό ανάμεσα σε Γερουλάνο και Διαμαντοπούλου. Δύο πολιτικοί χαμηλών τόνων, ευφυείς, με σύγχρονες αντιλήψεις και δίχως ιδεολογικά στεγανά.
Το ιδανικό δίδυμο του β’ γύρου για το ΠΑΣΟΚ θα ήταν αυτό ανάμεσα σε Γερουλάνο και Διαμαντοπούλου. Δύο πολιτικοί χαμηλών τόνων, ευφυείς, με σύγχρονες αντιλήψεις και δίχως ιδεολογικά στεγανά που στις μέρες μας ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Δεν ζούμε σε ιδανικό κόσμο, επομένως ένα τέτοιο δίδυμο, υπό τις παρούσες κομματικές συνθήκες, δεν θα μπορούσε να αναδειχθεί από την «πράσινη» κάλπη.
Όποιος νομίζει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα «πέσει» από τον Ανδρουλάκη ή τον Δούκα, μάλλον δεν αντιλαμβάνεται πως το «σκληρό ροκ» του πρώτου και ο «λαϊκισμός» του δεύτερου δεν τυγχάνουν της αποδοχής της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Η ελληνική κοινωνία είναι κουρασμένη, αναζητεί μια λύση ουσίας και προοπτικής και όχι στείρες αντιπαραθέσεις. Ακόμη και τώρα που η Νέα Δημοκρατία πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο και η εσωκομματική αντιπολίτευσή τους ολοένα και περισσότερο γιγαντώνεται, παραμένει σταθερή διότι έχει στο τιμόνι τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που,λ, για τον περισσότερο κόσμο είναι το συνώνυμο της σταθερότητας. Έστω και μιας σταθερότητας που βαραίνει από την ακρίβεια.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ υπό το φάσμα της ολικής κατάρρευσης και την κεντροαριστερά να μην έχει σημαντική δύναμη αυτή τη στιγμή στο πολιτικό φάσμα, το ΠΑΣΟΚ με τον Γερουλάνο ως αρχηγό θα μπορούσε να γυρίσει άμεσα σελίδα, να δει μπροστά, να ηγηθεί του χώρου, να διεκδικήσει την εξουσία και συνάμα να αναδιαμορφώσει το προφίλ του σε κάτι πολύ πιο σύγχρονο και ουσιαστικό. Αυτά τα λάθη, όμως, πληρώνονται και ο τόκος τους είναι βαρύς και ασήκωτος. Κοινώς: ας πρόσεχαν.
Πηγή : Andro.gr