Στην χώρα μας όπου έχουμε την τεράστια επιτυχία να παραλαμβάνονται Σώματα Στρατού και να παραδίδονται διμοιρίες… Αλλά τι γράφω τώρα, εδώ έχει παραληφθεί Ελλάδα και φοβάμαι ότι στο τέλος τις γενικότερης παρακμής της μεταμνημονιακής εποχής, θα παραδοθεί δουκάτο των Αθηνών. Σε αυτή τη χώρα έρχεται ένα πολυνομοσχέδιο για τις ένοπλες δυνάμεις και οι εμπνευστές του νομίζουν ότι έτσι θα στρώσουν τα πράγματα και θα λυθούν όλα τα προβλήματα γιατί οι μόνοι που έφταιγαν για αυτά τα προβλήματα ήταν οι υπαξιωματικοί κι οι εξ υπαξιωματικών αξιωματικοί (ΑΣΣΥ – ΕΜΘ -ΕΠΟΠ).
Αναρωτιέμαι τι προβλήματα θα λυθούν όταν χρόνια απλά θέματα όπως η απόδοση ενός ξίφος και οι αντίστοιχες διαμνημονεύσεις στους εξ υπαξιωματικών αξιωματικούς η υπηρεσία στάθηκε είτε ανίκανη να τα δώσει στην ώρα τους είτε δεν τα απέδωσε καθόλου.
Το πολυνομοσχέδιο αυτό φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο «Χάρτης Μετάβασης των Ενόπλων Δυνάμεων στη Νέα Εποχή» αλλά μάλλον πρόκειται για το μετέωρο βήμα του πελαργού.
Η ευαγγελιζόμενη αναβάθμιση των αποφοίτων ΑΣΣΥ (ΣΜΥ-ΣΜΥΝ-ΣΜΥΑ) δια βαθμολογικού καταποντισμού είναι παγκόσμια πρωτοτυπία που προκαλεί πικρό γέλωτα. Η μεν αρνητικότητα στην αναβάθμιση των σχολών (καθώς με μετονομασίες τύπου Ανώτατες Σχολές Μονίμων Υπαξιωματικών δεν επιτυγχάνεται καμία ανωτατοποίηση αλλά μια βαρύγδουπη άνευ ουσίας μετονομασία) είναι μάλλον εμπάθεια, η δε επερχόμενη νομοθέτηση μόνο ως άκρως επικίνδυνη είναι ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που θα μπορούσε να της αποδοθεί. Η ρωγμή η οποία θα επιφέρει όλη αυτή η αναστάτωση θα καταλήξει σε αγεφύρωτο ψυχικό ρήγμα κι ανίατο διχασμό μεταξύ των στελεχών, καταποντίζοντας το ηθικό των στελεχών και των ΕΔ.
Η ανωτατοποίηση από τα άρθρα 124 και 125 φαίνεται ότι μεταφέρεται εν ευθέτω χρόνω, δηλαδή επί του πρακτέου ποτέ.
Στην ουσία οι ΑΣΣΥ (Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών) παράγουν μεσαία στελέχη. Μόνιμος Υπαξιωματικός δεν είναι απαραίτητο να σημαίνει μόνιμα υπαξιωματικός. Κατά αυτή την λογική τα ΑΣΕΙ (Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα) παράγουν κατωτέρους αξιωματικούς έτσι κατά αναλογία και σύμφωνα με το σκεπτικό κάποιων θα έπρεπε να συνεπάγεται ότι και αυτοί πρέπει να έχουν περιορισμένη εξέλιξη και κατά συνέπεια να μην προάγονται σε ανωτέρους και ανωτάτους αξιωματικούς αλλά να παραμένουν μόνιμα κατώτεροι (νέοι σύμφωνα με το νομοσχέδιο).
Αξιοπρόσεκτο επίσης είναι και το γεγονός ότι οι ΔΕΑ (Δόκιμοι Έφεδροι Αξιωματικοί) μετά από μικρή χρονικά εκπαίδευση και θητεία κρίνονται ικανοί να προαχθούν σε αξιωματικούς ενώ οι απόφοιτοι ΑΣΣΥ απόφοιτοι 3ετών σχολών εισαγόμενοι με πανελλήνιες και μετά από την πάροδο πολλών ετών στην υπηρεσία, κατά την γνώμη ορισμένων δεν θα πρέπει να έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Η μη αναβάθμιση των σχολών ΑΣΣΥ και η υποβάθμιση τους ουσιαστικά σε ΙΕΚ και η βαθμολογική καθήλωση των απόφοιτων τους, υποκρύπτει την μαζική πρόσληψη και μονιμοποίηση ιδιωτών (που θα κοιμηθούν πολίτες και θα ξυπνήσουν αξιωματικοί), με την αιτιολογία ότι θα δημιουργηθούν κενά και πρέπει να καλυφθούν αξιοκρατικά από αποφοίτους ΑΕΙ και ΑΤΕΙ που λογικά έχουν περισσότερα προσόντα από αποφοίτους ΙΕΚ (εξ ου και η άρνηση ουσιαστικής αναβάθμισης των σχολών ΑΣΣΥ).
Η απαξίωση ίσως είναι στόχος των ΥΠΕΘΑ και ΓΕΕΘΑ με απώτερο σκοπό σε πρώτη φάση την απαξίωση των Ε.Δ., την αλλοίωση του βασικού τους χαρακτηριστικού που είναι η υπεράσπιση του πατρίου εδάφους και των εθνικών και κρατικών συμφερόντων, την αποκοπή του ομφάλιου λώρου που τις συνδέει με τον ελληνικό λαό με την κατάρρευση της στρατολόγησης. Σε δεύτερη φάση πιθανόν να δούμε την ανάθεση της συντήρησης σε μεγάλες τεχνικές εταιρίες, την εστίαση σε catering, τη φύλαξη σε security την καθαριότητα σε συνεργεία καθαριότητας, την περίθαλψη σε ιατρικά κέντρα και το επιχειρησιακό μέρος σε ιδιωτικούς στρατούς. Εδώ κάποιοι πιθανόν να ανακαλύψουν ένα El Dorado κάτι ανάλογο του επικαίρου ΟΠΕΚΕ. Ενώ τα κενά στην στράτευση ίσως να καλυφθούν με αμειβόμενες «λεγεώνες των ξένων (μεταναστών)» με αντάλλαγμα την υπηκοότητα και ένα ευρωπαϊκό διαβατήριο και δικαιολογία για το μετρό την κατάρρευση, δημογραφική και στρατολογική. Οι ιδιωτικοί στρατοί και οι λεγεώνες των ξένων ίσως λύσουν τα χέρια τής κάθε κυβέρνησης για αποστολή στρατευμάτων στο εξωτερικό για συμμέτοχη σε πολεμικές επιχειρήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Κι όλα αυτά πληρωτέα από την σκληρή φορολόγηση του Έλληνα πολίτη που μόνο ως συμμάχους και εταίρους δεν νιώθει τους δυτικούς καθότι τον αφήνουν μόνο του μπροστά στις ορέξεις της Τουρκίας να μην πω ότι ετοιμάζονται να μας παραδώσουν για να την δελεάσουν να μείνει στο δυτικό στρατόπεδο.
Πολλές άλλες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι εντελώς οπισθοδρομικές για να μην τις χαρακτηρίσω μεσαιωνικές κι έχω την αίσθηση ότι θα οδηγήσουν σε αύξηση των αυθαιρεσιών των διοικήσεων όπως οι παραβιάσεις του ωραρίου, οι κακές συνθήκες εργασίας, η αύξηση των υπηρεσιών, οι παράλογες διαταγές και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις.
Εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι αρκετοί λαλίστατοι και επί παντός επιστητού τοποθετούμενοι αναλυτές, αρθρογράφοι, κυρίως απόστρατοι, έχουν αποφύγει να θίξουν το θέμα.
Μετά το πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΘΑ έρχεται η απαξίωση και κατά συνέπεια το κλείσιμο της ΣΜΥ χάνοντας η πόλη των Τρικάλων ένα ετήσιο οικονομικό αποτύπωμα 10 εκατομμύριων ευρώ. Αυτό το γεγονός θα αποτελέσει ένα τεράστιο πλήγμα για την πόλη αυτή.
Το νομοσχέδιο είναι ηλίου φαεινότερο ότι είναι από καιρού συνεχής και επίμονη εισήγηση ανθρώπων των σκιερών διαδρόμων του ΥΠΕΘΑ και των επιτελείων.
Αν περάσει τελικά το νομοσχέδιο ας μην χαίρονται οι εμπνευστές του, η παλιανθρωπιά είναι μεγάλη και η λαϊκή παροιμία σοφή: «όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα».
Δεν αντιλέγω ότι είναι δικαίωμα του ΥΠΕΘΑ να νομοθετεί αλλά και οι νομοθετούντες κρίνονται.
Όπως και να έχει ο λογαριασμός θα έρθει κάποια στιγμή σε όλους και στην ατυχή πατρίδα μας και θα είναι δυσβάστακτος.
Του Κώστα Πουλιανίτη, Αξκού ε.α., μέλους ΣΑΣΜΥ, συγγραφέα