Είναι του ορίζοντα οι γραμμές
είναι του Ήλιου οι φωτιές
είναι τα μάτια μου που λάμπουν.
Μπαίνουν αυτά τα φωτεινά
μες του μυαλού την ερημιά
να μ’ ενοχλούν δεν παύουν.
Είναι και κείνες οι γραμμές
οι φανερές και οι κρυφές
οι μελαψιές και οι άλλες
που θέλουν όλες να κρυφτούν
μα να χαλάσουν δεν μπορούν
τις φαντασιάς τις πλάνες.
Στο τέλος έρχεσαι και σύ
μες στην ματιά μου τη θολή
και μ’ ενοχλείς σαν μπόρα.
Να σε φωνάξω δεν μπορώ,
να σε ξεχάσω προσπαθώ
να φύγω θέλω τώρα.
Τρίκαλα 10/11/2022
ΚΑΠΟΥΛΑΣ-ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ