Ο χρόνος αποδεικνύει τελικά πως η επαφή των κυβερνώντων με την πραγματικότητα είναι μια σχετική έννοια.
Λίγες μέρες μετά την ψήφιση της πρώτης δέσμης προαπαιτούμενων, η κυβέρνηση επιστρέφει στα τετριμμένα και βάζει για μια ακόμα φορά τα δύσκολα στην άκρη.
Όπου δύσκολα, βάλτε φορολόγηση αγροτών και πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.
Τούτων δοθέντων αποδεικνύεται πως το δυσκολότερο σκέλος της συμφωνίας (που δεν έχει κλείσει ακόμα) δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εφαρμογή της, την ώρα που κεντρικά κυβερνητικά στελέχη έχουν ήδη ξεκινήσει μια διαδικασία εσωτερικής διαχείρισης με μισές αλήθειες.
Μόλις ήρθαν τα χρήματα των Ευρωπαίων για την κάλυψη των υποχρεώσεών μας σε ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΤτΕ και απομακρύνθηκε, τουλάχιστον για ένα μήνα, το φάντασμα της άτακτης χρεοκοπίας, στο εσωτερικό και υπό το κράτους θέρους ξεκίνησε μια διαδικασία εσωτερικής διαχείρισης, με την κυβέρνηση να στέλνει τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό και στη φορολόγηση των αγροτών στις καλένδες μέχρι νεωτέρας, αδυνατώντας να αντισταθεί στην πίεση τόσο δικών της βουλευτών όσο και της αντιπολίτευσης.
Παλιά ιστορία
Η ιστορία της αναβολής των μεταρρυθμίσεων με φόντο το πολιτικό κόστος και ενδεχόμενες μαζικές κινητοποιήσεις των θιγομένων κοινωνικών ομάδων δεν είναι μια νέα ιστορία. Ποιος ξεχνά τις κινητοποιήσεις των αγροτών, των οδηγών ταξί ή των οδηγών φορτηγών στα μνημονιακά χρόνια;
Ήδη οι αντιδράσεις, κυρίως για τα αγροτικά θέματα, ήταν μαζικές τόσο από βουλευτές της συμπολίτευσης όσο και από πολλούς της αντιπολίτευσης. Διότι, όσοι δεν ζητούσαν την εύρεση ισοδυνάμων, έσπευδαν να ξεκαθαρίσουν πως δεν θα πάρουν τον μουντζούρη για μια κακή και κοινωνικά άδικη ρύθμιση.
Η κυβέρνηση λοιπόν τι έκανε; Παρέπεμψε για μια ακόμα φορά τις εξελίξεις στο μέλλον και μάλλον στα θερινά τμήματα, όπου ως γνωστόν οι βουλευτές μπορούν να αντικαθίστανται αυθημερόν. Ενόψει των μαζικών αντιδράσεων των αγροτών, οι οποίοι ξεκαθάριζαν πως δεν θα δεχθούν τον “θάνατο” του επαγγέλματός τους, η κυβέρνηση επέλεξε την αναβολή για μερικές ημέρες ή εβδομάδες της νομοθέτησης των εν λόγω προαπαιτούμενων, ώστε να υπάρξει νέα επεξεργασία των ρυθμίσεων, σε συνεννόηση με την Τρόικα, με προφανή στόχο να βρεθούν ισοδύναμα. Αν όμως δεν βρεθούν πειστικά ισοδύναμα, λόγω και της έλλειψης αξιοπιστίας της κυβέρνησης, η κυβέρνηση θα βρεθεί στο ίδιο έργο θεατής και τότε δεν θα έχει άλλη διέξοδο πλην της νομοθέτησης με όποιο κόστος.
Ρήγμα στην ραγισμένη αξιοπιστίας μας
Είναι προφανές πως η διεθνής αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης είναι σε αίτερα χαμηλά επίπεδα. Η αναβολή νομοθέτησης ορισμένων προαπαιτούμενων δράσεων, οι οποίες ρητά περιγράφονταν στο ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής, δεν βοηθά ιδιαίτερα στην επανάκτησή της – αντίθετα καταδεικνύει πως ο φόβος του πολιτικού κόστους εξακολουθεί να στοιχειώνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ακόμα και πριν την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτό συνιστά επιβαρυντική παράμετρο ενόψει της κρίσιμης διαπραγμάτευσης, καθώς οι εταίροι εκτιμούν πως ακόμα βρισκόμαστε στο στάδιο οικοδόμησης της εμπιστοσύνης. Συνεπώς, αυτό που δια πολιτικής επιλογής η κυβέρνηση απέφυγε να κάνει τώρα, αν θέλει να είναι συνεπής απέναντι στις απαιτήσεις των θεσμών, θα πρέπει να το κάνει άμεσα και μάλιστα χωρίς να αλλάξει το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, δυνάμενη βέβαια να παρουσιάσει εναλλακτικά μέτρα που όμως θα θεωρούνται από την Τρόικα ως εγγυημένης ή προβλεπόμενης υψηλής απόδοσης.
Μόνο που σήμερα, η στάση των εταίρων μας δεν είναι η ίδια όπως το 2011 ή το 2012. Συνεπώς, μη ακριβής τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων θα μπορούσε να δώσει μια αφορμή στους σκληρούς της Ευρωζώνης να εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους πάνω στη χώρα, είτε δια πολύ σκληρότερων μέτρων είτε δια της επαναφοράς της επιλογής του Grexit, έστω και ως μέσο πίεσης.
Όλα για την επικοινωνιακή διαχείριση
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει τρόπους για να διαχειριστεί την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό, καταλήγει όμως είτε σε λύσεις-παρωδία είτε σε μισες αλήθειες που μπορεί να γίνουν ολόκληρα ψέματα.
Ενδεικτική είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να αποφύγει την εικόνα «εισβολής» της Τρόικα στα υπουργεία, με τους κυβερνώντες να αναζητούν φόρμουλα συμπόρευσης με τους εκπροσώπους των θεσμών. Βεβαίως, η όλη διαδικασία κινδυνεύει να μεταβληθεί εκ νέου στην παρωδία του Μαρτίου, όταν τα τεχνικά κλιμάκια της Τρόικα, τότε θεσμών, κρύβονταν στα ξενοδοχεία που διέμεναν και οι δημοσιογράφοι τους καταδίωκαν για ένα πλάνο ακόμα και στο γκαράζ. Ακόμα και η φράση του υπουργού Εσωτερικών Νίκου Βούτση πως δεν θα γίνουν απολύσεις στο δημόσιο δεν είναι απολύτως αληθής, μιας και η κυβέρνηση δεσμεύεται για αξιολόγηση του προσωπικού και πρόγραμμα κινητικότητας, συνεπώς, αν δεν προκύψουν κενές οργανικές θέσεις, κάποιοι υπάλληλοι ενδέχεται να πρέπει να απολυθούν.
Σε κάθε περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο διαγιγνώσκει την εσωτερική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ λόγω της βαθιάς σύγκρουσης μεταξύ των τάσεών του, προσπαθεί να βρει ένα αφήγημα για την επόμενη μέρα, πλην όμως δεν διστάζει να καταφύγει και σε τακτικισμούς παλαιάς κοπής, αν πρόκειται να αποφύγει, έστω και για πέντε μέρες, το πολιτικό κόστος. Πρόκειται άλλωστε για μια λύση δοκιμασμένη στο παρελθόν, η οποία προσέφερε ορισμένες μέρες ηρεμίας στους προκατόχους του Αλέξη Τσίπρα, στο τέλος του προγράμματος όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με όλα τα προβλήματα που είχαν μεταχρονολογήσει, χώνοντάς κάτω από το χαλί.
.koolnews.gr