Από τη στιγμή που κινείται αυτόνομα, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να αντιμετωπίσει πόλεμο από αρκετούς. Από τους πρώην συντρόφους του στο κόμμα αλλά και στη Νέα Αριστερά που δεν θα κρατάνε πλέον σε στενό κύκλο την ενόχλησή τους: «Δώσαμε 15 χρόνια από τη ζωή μας για κάποιον που μας πούλησε σε μία μέρα» σχολίαζε στέλεχος που μέχρι πρότινος θα καταγραφόταν ως «τσιπρικός»
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της αρχαίας Ρώμης, κάθε στρατηγός που επέστρεφε από εκστρατεία στις βόρειες επαρχίες έπρεπε να διαλύσει το στράτευμά του πριν διασχίσει τη γέφυρα του ποταμού Ρουβίκωνα, και να μπει στην πόλη χωρίς στρατιωτική υποστήριξη. Ο νόμος αυτός προστάτευε τη δημοκρατία της Ρώμης από την ανεπιθύμητη υπερβολική δύναμη των στρατηγών που ονειρεύονταν να γίνουν δικτάτορες.
Ο Ιούλιος Καίσαρας, πολιτικός πατέρας του λαϊκισμού, που διατηρούσε μια υποτονική μόνο σχέση με τη δημοκρατία, αγνόησε τον νόμο αυτόν και τον Γενάρη του 49 π.Χ. προχώρησε με τον στρατό του πέρα από τον Ρουβίκωνα, προς τη Ρώμη. Η κίνηση αρχικά είχε επιτυχία, ο Καίσαρας έγινε δικτάτορας, αλλά πέντε χρόνια μετά, οι συγκλητικοί τον έβαλαν στη μέση και του έδωσαν και κατάλαβε από τις μαχαιριές. Δικτάτορας ή επαίτης, δεν έχει καμία διαφορά όταν είσαι νεκρός.
Εμεινε ωστόσο στην Ιστορία η φράση «διέβη τον Ρουβίκωνα», ως, ας πούμε, σύμβολο πολιτικής αποφασιστικότητας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, περιφρόνησης της δημοκρατίας και των κανόνων ισονομίας της και ένδειξη αυταρχισμού. Oλα αυτά βέβαια φαντάζουν πολύ πομπώδη για να συνδεθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις εξελίξεις γύρω από αυτόν. Η Κουμουνδούρου δεν είναι το Καπιτώλιο και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ούτε κατά διάνοια ο Ιούλιος Καίσαρας.
Αλλωστε, μπορεί ο πρώην πρωθυπουργός να κατηγορείται τελευταία για αμετροέπεια και αμοραλισμό, και όχι άδικα απαραίτητα, αλλά δεν θα σκεπτόταν ποτέ να μιλήσει για τον εαυτό του σε τρίτο ενικό πρόσωπο, όπως ο εκπορθητής της Γαλατίας. Το βέβαιο είναι ότι οι συγκλητικοί ετοιμάζουν κιόλας τα μαχαίρια τους.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχθηκαν με μεγάλη συγκατάβαση την παραίτηση του παλιού προέδρου τους από τη θέση του βουλευτή. Αλλωστε, ούτε ο ίδιος άφησε το παραμικρό περιθώριο να θεωρηθεί ότι η παραίτησή του είναι κάποιου τύπου αναχωρητισμός. Οι μετρήσεις των τελευταίων εβδομάδων έδειχναν ότι το κόμμα δεν θα μπορούσε να αντέξει τον ανταγωνισμό ενός κόμματος Τσίπρα. Αλλά είναι γνωστό ότι οι μετρήσεις για ένα γεγονός πριν αυτό συμβεί και αφότου συμβεί, δεν έχουν μεγάλη σχέση.
Ως τώρα ο πρώην πρωθυπουργός κινούνταν απαλλαγμένος από την κριτική τον πρώην συντρόφων του, που απλώς παρακολουθούσαν τις κινήσεις του. Πλέον δεν θα έχει αυτή την ευχέρεια.
Aλλωστε, στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι η παραίτησή του έχει επίσης να κάνει και με το βιβλίο που έχει εξαγγείλει ο Τσίπρας και πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα. Εκεί, περιμένουν ο πρώην πρωθυπουργός να λέει διάφορα για διάφορους, τα οποία θα καθιστούσαν έτσι κι αλλιώς δύσκολη τη συνύπαρξη μαζί τους. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να αρχίσει να μετρά και εχθρούς.
Το τελευταίο διάστημα, εν όψει των ανακοινώσεων Τσίπρα, ένας ιδιαίτερος δίαυλος είχε ανοίξει ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Η τελευταία μοιάζει τελευταία να είναι τριχοτομημένη. Ενα τμήμα βουλευτών της (μεταξύ των οποίων θεωρείται ότι είναι και η Εφη Αχτσιόγλου) κοιτάζει απευθείας προς τον πρώην πρωθυπουργό. Ενα μεγάλο μέρος κομματικών στελεχών, που αναφέρονται στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, επιθυμεί μια πιο αριστερή πορεία –είτε αυτόνομη είτε σε συνεργασίες.
Και το κομμάτι στο κέντρο, έχει ζεστάνει τον διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο χώρος να διαπραγματευθεί τη θέση του με καλύτερους όρους. Αρκετοί μάλιστα σχολιάζουν το γεγονός ότι η –πολύπαθη κατά τα άλλα– κομματική εφημερίδα «ΑΥΓΗ» φιλοξένησε αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα στο πρωτοσέλιδό της, τον πρόεδρο της ΝεΑρ Αλέξη Χαρίτση. Ακόμα και αν το άθροισμα αυτών των σχηματισμών μοιάζει μικρό, η φθορά για τον πρώην πρωθυπουργό εάν βρεθεί να δέχεται διασταυρούμενα πυρά, δεν είναι σίγουρα υπολογίσιμη. Από τη στιγμή που κινείται αυτόνομα, ο Αλ. Τσίπρας θα έχει να αντιμετωπίσει πόλεμο από αρκετούς. Από τους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά που δεν θα κρατάνε πλέον σε στενό κύκλο την ενόχλησή τους: «Δώσαμε 15 χρόνια από τη ζωή μας για κάποιον που μας πούλησε σε μία μέρα», σχολίαζε στέλεχος που μέχρι πρότινος θα καταγραφόταν ως «τσιπρικός», λίγη ώρα μετά την παραίτηση.
Την Κωνσταντοπούλου, που ήδη του επιτίθεται με μεγάλη ένταση. Τον Κασσελάκη, που έχει σχεδόν ανοιχτά υπονοήσει ότι ο Τσίπρας είχε δημιουργήσει ένα κόμμα που χρωστούσε και ήθελε να του φορτώσει τα χρέη. Την ομάδα που συσπειρώνεται με κέντρο τη Λούκα Κατσέλη, και προσπαθεί να δημιουργήσει εναλλακτική λύση για την Κεντροαριστερά. Και πιθανότατα τον Γιάνη Βαρουφάκη, που δύσκολα θα αφήσει αναπάντητη την προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να παραστήσει τον ανεύθυνο άρχοντα για το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης. Αν προσθέσει κανείς το ΠΑΣΟΚ που δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια και την κυβέρνηση, ο Τσίπρας θα πρέπει να απαντά σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Ποιους θα έχει συμμάχους σε αυτήν την προσπάθεια; Ενα κομμάτι στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι στενά συνδεδεμένο μαζί του, αλλά δεν υπηρετεί το αφήγημα του καινούργιου και άφθαρτου. Κάποιες γνωστές περσόνες συζητάνε μαζί του, αλλά το απόθεμα δεν είναι τεράστιο.
Από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, πέραν του Ηλ. Μόσιαλου που συνεργάζεται μαζί του, είναι άγνωστο πόσοι θα δηλώσουν εθελοντές στην προσπάθεια. Και για την ώρα, η ισχυρότερη συμμαχία του Τσίπρα είναι αναμφίβολα αυτή με επιχειρηματίες που του προσφέρουν ισχυρή πρόσβαση στα ΜΜΕ. Αρκούν; Ο ίδιος ο Τσίπρας μοιάζει να αμφιβάλλει και για αυτό επιλέγει εμπροσθοβαρείς κινήσεις –μεταξύ άλλων και για προλάβει κινήσεις γύρω από την Καρυστιανού. Θα προφτάσει; Με βατήρα το 8%-10% οι προοπτικές δεν είναι εντυπωσιακές, αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει.
Για την ώρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας αποδεικνύεται πολύ παραδοσιακός. Μετά τον Χαρίλαο Φλωράκη, τη Μαρία Δαμανάκη, τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, τον Αλέκο Αλαβάνο, τον Στέφανο Κασσελάκη, και ο τελευταίος εναπομείνας πρώην πρόεδρος αυτού του ιστορικού χώρου που μετεξελίχθηκε από ΣΥΝ σε ΣΥΡΙΖΑ, δεν μένει για πολύ στο κόμμα αφότου εγκατέλειψε την προεδρία του. Πού να «μην πίστευε και σε Μεσσίες» δηλαδή, κατά δήλωσή του…
Πηγή: Protagon.gr