Σχόλιο για τη δήλωση του υπουργού Οικονομίας από τα Τρίκαλα ότι:
“Το αφορολόγητο διαπραγματεύεται….”
«Το αφορολόγητο και άλλα διαπραγματεύονται», είπε σήμερα το μεσημέρι, για πρώτη φορά δημόσια, ο υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, από τα Τρίκαλα όπου βρέθηκε, συμπληρώνοντας πως «προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε τώρα. Αν θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε δεν το ξέρω».
Η δήλωση του Δ. Παπαδημητρίου, έρχεται να προστεθεί σε αυτές άλλων κυβερνητικών στελεχών που όλες τις προηγούμενες μέρες, εν όψει και του Eurogroup της 26ης Γενάρη, «αμπαλάρουν» τα επόμενα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, υποτίθεται ως «εγγυήσεις» προς τους δανειστές ώστε να «ξεπαγώσει» η δεύτερη αξιολόγηση του τρέχοντος μνημονίου και να ανοίξει ο δρόμος για ένταξη στο «μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΕ (QE), που θα εξασφαλίσει φτηνό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Επιβεβαιώνει ακόμη πως η αντιπαράθεση για την παραμονή ή όχι του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά λειτουργεί και ως μοχλός για να έρθουν «μια ώρα αρχύτερα» τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα. Άλλωστε η μείωση του αφορολόγητου είναι μια από τις βασικές απαιτήσεις του Ταμείου ,που υποτίθεται μέχρι πρόσφατα η κυβέρνηση απέρριπτε, λέγοντας πως «δεν συζητείται» τέτοιο ενδεχόμενο.
Ενδεικτικό άλλωστε των κυβερνητικών προθέσεων είναι και τα όσα αναφέρονται στο δελτίο Τύπου που βγήκε από το Μαξίμου την Παρασκευή, μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τις Συνταξιουχικές Οργανώσεις όπου για πρώτη φορά τόσο επίσημα ομολογείται ότι «Ο πρωθυπουργός επανέλαβε πως η κυβέρνηση ενόψει της αξιολόγησης δεν πρόκειται να δεχθεί να νομοθετήσει επιπλέον μέτρα για μετά το 2018 παρά μονάχα την επέκταση του αυτόματου μηχανισμού δημοσιονομικής προσαρμογής, για έναν και μόνο χρόνο»…Γεγονός που εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαίωσε και ο υπουργός Οικονομίας στις δηλώσεις του στα Τρίκαλα.
Για το λαό οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας είναι μια διπλή απόδειξη :
Από τη μια της στρατηγικής επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει πιο αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική των αναδιαρθρώσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ, προς όφελος της ανάκαμψης και κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Από την άλλη της ανάγκης να τους γυρίσει την πλάτη και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, που είναι ο μοναδικός πραγματικός αντίπαλος της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής.