Ειλικρινά και μέσα από την αλήθεια της καρδιάς μου θέλω πολύ να ευχαριστήσωμε ανείπωτη χαρά για την απόκτηση του Διπλώματος Βυζαντινής Μουσικής τους καθηγητές μου μα πάνω απ’ όλα τους ανθρώπους – δασκάλους της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της ιστορικής Ιεράς και Αγίας μας Μητροπόλεως Τρίκκης & Σταγών που όλα αυτά τα 6 χρόνια μας δίδαξαν άοκνα την ψαλτική τέχνη.
Οι δάσκαλοι μας, φιλόμουσοι μαΐστορες της ψαλτικής τέχνης και εραστές των ιερών γραμμάτων που μελοποιημένα αναδύουν ηδύτητα και ως νέκταρ θείας γλώσσης τέρπουν ψυχές, μας ενέπνευσαν το σεβασμό στη βυζαντινή μουσική και ανέδειξαν τον μυσταγωγικό πλούτο της. Με πίστη τόνισαν την προς τον Τριαδικό Θεό υμνωδία που εν τέλει αποτελεί και την πεμπτουσία της εκφραστικής μιας μουσικής που χαϊδεύει τις ευαίσθητες ψυχικές χορδές, τους μύχιους πνευματικούς πόθους και ως αεράκι καλοκαιρινό φυσάει ανάσα χαρισματικού φιλήματος στις ψυχές μας που διψούν για Θεό.
Ευχαριστώ τον Δ/ντη της Σχολής και φίλο π. Αθανάσιο Τύμπα που μου στάθηκε τα δύο τελευταία χρόνια επίμονα ως προς την απόκτηση του διπλώματος και μας δίδαξε τις «αλήθειες» της τέχνης της υμνωδίας. Ευχαριστώ έναν αξιόλογο άνθρωπο που παρευρέθη και με εξέτασε στις εξετάσεις, τον κ. Δημήτριο Μπαλαγεώργο καθηγητή Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, άνθρωπο με πολύ αγάπη για τη βυζαντινή μουσική.
Τον ευχαριστώ για τις επισημάνσεις και τις παροτρύνσεις που έκανε προς όλους μας. Ευχαριστώ τον κ. Κων/νο Ηλιάδη τέως Δ/ντη της Σχολής μας, έναν άγιο κι ευλαβή άνθρωπο που όλα αυτά τα χρόνια αυτή η αγαθή ψυχή έδωσε εαυτόν στη Σχολή για τις ανάγκες της. Ευχαριστώ τον κ. Λάσκο Βάϊο, τον δάσκαλο. Είναι αλήθεια αυτό που λέγεται στην τοπική μας κοινωνία για όσους τον γνωρίζουν, πως «ο κ. Βάϊος είναι Δάσκαλος». Άνθρωπος που επέμενε όλα αυτά τα χρόνια στη σωστή εκμάθηση της Βυζ. Μουσικής χωρίς αοριστολογίες και εντυπωσιασμούς, αλλά ουσιαστικά εγκέντριζε στην ουσία της τέχνης. Ευχαριστώ δε και τον κ. Πολυχρόνη Νταλάση για τις συμβουλές του και τις γνώσεις του και στην αγάπη του για τη μουσική.
Ευχαριστώ τους συμμαθητές μου κα. Αριστέα Ριζοπούλου που βοήθησε πολύ στην όμορφη αυτή πορεία και τον Φώτιο Θεοδωράκη. Ευχαριστώ με ευγνωμοσύνη και ειλικρίνεια κι έναν άνθρωπο που με παρότρυνε αυτά τα χρόνια στη συνέχιση των σπουδών, στηνευόδωση του σκοπού αυτού, αλλά και άλλων ευγενών που κρύβουν ομορφιά και θα λάμψουν ομορφιά. Πρόκειται για τον Σεβασμιότατο μας Ποιμενάρχη π. Αλέξιο που για εμάς είναι περισσότερο Πατέρας κι όχι Δεσπότης.
κ.κ. καθηγητές σας ευχαριστώ όχι γιατί μας μάθατε μόνο τη βυζαντινή αυτή τέχνη που ποτέ δεν εξαντλείτε η ενασχόληση μαζί της και η τριβή στα θεία λόγια των μελών της, αλλά γιατί με σεβασμό συνδυάσατε γνώση και πίστη. Σας ευχαριστώ γιατί μας μεταδώσατε αγάπη, πάθος κι έρωτα για την τέχνη.Χωρίς πάθος και χωρίς έρωτα όλα είναι αδημιούργητα και εμπεριέχουν τη γεύση μιας κακοτεχνίας όντως κακόγουστης και αλλοιωμένης απέναντι σε κάθε όμορφη ποίηση που συντελέστηκε εκ Θεού.Χωρίς έρωτα δεν ζεις, δεν βιώνεις, δεν ευχαριστείς, δεν δοξολογείς, δεν ικετεύεις, δεν ψάλλεις Θεό. Θεό και Ανάσταση!
ηρακλής φίλιος
([email protected])
.