Είναι γνωστό οτι το σύνολο Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών που έχουν αποστρατευθεί ή απολυθεί από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) και μέχρι να φθάσουν στο όριο ηλικίας του βαθμού των αποτελεί την εφεδρεία των Εν. Δυνάμεων.
Η Εφεδρεία του Στρατού αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του και επιστρατεύεται όταν η Πατρίς ευρίσκεται εν κινδύνω.
Κατόπιν αυτού είναι ευνόητο το πόσο σημαντικό είναι το θέμα της εκπαιδεύσεως της εφεδρείας για την ασφάλεια της χώρας την στιγμή που και ανοικτά εθνικά θέματα έχουμε και μελλοντικά και αυξημένο εσωτερικό κίνδυνο θα έχουμε με την ανεξέλεγκτη είσοδο ξένων πληθυσμών στην χώρα μας.
Θίγω λοιπόν το μέγα θέμα της μετεκπαιδεύσεως της εφεδρείας. Μέχρι στιγμής η Στρατιωτική Υπηρεσία σχεδιάζει κατ’έτος την μετεκπαίδευση της εφεδρείας και τις εθνικές ασκήσεις καλώντας με ορισμένα κριτήρια κλάσεις και ειδικότητες κατά μήνα και στρατιωτικό Σχηματισμό (Μεραρχία-Σώμα Στρατού). Πλην όμως, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ή άλλων προβλημάτων ή και απροθυμίας κάποιων εφέδρων, οι οποίοι κακώς νομίζουν οτι με την εκπλήρωση της θητείας δεν έχουν άλλες στρατιωτικές υποχρεώσεις, συχνό είναι το φαινόμενο μη παρουσίασης των εφέδρων στις Μονάδες μετεκπαίδευσης είτε αυθαιρέτως, είτε παρουσιάζοντας ιατρικά πιστοποιητικά αμφιβόλου ειλικρινείας, είτε προβάλλοντας άλλους λόγους. Το αποτέλεσμα είναι οτι έχουμε μια εφεδρεία ελλιπώς εκπαιδευμένη και λόγω υπογεννητικότητος συνεχώς μειούμενη την στιγμή που οι εθνικοί κίνδυνοι συνεχώς αυξάνονται.
Κατόπιν αυτών και με δεδομένο οτι η εκπαίδευση είναι η πλέον σημαντική δραστηριότητα του Στρατού εν ειρήνη, θεωρώ οτι για να είναι αποτελεσματική η εκπαίδευση που υφίσταται ένας έφεδρος θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν απερίσπαστος από τα επαγγελματικά του κυρίως θέματα όταν καλείται για μετεκπαίδευση.
Προκειμένου να γίνει το θέμα της μετεκπαίδευσης εφεδρείας λειτουργικό και αποτελεσματικό θα πρέπει να συνδυάζει και το αίτημα της επαρκούς μετεκπαίδευσης και το αίτημα της δημιουργίας όσο το δυνατόν λιγότερων προβλημάτων στην επαγγελματική ζωή των εφέδρων. Για να το επιτύχουμε αυτό θεωρώ οτι οι έφεδροι πρέπει να ερωτώνται από την Υπηρεσία σε ποια ή ποιες χρονικές περιόδους του έτους διατίθενται να μετεκπαιδευτούν. Δεν είναι σωστό να καλούνται για άσκηση ή μετεκπαίδευση εργαζόμενοι σε τουριστικά επαγγέλματα το καλοκαίρι και αγρότες το φθινόπωρο, όπως συμβαίνει σήμερα.
Είναι σκόπιμο λοιπόν στα πλαίσια του κάθε Στρατιωτικού Σχηματισμού να δημιουργηθούν σε ήδη υφιστάμενα κτίρια Μονάδων που κλείνουν ή έκλεισαν Κέντρα Εκπαιδεύσεως Εφέδρων. Εκεί θα κατατάσσονται για διάστημα 6 τουλάχιστον ημερών έφεδροι σε βολικό γι’αυτούς χρονικό διάστημα κάθε 3 ή 4 χρόνια μέχρι την συμπλήρωση του 40ού έτους της ηλικίας των ή και μεγαλύτερο αν κριθεί αναγκαίο. Τα Κέντρα Εκπαιδεύσεως Εφέδρων θα λειτουργούν επί 12|μήνου βάσεως και θα υπηρετούν εκεί στελέχη-εκπαιδευτές όλων των Οπλων και Σωμάτων. Θα εκπαιδεύουν δε τους εφέδρους κατά ομάδες.
Αυτά τα Κέντρα δεν θα έχουν σχέση με την Μονάδα όπου οφείλει να παρουσιασθεί ο έφεδρος κατά την επιστράτευση σε στιγμή εθνικής κρίσης. Η εντοπιότητα εδώ είναι σημαντική, υπό την έννοια οτι οι έφεδροι πρέπει να μετεκπαιδεύονται σε Μονάδες κοντά στον τόπο κατοικίας των, διαφορετικά το προτεινόμενο σύστημα δεν θα είναι λειτουργικό.
Υπάρχουν Μονάδες διάσπαρτες κλειστά στρατόπεδα. Αντί αυτά να μένουν αναξιοποίητα από το Υπουργείο Εθν. Αμυνας ή τους Δήμους γιατί να μην αξιοποιούνται για την ορθή, πλήρη τακτική και επωφελή για την Εθνική Αμυνα εκπαίδευση της εφεδρείας;
Οι αμυντικές ανάγκες της χώρας και η ανάγκη διατήρησης του εθνικού φρονήματος απαιτούν την διαμόρφωση συνείδησης εφέδρου. Το ελβετικό παράδειγμα της μετεκπαίδευσης εφεδρείας που προσομοιάζει με την πρόταση του γράφοντος είναι χαρακτηριστικό και διδάσκει. Και σε όσους βιαστούν να πουν οτι οι Ελληνες δεν είναι Ελβετοί ή στις φωνασκίες της Αριστεράς (ή πιθανόν μερίδος αυτής) που από τώρα την ακούω να φωνάζει οτι θέλουμε να…”στρατιωτικοποιήσουμε την κοινωνία” απαντώ οτι, πρώτον η μεμψιμοιρία είναι χαρακτηριστικό των δειλών και αναποφάσιστων, δεύτερον οτι η σωτηρία της πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος πάνω από τους άλλους νόμους ή αποτυχημένες ιστορικά και κοινωνικά ιδεολογίες και τρίτον οτι με τόσα προβλήματα στα εθνικά θέματα οι Ελληνες έχουν χίλιους και πάνω λόγους να γίνουν Ελβετοί.
Οι έφεδροι που καλούνται για μετεκπαίδευση έχουν ανάγκες και υποχρεώσεις που το Κράτος οφείλει να λαμβάνει υπόψιν του. Από την άλλη πλευρά και οι έφεδροι, πρέπει να έχουν κατά νουν οτι οι στρατιωτικές υποχρεώσεις και η ανάγκη εκπαίδευσης σε παλαιά ή νέα όπλα δεν εξαντλούνται με μια μικρή στρατιωτική θητεία και οι γνώσεις και η μαχητική ικανότητα απαιτούν ανανέωση και εμπλουτισμό. Αυτό σημαίνει συνείδηση εφέδρου και εύχομαι Πολιτεία και Κοινωνία να λάβουν σύντομα την ορθή απόφαση.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.