Ξεχωριστή ημέρα. Όμορφη ημέρα. 30 Απριλίου 2015. Αγίου Ιακώβου Αποστόλου γράφει το ημερολόγιο. Η επικοινωνία μας διαφορετική. Έχει περισσότερο το στοιχείο της γνωριμίας. Χωρίς υπονοούμενα.
Ονόματα δεν είχε και δεν θα έχει ποτέ. Θα έχει όμως σκιές που απλά πέρασαν και περνούν.
Χαίρομαι όταν γράφω. Ειλικρινά μου δίνει μεγάλη χαρά. Η ανωνυμία δεν είναι δειλία. Δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι τίποτε. Και κανέναν. Την κρίση του Θεού φοβάμαι. Τους ανθρώπους δεν τους φοβάμαι. Αξίζει να φοβάσαι τη σκιά; Ό,τι εύκολα ξεφουσκώνει στη νοσταλγία του νόστου; Το χώμα στην κλεψύδρα του χρόνου που ρέει με τέτοια δυναμική προς τα κάτω; Τον άνεμο που σου επιβεβαιώνει την ύπαρξη του και χάνεται; Μην φοβάσαι. Να μην φοβάσαι τους ανθρώπους. Τον εαυτό σου να φοβάσαι. Τον εαυτό σου που άλλοτε είναι γέννημα δικό σου, κι άλλοτε γέννημα άλλων. Μήπως δεν ξέρεις ότι πολλές φορές δεν είσαι αυτό που είσαι; Μήπως δεν ξέρεις ότι είσαι αυτό που σε έκαναν να είσαι; Μήπως δεν ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο κάποιες άλλες φορές να είσαι αυτό που είσαι;
Ο Ιάκωβος είναι ένα όνομα. Ένα αληθινό όνομα. Ένας ψίθυρος που τον ακούς χαμηλόφωνα στ’ αυτί σου και ψάχνεις να βρεις ποιος σου μίλησε. Μία φωνή που σου φωνάζει, ψάχνεις να βρεις από που ήρθε, αλλά έχει χαθεί στα στενά των δρόμων. Μία σταγόνα που σε δροσίζει και την αναζητάς ενώ έχει πέσει στο χώμα. Ο δείκτης των δευτερολέπτων που πριν ήταν εκεί και μετακινήθηκε αλλού και μετά από λίγο κυκλικά τρέχει ξανά για να μην δεις που ήταν. Με απλά λόγια κάτι που ίσως γνωρίζεις, αλλά δεν πάει ο νους σου. Ίσως και κάτι άγνωστο. Ίσως αυτό που νομίζεις.Ίσως αυτό που αγνοείς. Σε παρακαλώ μην ζαλίζεις να βρεις ποιος είναι ο Ιάκωβος. Δεν θα τον βρεις. Μα κι αν τον βρεις, δεν είναι κάτι που θα πάψει να υπάρχει.
Γιατί ο Ιάκωβος είναι ιδέα. Και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ. Σου υπενθυμίζουν την υποκρισία. Και η υποκρισία αυτή έχει επιθετικό προσδιορισμό, έχει όνομα και γεννήθηκε μέσα σε χώρο. Στον πιο ιερό χώρο που ο άνθρωπος καταπάτησε και καταπατά. Ποιοι σταύρωσαν τον Χριστό; Εκείνοι για τους οποίους ισχύει μία φράση της ταινίας “V for Vendetta”: «Έτσι ντύνω εγώ τη γυμνή μου κακοήθεια με ξέφτια κλεμμένα απ’ τις Γραφές και πιο άγιος δείχνω κυρίως όταν το διάολο παριστάνω».
Γιορτάζω. Το βράδυ θέλω να πιούμε μαζί το λατρεμένο μου caipirinhaχτυπημένο σε ξύλινο γουδοχέρι, με τριμμένο πάγο, λευκή λεπτή ζάχαρη, lime και με καλή cachaca (εκτός κι αν πάμε στη Βραζιλία να τη φέρουμε!!!).Σήμερα θέλω να χορέψω. Δεν θέλωόμως μόνος μου στο χρονογράφημα της δικής μου όπερας.Και γιατί όπερας; Γιατί γράφοντας, ακούω Tchaikovsky και το «Overture 1812», αυτό που αποτελεί το soundtrackτης ταινίας (“V for Vendetta”) που έχει τον δικό της Ιάκωβο. Τους δικούς της Ιάκωβους.Ένα πρόσωπο με μάσκα, όπως στην ταινία. Τον V.Μάσκα που γίνονται μάσκες. Ιάκωβος που γίνονται Ιάκωβοι. Ιάκωβους πίσω από τις μάσκες που γίνονται ιδέες. Που είναι ιδέες. Πρόσωπα απρόσωπα, γιατί είναι ιδέες προσωποποιημένες. Πίσω από τη μάσκα του Vτης ταινίας”V for Vendetta” κρύβεται μία ιδέα. Ακόμη κι αν βρεθεί ποιος είναι πίσω από τη μάσκα, δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία ποιος λέει, ποιος γράφει, ποιος «δείχνει».
Σημασία έχει η ιδέα που εκπροσωπείται από τις μάσκες μας. Την ιδέα των χρονογραφημάτων την εκπροσωπούν πολλοί Ιάκωβοι. Άλλοι φωναχτά, άλλοι με σιγή, κι άλλοι με θάρρος. Όλοι μας είμαστε μάσκες.Οι Ιάκωβοι εκπροσωπούμε την ίδια μάσκα, γιατί είναι η ίδια ιδέα. Ιδέα που εκπροσωπείται από τους περισσότερους. Όλοι μας έχουμε ιδέες. Λίγοι όμως πιστεύουμε στις ιδέες, τις οποίες και ευλαβικά τιμούμε. Άλλοι φοράνε μάσκες πιστεύονταςστην ειλικρίνεια. Άλλοι φοράνε μάσκες πιστεύοντας στην υποκρισία.
Όπως λέει και ο V στην ταινία (αυτός που φοράει τη μάσκα): «Κάτω από τη μάσκα υπάρχει κάτι περισσότερο από σάρκα. Κάτω απ’ αυτή τη μάσκα ζει μια ιδέα. Και οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες». Δεν υπάρχει μίσος. Μηδέ κακία. Υπενθύμιση ναι. Εικόνα και αλήθεια. Ούτε είναι ζήτημα δικαιοσύνης. Ο Θεός απονέμει δικαιοσύνη. Ο Θεός κρίνει. Ο Θεός ελεεί. Η μάσκα υπάρχει επειδή κάποιοι άλλοι φρόντισαν με την υποκρισία τους και την ψευτιά του εαυτού τους να υπάρχει. Μία μάσκα που την δημιούργησαν και την φόρεσαν αδίστακτα στους άλλους. Και το χειρότερο; Την πιο άσχημη μάσκα την κράτησαν για τον εαυτό τους.
Η ανωνυμία δεν είναι φόβος. Είναι αλήθεια. Ποιος αντέχει την αλήθεια; Οι περισσότεροι κρύβονται και υποκρίνονται.Είναι μάσκα. Μάσκες. Ιάκωβοι. Οι μάσκεςτης αλήθειας των πολλών κι όχι οι μάσκες της υποκρισίας. Όσα γράφτηκαν και θα γραφτούν,ήταν, είναι και θα είναι αλήθειες. Τίποτε δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ψέμα. Δεν θα θιχτεί ποτέ άνθρωπος με όνομα. Ποτέ. Όσον αφορά τους συνειρμούς των καχύποπτων, καλωσήρθατε. Βλέπετε η κοινωνία μας είναι καχύποπτη, είτε της δώσεις, είτε δεν της δώσεις το δικαίωμα. Αυτό που θέλω μόνο να πω είναι ότι τα πρόσωπα είναι ιδέες. Και οι ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν. Αυτός είμαι.
Doyoulikemusic?Let’sdance! (from “V for Vendetta”)
{youtube}G4h7NGMz2RI{/youtube}
IakovosAnastasioy
.