Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος,κινούμενη από παλμό , ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης.
Στην πρωτη γραμμη διεκρινα τον Μακη, δεν ξερω τι δουλεια κανει, τοσα χρονια συνδικαλιστη τον ξερω.
Διπλα του η ξαδερφη μου η Μαρθα από τα 37 της συνταξιουχος, γιατι ειχε κλεισει 15ετία στον Ευαγγελισμο με ανηλικο τεκνο.
Μαζι της η φιλη της η Στέλα, που 30 χρονια τωρα επαιρνε συνταξη σαν αγαμη θυγατερα.
Παραδιπλα ο Σταθης, η εθελουσια από τον ΟΤΕ του ειχε αποφερει 120. 000 ευρω και τωρα αγωνιζοταν στο ψαρεμα.
Παραδιπλα ο Σωτήρης, ο Γρηγορης (40αρηδες…??? η και λιγοτερο???) με το νομο 3717/08 εθελουσια από τον ΟΑ με 1200…..το μηνα (ετσι λεμε…..) – το εφ’ απαξ δεν το αναφερω καν μολις ειχαν γυρισει απο ουζερι στη καισαριανη.
Μαζι και ο Κωστας 46 χρονων, πυροσβεστης,που εχει καταθεσει εδώ και ένα μηνα τα χαρτια του για συνταξη (ειχε προλαβει να κατοχυρωσει, λεει) και περιμενει και καποιο χοντρο εφαπαξ.
Διπλα τους ο θειος μου, δεξιος από σοι, που κατεβαινει σε πορειες μονο όταν ηταν το ΠΑΣΟΚ κυβερνηση.
Και από κοντα τα δυο αδερφια: ο Στελιος,που του ειχε βαλει το κομμα τα 2 παιδια στο Δημοσιο, και ο Γρηγορης, που επαιρνε τα εργα του Δημου υπερτιμολογημενα λογω γνωριμιων.
Πισω, στην δευτερη σειρα, ακολουθουσε ο Γιαννης, πατερας: εδώ και κατι μηνες εκανε εξασκηση του νεου νομου περι αδειας και του πατερα στο
Δημοσιο, αγκαλια με την γυναικα του την Μαρω, που με τρεις γεννες ειχε να πατησει στην δουλεια της 3 χρονια.
Και από κοντα ο Μιχαλης. Εργολαβος με συνεργειο 27 ανασφαλιστους αλλοδαπους και 3 ελληνες. .
Στα δεξια τους ο Λακης: φοιτητης ετων 32,παρεα με τον Γιωργο, γιατρο, τον επονομαζομενο και “ταχυδρομο” από τα φακελακια.
Μαζι τους και ο Θοδωρος, γιατρος του ΙΚΑ, που στο ιδιωτικο του ιατρειο δεν εκοβε ποτε του αποδειξεις, με τον Κυριακο της Εφοριας, που δεν
ειχε δει ποτε του παραβαση τα τελευταια 6 χρονια. . .
Και φυσικα δεν θα ελειπε και ο Βασιλης, λιμενικος, πρωτος ταβλαδορος στο τελωνειο.
Να και ο Μηνάς, που ειχε ξεχασει ποτε εκοψε το τελευταιο του τιμολογιο, μαζι με τον Ορεστη επιδοτουμενο χρονια αγροτη, που δεν ηξερε πού ηταν τα χτηματα του.
Ολοι μαζι με αλλους τοσους σηκωσαν τα χερια ψηλα και με σφιγμενες τις γροθιες βροντοφωναξαν,
“Κατω τα χερια από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !”
Ο Στεφανος, αδερφικος μου φιλος, ανεργος οικοδομος με κοιταξε με γουρλωμενα ματια:
“-Ρε, Κωστα, εμεις εδώ τι κανουμε;”