Οι Τρικαλινοί/-νές δεν άφηναν τον Στέλιο Παπαθεμελή να… κατέλθει από του βήματος στην σημερινή (127η) διάλεξη του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. Η ομιλία (με ένα θέμα… σκέτη φωτιά, “Οικονομία και Εθνικά θέματα”), άρχισε στις 11.39 π.μ. Στις 12.27 μ.μ., ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης – πρώην υπουργός – συγγραφέας κοίταξε το ρολόι του και, απευθυνόμενος προς το κοινό, είπε: «Έχει περάσει η ώρα. Θα σας αφήσω νηστικούς! Και όταν πάτε σπίτι αργά, θα φάτε με πολλή όρεξη…». «Κάθε άλλο. Είσθε γλαφυρότατος. Συνεχίστε…», τον προέτρεψαν συμπολίτες, οι οποίοι δεν… χόρταιναν να τον ακούν.
Μίλησε για πολλά και, ως συνήθως, δίχως …ωραιοποιήσεις και στρογγυλέματα. Χρησιμοποίησε σειρά παραδειγμάτων για να περιγράψει την ελληνική πραγματικότητα, όταν, εν έτει 2012, ο δείκτης ανάπτυξης παραμένει κολλημένος στο… μηδέν! Χαρακτηριστική μια εικόνα που περιέγραψε την οποία αν και βλέπουμε σχεδόν όλοι, λίγοι, δυστυχώς, καταλαβαίνουμε. «Τα 9 στα 10 άνθη που διαθέτουν τα ανθοπωλεία είναι εισαγόμενα από την Ολλανδία. Έχει απλά θερμοκήπια και είναι μετεξαγωγική χώρα. Δηλαδή, παίρνει άνθη από την Λατινική Αμερική και τα πουλάει στους… χαχόλους της Ελλάδας. Αντί, λοιπόν, να γεμίσουμε τα μπαλκόνια μας και τις γλάστρες μας με άνθη, προτιμούμε να τα εισάγουμε! Τέτοιος λαός είμαστε! Βέβαια, κάποτε, κάποιος (σ.σ. Γ. Παπανδρέου) έλεγε να βάλουμε χασίς στις γλάστρες (σ.σ. γέλια στο ακροατήριο). Αλλά αυτό είναι άλλη μια τραγική ιστορία…».
Έτερη χιουμοριστική αναφορά είχε να κάνει με την …ορολογία του Μνημονίου. «Ρώτησαν», ανέφερε ο κ. Παπαθεμελής, «έναν ηλικιωμένο τι γνώμη έχει για το PSI. “Εγώ το μόνο που ξέρω είναι το… PSA, λόγω προστάτη!”, αποκρίθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο γέροντας». Το καλύτερο; Μια ρήση του Κολοκοτρώνη: «Ο Γέρος του Μοριά έλεγε: “Οι Έλληνες είμαστε τρελοί, αλλά έχουμε έναν γνωστικό Θεό που μας προστατεύει!”. Τώρα, αν -κατά τον πρώην υπουργό- μας έχει… βαρεθεί ο Θεός ή έχει σταματήσει να μας προστατεύει, πρέπει να κινήσουμε και τα χέρια μας. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”, έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες».
Ο κ. Παπαθεμελής κάλεσε τον λαό «σε στάση ενεργούς αναμονής και διαρκούς δράσεως». «Εμείς της Δημοκρατικής Αναγέννησης», κατέληξε, «με τις δικές μας, ταπεινές δυνάμεις θα κάνουμε στο ακέραιον το καθήκον μας».
.