Ιδιαίτερα ρευστό διαφαίνεται να διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό με την είσοδο του φθινοπώρου. Μετά την θερινή ραστώνη, όπου φυσιολογική λόγω της εποχής τα περισσότερα πράγματα (ακόμα και στην πολιτική) υπολειτουργούν, ο Σεπτέμβριος που μπαίνει σε λίγες ημέρες, σηματοδοτεί εξελίξεις στα πολιτικά κόμματα που μάλλον φαίνεται να είναι δυσάρεστες παρά ευχάριστες.
Η Νέα Δημοκρατία που είναι και το κυβερνών κόμμα δεν διανύει και την καλύτερη της περίοδο. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη φαίνεται να χάνει οριστικά το στοίχημα της αντιμετώπισης της ακρίβειας, κάτι που ίσως της στοιχίσει πολύ ακριβά, αφού οι πολίτες βλέπουν το εισόδημα τους να εξανεμίζεται με υπερταχείς ρυθμούς (σούπερ μαρκετ, ενέργεια, καύσιμα). Επιπλέον δεν κατάφερε να διαχειριστεί με επιτυχία κρίσεις που προέκυψαν μέσα στο καλοκαίρι (όπως οι πρόσφατες πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική). Μέσα σε όλα αυτά αν συνυπολογίσουμε τα πολλά προβλήματα στον τομές της υγείας (θυμηθείτε τις αποδοκιμασίες υγειονομικών και απλών πολιτών στο πρόσωπο του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη που έκανε πρόσφατα επισκέψεις σε νοσοκομεία της χώρας), φτάνει εύκολα στο συμπέρασμα πως πρόκειται για μια κυβέρνηση που παραπαίει και έχει χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Ίσως ένας ακόμη ανασχηματισμός από τον Πρωθυπουργό ενόψει της ΔΕΘ, τόνωνε λιγάκι το χαμένο ηθικό Υπουργών και Υφυπουργών και περισσότερο της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι υπό διάλυση αν δεν έχει ήδη διαλυθεί. Όλοι είναι εναντίον όλων, με τον Πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη να συγκεντρώνει τα πυρά κορυφαίων και μη στελεχών, που τον αμφισβητούν ανοιχτά, Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο έτσι. Ή θα αλλάξει με γενναίες τομές που θα επιφέρουν την χαμένη ενότητα και τον έχουν οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου εσωστρέφεια ή δεν έχει λόγο ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό αν συνεχίζει έτσι. Πολλοί λένε και δεν έχουν άδικο, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ενωμένος και δυνατός, η κυβέρνηση Μητσοτάκη που παρουσιάζει δυσλειτουργίες σε βασικά ζητήματα, θα ένιωθε πολύ ζεστή την ανάσα του. Αλλά έτσι όπως είναι σήμερα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Μητσοτάκης τρίβει τα χέρια του…
Τέλος το ΠΑΣΟΚ, που έχει μπει για τα καλά εδώ και καιρό σε μια διαδικασία κριτικής, εσωστρέφειας και ανοιχτής αμφισβήτησης από πολλά στελέχη στο πρόσωπο του Προέδρου του Νίκου Ανδρουλάκη, καλείται μέσα στον Οκτώβριο να στήσει εσωκομματικές κάλπες για την ανάδειξη νέου αρχηγού. Αρκετοί οι υποψήφιοι, που ακούν κριτική ο ένας στον άλλο, κρατώντας ο καθένας για τον εαυτό του το δικαίωμα να ξανακάνει αυτός ή αυτή ξανά μεγάλο το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα είναι στη μέση του πελάγους και ψάχνει να πιαστεί από ένα σωσίβιο σωτηρίας (νέος αρχηγός), μπας και σωθεί και ορθοποδήσει. Το θέμα είναι πως είναι καθηλωμένο εδώ και αρκετό καιρό στο 12% και δεν φαίνεται φως από πουθενά στον ορίζοντα.
Συμπέρασμα: Αν υπήρχε ισχυρή αντιπολίτευση, ίσως είχαμε και μια καλύτερη κυβέρνηση. Αλλά είπαμε… Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος!