Ο γνωστός τρικαλινός μάγειρας του κάμπου Αντώνης Κούκεν στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων
Πήγαμε χθες στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων, συνοδεύοντας ένα προσφιλές πρόσωπο που χρειάστηκε ιατρική φροντίδα. Και ενώ η εμπειρία αυτή ξεκίνησε με αγωνία, κατέληξε σε ένα μίγμα θαυμασμού και αγανάκτησης.
Θαυμασμού για τους ανθρώπους του νοσοκομείου — γιατρούς, νοσηλευτές, προσωπικό υποδοχής — που παλεύουν καθημερινά να κρατήσουν όρθιο ένα σύστημα που καταρρέει.
Ξεκινώντας από τη γραμματεία, η κυρία Γεωργία, πάντα με ευγένεια και χαμόγελο, συντόνιζε δεκάδες περιστατικά, καθοδηγώντας με υπομονή τον κόσμο μέσα σε μια απίστευτη πίεση.
Κι όμως, πίσω από αυτόν τον επαγγελματισμό, κρύβεται μια δραματική πραγματικότητα.
Όπως μου είπαν συνομιλώντας με ασθενείς και προσωπικό, το νοσοκομείο αντιμετωπίζει σοβαρές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Πολλά περιστατικά αναγκάζονται να παραπέμπονται σε Καρδίτσα ή Λάρισα, επειδή απλώς λείπουν βασικές ειδικότητες ή επειδή το νοσοκομείο εφημερεύει με ελάχιστους διαθέσιμους γιατρούς.
Και μέσα σε όλο αυτό, ο υπουργός Υγείας — ο αποκαλούμενος από πολλούς “Άδωνης των τηλεοπτικών εξαγγελιών”— απολαμβάνει τη χλεύη του κόσμου και των ίδιων των υγειονομικών. Όχι άδικα.
Διότι το πρόβλημα δεν είναι τα φθαρμένα καθίσματα ή οι χαλασμένες πόρτες, αλλά η ολική εγκατάλειψη της δημόσιας υγείας.
Ένα σύστημα που ο κάθε Έλληνας πολίτης πληρώνει αδρά μέσα από εισφορές, φόρους και χαράτσια, βλέποντας στο τέλος την υγεία του να γίνεται θύμα μιας πολιτείας που αδιαφορεί.
Το μόνο που δε λείπει από τα νοσοκομεία είναι η ψυχή των ανθρώπων τους. Γιατροί, νοσηλευτές και διοικητικό προσωπικό δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα για να κρατήσουν το νοσοκομείο λειτουργικό, πολλές φορές με εξαντλητικά ωράρια, ελλείψεις μέσων και καμία στήριξη από πάνω.
Η μόνη “λύση” που δεν χρειάζεται — και ελπίζουμε να μην ακολουθηθεί — είναι να σφραγίσουν την αίθουσα για να κρύψουν το πρόβλημα.
Η λύση είναι να την επισκευάσουν, να την κάνουν ασφαλή και λειτουργική, και πάνω απ’ όλα, να σεβαστούν τον πολίτη που πληρώνει και ελπίζει.
Γιατί η δημόσια υγεία δεν είναι νούμερα, ούτε προεκλογικό σύνθημα.
Είναι το δικαίωμα του ανθρώπου να ζει με αξιοπρέπεια.
Δείτε το βίντεο του αγαπητού φίλου Αντώνη Κούκεν:
