Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί άρθρο γνώμης του δικού μας Τρικαλινού μάγειρα του κάμπου Αντώνης Κούκεν, ο οποίος καταθέτει μια προσωπική αλτρουιστική και ουσιαστική ματιά για την εικόνα της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων κατά την εορταστική περίοδο. Με λόγο άμεσο και κριτικό, θέτει ερωτήματα για την αισθητική, την οικολογική συνείδηση και το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.
Η κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Ένα σημείο συνάντησης, η καρδιά της πόλης. Κι όμως, καθώς στέκομαι εδώ, αντικρίζοντας την τσιμεντένια έκταση και τα πληθωρικά, επιδεικτικά φώτα των Χριστουγέννων, δεν μπορώ να μη νιώσω μια βαθιά απογοήτευση. Το μεγαλύτερο «φυσικό» χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ελλάδας μοιάζει σχεδόν αφύσικο κάτω από το βάρος των χιλιάδων λαμπιονιών. Αν είχε φωνή, ίσως να κραύγαζε για την καταπόνηση. Μια λατέρνα γιορτινή, που όμως περισσότερο θορυβεί παρά συγκινεί.
Μια απλή ματιά στον χώρο αποκαλύπτει μια οδυνηρή αντίφαση.
Μας μιλούν για την «Έξυπνη Πόλη», για το μέλλον, για την πρόοδο. Κι όμως, η εικόνα που ξεδιπλώνεται μπροστά μας είναι θλιβερή: ένας τόπος όπου η οικολογική συνείδηση έχει παραχωρήσει τη θέση της στον αλόγιστο εντυπωσιασμό. Το ταπεινό, πνευματικό μήνυμα των Χριστουγέννων χάνεται μέσα στην εκτυφλωτική φωτορύπανση.
Πού είναι το πράσινο; Πού είναι το χώμα που θα απορροφούσε το νερό, τα δέντρα που θα προσέφεραν οξυγόνο, δροσιά και φυσική σκιά;
Η επιλογή του τσιμέντου και η αδιαφορία για τη βιοποικιλότητα μοιάζουν με δήλωση υποταγής στο γκρίζο, αντί στο ζωντανό.
Και τώρα, με τη Χριστουγεννιάτικη περίοδο να κορυφώνεται, θα περίμενε κανείς ο Δήμος —που αυτοπροσδιορίζεται ως πρωτοπόρος σε πράσινες και έξυπνες πολιτικές— να δώσει το παράδειγμα του μέτρου, της οικονομίας και του σεβασμού προς το περιβάλλον. Αντί γι’ αυτό, βλέπουμε μια υπερβολή που πληγώνει.
Η ασύστολη κατανάλωση ενέργειας από χιλιάδες λαμπάκια LED, που μετατρέπουν τη νύχτα σε τεχνητή μέρα, δεν αποτελεί «πνεύμα Χριστουγέννων». Είναι μια επίδειξη χωρίς ουσία.
Το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων είναι ταπεινό. Μιλά για τη Γέννηση μέσα στη φτώχεια, για την αγάπη, για τη φροντίδα του συνανθρώπου και της Δημιουργίας.
Μήπως αυτή η υπερβολική ενεργειακή σπατάλη είναι η πιο ηχηρή απόδειξη ότι έχουμε απομακρυνθεί από την ουσία; Ότι προτάσσουμε το «φαίνεσθαι» και το «κλικ» αντί για την ευθύνη;
Η χριστουγεννιάτικη φωτορύπανση στα Τρίκαλα είναι «εκτυφλωτική» όχι μόνο για τα μάτια μας, αλλά και για την οικολογική μας συνείδηση. Κάθε άσκοπα αναμμένο λαμπάκι είναι μια μικρή προδοσία απέναντι στις επόμενες γενιές· μια αδιαφορία για το αποτύπωμά μας.
Ας αναρωτηθούμε:
Πότε το «λιγότερο» θα γίνει ξανά «περισσότερο» στο να γεμίζει και να φωτίζει τις ψυχές μας αλλά και τις συνειδήσεις μας για το περιβάλλον και όχι τις πλατείες εκτρώματα των 3.000.000 εκατομμυρίων ευρώ;
Πότε το τσιμέντο θα δώσει τη θέση του στη ζωή και η αλόγιστη σπατάλη στην υπευθυνότητα;
Η κεντρική πλατεία θα έπρεπε να αποτελεί έναν φάρο οικολογικής ηθικής. Όχι ένα σύμβολο περιβαλλοντικής αδιαφορίας, ντυμένο με φανταχτερά φώτα ενώ σε μια βόλτα ουσίας στους λιγότερο κεντρικούς δρόμους της πόλης θα αντικρίσεις το αληθινό, σκοτεινό, παρατημένο της πρόσωπο!!! Καλά Χριστούγεννα!!!