Την ώρα που η χώρα βουλιάζει και ο Νομός καταρρέει αφού όλες οι αναπτυξιακές κατακτήσεις απειλούνται καθημερινά, οι χοροί και οι βραβεύσεις «καλά κρατούν»
Αντί να δημιουργηθεί μια γραμμή άμυνας όχι για να διεκδικήσει όπως γίνονταν παλιότερα αλλά για να διατηρήσει αυτά που έχουν κατακτηθεί, οι βραβεύσεις έχουν εξελιχθεί σε…εθνικό σπορ.
Οι μισοί βραβεύουν τους άλλους μισούς.
Βραβεύοντας αυτούς που μπαίνουν στα Πανεπιστήμια, αυτούς που βγαίνουν από τα Πανεπιστήμια, αυτούς που θα ήθελαν να μπουν στα Πανεπιστήμια.
Δυστυχώς, έχει χαθεί το μέτρο!
Φτάνουν πια οι βραβεύσεις που στην ουσία εξυπηρετούν αυτούς που «πουλάνε ελπίδα» και χρησιμοποιούν τα όνειρα των παιδιών για να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στις φωτογραφίες της τοπικής δημοσιότητας.
Tην πραγματικότητα θα μπορούσαν να την αντικρίσουν αν τολμούσαν να βραβεύσουν όλους αυτούς οι οποίοι, με αξιοζήλευτους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους, αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας.
Άραγε, θα τολμούσαν να τους δώσουν χαρτιά και μετάλλια όπως σήμερα κάνουν για τους νέους που ξεκινούν τη φοιτητική τους ζωή;