Η «άγνωστη» σχέση Μίκη Θεοδωράκη-Δημήτρη Μητροπάνου

Από πολύ μικρή ηλικία, όταν ήταν στα Τρίκαλα ακόμη, ο Δημήτρης Μητροπάνος λόγω των πολιτικών καταστάσεων και του οικογενειακού ιστορικού που κουβαλούσε, οργανώνεται στη νεολαία Λαμπράκη, ένα νεανικό κίνημα που ανήκε στην αριστερά και μέσα από συζητήσεις, εκδηλώσεις, μορφές τέχνης και άλλες δράσεις προσπαθούσε να βρει δρόμους για νέους ορίζοντες και μια καλύτερη ζωή.

Το 1964, μόλις κατέβηκε στην Αθήνα συνέχισε τις ίδιες δραστηριότητες στη νεολαία Λαμπράκη και γνωρίστηκε με πολλούς νεολαίους και στελέχη του ΚΚΕ. Μέσω του κόμματος, γνωρίζεται και με τον Μίκη, ο οποίος εκείνο τον καιρό ψάχνει για νέους τραγουδιστές που θα τον πλαισιώσουν. Με συνοπτικές λοιπόν διαδικασίες βρίσκεται στο πλευρό του Μίκη να συμμετέχει στις συναυλίες που κάνει σε Ελλάδα και Κύπρο.

Η αφετηρία γίνεται στο στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας, την Μεγάλη Δευτέρα του 1966.Τραγουδάει μαζί με τον Μπιθικώτση, τον Πουλόπουλο, την Φαραντούρη και την Ροδά. Επόμενη καλλιτεχνική συνάντηση τους είναι το καλοκαίρι του 1980,όταν ο Δημήτρης συμμετέχει σε κάποιες κοινές συναυλίες του Μίκη με τον Μάνο Χατζιδάκι. Τρία σχεδόν χρόνια μετά, Θεοδωράκης και Μητροπάνος συναντιούνται στο στούντιο για τον κύκλο τραγουδιών “Τα πικροσάββατα” σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Οι στίχοι των τραγουδιών, είχαν γραφεί από τον Λευτέρη πριν από μια δεκαετία και όταν ο ίδιος συνόδευσε τον Μίκη στη Μόσχα για τη βραβευσή του με το βραβείο Λένιν, όταν του παρουσίασε τους στίχους άρεσαν πολύ στον Μίκη, που κάθισε και έγραψε τη μουσική για όλα τα τραγούδια σε τρείς μέρες .Όταν έπεσε στο τραπέζι ποιος θα ερμήνευε τα τραγούδια ο Μίκης είπε σχεδόν απόλυτα….ο Μητροπάνος, αυτός θα τα πει. Είναι μεγάλος τραγουδιστής και καλό παιδί, του χρωστάω αυτό το δίσκο.

Το 1986 στην εκπομπή “Καλλιτεχνικό καφενείο”, που παρουσίαζαν ο Μίμης Πλέσσας, ο Κώστας Φέρρης και ο Βασίλης Τσιβιλίκας σε αφιέρωμα δύο εκπομπών για το έργο του Θεοδωράκη, είχε πει ο Μίκης(επιβεβαιώνει τα λόγια αυτά και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος  με άρθρο του στα ΝΕΑ):Τον Μητροπάνο τον αγαπώ. Είναι μαζί μου από πολύ μικρός. Εκτός από εξαιρετικός τραγουδιστής, μου στάθηκε σε δύσκολες στιγμές. Όταν απειλούνταν η ζωή μου από διάφορους ακραίους κύκλους, έσπευδε μαζί με άλλους νέους δημοκρατικών πεποιθήσεων να φυλάει με βάρδιες το σπίτι μου τις νύχτες, για να μην τολμήσει κανείς να το πλησιάσει. Όπως και δεν το πλησίασε.

Το 1999 παρουσίασαν στο “τραγούδι του νεκρού αδελφού” σε συναυλίες, με τον Δημήτρη στο ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή και τον ηθοποιό Θανάση Παπαγεωργίου στο ρόλο του αφηγητή. Ο Μίκης με το άγγελμα του θανάτου του είχε δηλώσει: Μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ο δυνατός και περήφανος άντρας έφυγε τόσο ξαφνικά και άδικα από τη ζωή. Τον θεωρούσα πνευματικό μου παιδί. Τον αγαπούσα και τον εκτιμούσα τόσο πολύ που η απώλειά του με συγκλονίζει. Έφηβος ξεκίνησε μαζί μου την πορεία του στο τραγούδι για να φτάσει στην κορυφή της λαϊκής αποδοχής, της μεγάλης αγάπης και της καλλιτεχνικής καταξίωσης .Πριν λίγες μέρες συζητούσαμε για την παρουσίαση του “Επιτάφιου” και του “Άξιον Εστί” στο Ηρώδειο και για την μελλοντική ηχογράφηση του “Διόνυσου”.