*Ισραήλ vs Γάζα, Λίβανος, Ιράν…
** Επ΄ευκαιρία της αποφράδας ημέρας της 7ης Οκτωβρίου 2023
“Όταν οι άνθρωποι από τον πολιτισμό σκοτώνονται, τότε θεωρείται ότι έχουμε ένα πρόβλημα. Όταν οι άνθρωποι από τους «μη πολιτισμένους» σκοτώνονται, είναι φυσιολογικό. Καταλαβαίνεις;”(Εγιάλ Σαβίν, Εβραίος ντοκιμαντερίστας).
Κι ενώ συμπληρώνεται ένας χρόνος από την αποφράδα ημέρα της 7ης Οκτωβρίου 2023 και η σύρραξη στη Μέση Ανατολή τείνει να γενικευτεί πληθαίνουν όχι μόνον οι φόβοι για μία κατάσταση που τείνει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις αλλά και οι απορίες τόσο για την πραγματική αιτία των πολεμικών συγκρούσεων όσο και οι απορίες για τη στάση των γειτονικών μουσουλμανικών χωρών απέναντι σε αυτές.
Οι συνήθεις συνωμοσιολόγοι (όπως και με τους δίδυμους πύργους) διατείνονται πως όλα ήταν μία ακόμη καλά οργανωμένη προβοκάτσια των Ισραηλινών για να δικαιολογήσουν όλα αυτά που ακολούθησαν και ακόμη δεν γνωρίζουμε μέχρι που θα φθάσουν. Οι διεθνολόγοι και οι αναλυτές υποστηρίζουν πως το Ισραήλ, χρόνια τώρα, αναζητούσε μία ευκαιρία για να “νομιμοποιήσει” τα σχέδιά του για αποδυνάμωση τόσο της Χαμάς όσο και της Χεζμπολάχ.
Η θανάτωση τόσο του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια στην Τεχεράνη όσο και του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα στη Βηρυτό φανερώνει τα σχέδια του Ισραήλ στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά η δολοφονία των δύο παραπάνω ηγετών καταδεικνύει και την ικανότητα των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και ιδιαίτερα της Μοσάντ να διεισδύουν ακόμη και στις εχθρικές οργανώσεις. Δεν είναι, λοιπόν, μακριά από την πραγματικότητα οι δηλώσεις του Νετανιάχου προς τους στρατιώτες της χώρας του:
“Κατά τη διάρκεια των δώδεκα μηνών που ακολούθησαν, μετατρέψαμε την πραγματικότητα από το ένα άκρο στο άλλο. Όλος ο κόσμος θαυμάζει τα πλήγματα που καταφέρατε στους εχθρούς μας… Μαζί θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε”.
Οι δηλώσεις αυτές δεν αποκαλύπτουν μόνον την αποφασιστικότητα του Ισραήλ αλλά και τις μύχιες προθέσεις του να προβάλει τις πολεμικές του επιχειρήσεις ως νόμιμη άμυνα και δικαίωμά του. Στο διάγγελμά του ο Νετανιάχου τόνισε εμφαντικά:
“Το Ισραήλ έχει το καθήκον και το δικαίωμα να αμύνεται και να απαντά σε τέτοιες επιθέσεις-και αυτό πρόκειται να κάνουμε”.
Ωστόσο πολλοί διατείνονται πως η επίδειξη δύναμης του Ισραήλ έναντι των υποδεέστερων στρατιωτικά και οικονομικά αντιπάλων-χωρών μπορεί μελλοντικά να αποβεί μοιραία. Κι αυτό γιατί η διεθνής κοινωνία (σε αντίθεση με τις εθνικές κυβερνήσεις) αντιτίθεται και αντιδρά στις μεθοδεύσεις του Ισραήλ και διάκειται με περισσή συμπάθεια στον αδύνατο. Θεωρούν, δηλαδή, πως το Ισραήλ κάνει κατάχρηση του δικαιώματος της άμυνας.
Η σκληρή τιμωρία που επιχειρεί και επιβάλλει το Ισραήλ στον Παλαιστινιακό- και όχι μόνον-λαό είναι αφυδατωμένη από κάθε στοιχείο ηθικής και ανθρωπιάς, αφού στα θύματα βρίσκονται χιλιάδες αθώοι. Και να σκεφτεί κανείς πως ένα μεγάλο κομμάτι των Παλαιστινίων δεν συμφωνεί με τις ενέργειες των ηγετών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Το ότι δεν αντιστέκονται σε κάποιες ενέργειές τους δεν σημαίνει πως είναι και υπεύθυνοι για κάποιες θηριωδίες που διαπράχτηκαν την 7η Οκτωβρίου 2023 εναντίον αμάχων πολιτών του Ισραήλ.
Οι φανατικοί βρίσκονται και στις δύο πλευρές και υπόγεια καθορίζουν την πολιτική των Ηγετών τους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Όσοι από αυτούς ζητούν εκδίκηση θυμίζουν πολύ τις παραινέσεις του Κλέωνα προς τους Αθηναίους για μία σκληρή τιμωρία των κατοίκων της Μυτιλήνης. Οι καιροί αλλάζουν αλλά όχι και τα επιχειρήματα των φανατικών.
«Για να τα συνοψίσω όλα σας λέω, με μια λέξη, ότι αν ακολουθήσετε τη συμβουλή μου, θα πάρετε απόφαση δίκαιη για την τιμωρία των Μυτιληναίων και σωστή για τα συμφέροντά σας. Διαφορετικά και τη δική τους ευγνωμοσύνη δεν θα κερδίσετε και τη δική σας πολιτεία θα καταδικάσετε γιατί αν εκείνοι είχαν δίκιο να επαναστατήσουν, τότε σεις ασκείτε με τρόπο άδικο την εξουσία σας. Αν όμως θέλετε να κρατήσετε την ηγεμονία σας, έστω και με ανάρμοστες μεθόδους, τότε πρέπει, για να το συμφέρον σας, να τους τιμωρήσετε, ακόμα κι αν τούτο είναι άδικο. Αλλιώς παραιτηθείτε από την ηγεμονία σας και φροντίστε το καλό σας όνομα, χωρίς να διατρέχετε κινδύνους»(Κλέων – Αθηναίος πολιτικός).
Κάποιες τέτοιες εκφράσεις και εκδοχές της κυνικότητας είναι εμφανείς και στον πόλεμο του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους, χωρίς να λείπουν και οι ακραίες φωνές για εκδίκηση κι από την απέναντι όχθη.
Κι ενώ οι πολεμικές συγκρούσεις συνεχίζονται και τα μέτωπα διευρύνονται προκαλεί εντύπωση η απουσία και η “Ηχηρή Σιωπή” κάποιων μουσουλμανικών χωρών τόσο σε επίπεδο δηλώσεων όσο και σε επίπεδο στρατιωτικής ή ακόμη και ανθρωπιστικής βοήθειας.
Πολλοί θα περίμεναν μια πιο ενεργή στάση ή ανάμειξη ή και συμπαράσταση στον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό. Προκαλεί εντύπωση η σιωπή τους σε αντίθεση με άλλες χώρες που ενώ γεωγραφικά δεν συνορεύουν και δεν κινδυνεύουν άμεσα από το Ισραήλ εντούτοις φραστικά και στρατιωτικά υποστηρίζουν τον Παλαιστινιακό λαό ή στρέφονται ευθέως κατά της επιθετικότητας του Ισραήλ.
Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι. Γιατί σιωπούν η Αίγυπτος, η Συρία, η Ιορδανία σε πρώτo επίπεδο και η Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν σε δεύτερο επίπεδο; Φοβούνται το Ισραήλ ή το ανέχονται προσδοκώντας κάτι θετικό για αυτές;
Η εμπλοκή του Ιράν σε κάθε εχθρική ενέργεια κατά του Ισραήλ είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση και χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και η Τουρκία που με τις δηλώσεις του κ. Ερντογάν θέλει να εμφανίζεται (με την ακραία ρητορική του) ως η φυσική ηγεμονεύουσα δύναμη των καταπιεσμένων μουσουλμάνων όπου γης.
Πόσο δίκιο είχε ο Χόχουτ όταν τόνιζε παλιότερα πως:
«Οι άνθρωποι συνδέονται με φιλία και τα έθνη με συμφέροντα»
Για την αιτιολόγηση και ερμηνεία της απουσίας της Ρωσίας και της Κίνας από τον πόλεμο της Μέσης Ανατολής χρειάζονται άλλοι ερμηνευτικοί κώδικες. Κώδικες που συμμορφώνονται στην ανάγκη να εξασφαλιστούν τα εθνικά συμφέροντα και όχι το διεθνές δίκαιο.
Η Ρωσία παρακολουθεί τις πολεμικές συγκρούσεις από κάποια απόσταση, αφού ο Ουκρανικός Πόλεμος της στέρησε κάποια ηθικά πλεονεκτήματα για παρέμβαση. Εξάλλου οι σχέσεις της με το Ισραήλ διέπονται από ένα sui generis διπλωματικό καθεστώς. Κι ας μην ξεχνάμε πως στην διακεκαυμένη ζώνη του πολέμου έχει ως τοποτηρητή τη Συρία, ως ένα άτυπο προτεκτοράτο της.
Από την άλλη πλευρά η Κίνα ακολουθεί μία επιλεκτική ουδετερότητα και περιμένει να εισπράξει τα οφέλη της από τη φθορά των ΗΠΑ εξαιτίας της υποστήριξής τους στο Ισραήλ.. Είναι σημαντικό ως χώρα να κερδίζεις πλεονεκτήματα από ένα πόλεμο στον οποίο δεν συμμετέχεις.
Για την χρόνια αδυναμία του ΟΗΕ να επιτελέσει το καθήκον του περισσεύουν τα σχόλια αφού εδώ και καιρό έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια για την αποτροπή των πολέμων. Κι όταν προσπαθεί και αποφασίζει κάτι δεν εισακούεται από κανέναν.
Η Ευρώπη δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ αδυνατεί κι αυτή να παρέμβει αποτελεσματικά, κι ας είναι τόσο κοντά γεωγραφικά.
Κι ενώ η Μέση Ανατολή για μία ακόμη φορά φλέγεται γεννάται το ερώτημα για τη στάση μας έναντι όλων αυτών που συμβαίνουν στη γειτονιά μας. Ο Εγιάλ Σιβάν, Ισραηλινός αυτοεξόριστος ντοκιμαντερίστας μάς προτείνει κάτι διαφορετικό:
“Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Πώς μπορούμε να μην μας καταπιεί το σύστημα και να αντισταθούμε, όχι παθητικά ούτε ως αντίδραση στην αντίδραση, αλλά ως δράση σε μία συλλογική διαδικασία ωφέλειας για όλους.
Είναι πιο εύκολο να παραδίνεσαι παρά να αντιστέκεσαι. Γι’ αυτό το επιλέγουν οι περισσότεροι. Αλλά ακόμη κι αν αποφασίσουμε το δεύτερο, πρέπει να βρούμε πώς θα το κάνουμε ώστε ούτε να αρνηθούμε την πραγματικότητα, ούτε να γίνουμε ίδιοι με αυτούς απέναντι στους οποίους αντιστεκόμαστε”.
*ΠΗΓΗ: Blog, “ΙΔΕΟπολις”, Ηλία Γιαννακόπουλου