Ο οργανισμός πληρωμής κοινοτικών ενισχύσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) με έργο τη διαχείριση των πιστώσεων του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (Ε.Γ.Τ.Ε) του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης, βάσει των ισχυόντων κανονισμών, θα έπρεπε να είναι ο μηχανισμός της πρόληψης και πάταξης κάθε ατασθαλίας σε βάρος των ευρωπαϊκών πιστώσεων, που αφορούν την ενίσχυση των Ελλήνων αγροτών και της γεωργικής παραγωγής. Αντίθετα στην Ελλάδα, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, μετετράπη σε μηχανισμό ενός «κλεπτοκρατικού κυκλώματος» που λυμαίνεται τα βοσκοτόπια (υπαρκτά και μη) σε διάφορες περιοχές της χώρας μας, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από τα χρήματα, που αναλογούν στους πραγματικούς γεωργούς και κτηνοτρόφους, που ολοένα και περισσότερο αδυνατούν να παραμείνουν με ανταγωνιστικούς όρους, στην αγροτική παραγωγή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ενδεικτικά στην περιοχή της Κρήτης, που βρίσκεται στο επίκεντρο της εισαγγελικής, ευρωπαϊκής έρευνας, καθώς πάνω από το 80% των μη νόμιμων επιδοτήσεων αναφέρονται σε αυτήν, από 178.216 αρνάκια, που είχαν δηλωθεί το 2015, αυτά εκτοξεύθηκαν σε 1.441.168 το 2021, όντας περισσότερα από το αληθινό σύνολο της χώρας (796.025 ζώα). Το ίδιο ισχύει και για τα κατσίκια στην ίδια περιοχή, αλλά και σε άλλους νομούς, όπου ερευνώνται τέτοιες περιπτώσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια με εντολή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, που προχώρησε σε αιφνιδιαστικούς ελέγχους και κατασχέσεις στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η τεράστια αυτή οικονομική ρεμούλα είναι αλήθεια, ότι δεν είναι πρωτόγνωρη σε αυτή τη χώρα, καθόσον σε όλη σχεδόν τη μεταπολίτευση, υπήρξαν ζητήματα με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, πλην όμως η τελευταία περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ ξεπερνά κάθε προηγούμενο και εκθέτει βαρύτατα τη χώρα μας, αλλά και τα συμφέροντα των πραγματικών αγροτών και κτηνοτρόφων. Πρόκειται για ένα οργανωμένο σύστημα-μηχανισμό «χρυσοκάνθαρων», που λειτουργούσε ανενόχλητο για πολλά χρόνια τουλάχιστον από το 2017, σύμφωνα με την έρευνα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας με τρομακτική διόγκωση από το 2021 και μετά. Για αυτό υπάρχουν δραματικές πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες των ηγεσιών του ΟΠΕΚΕΠΕ των τελευταίων χρόνων, που άλλαζαν σχεδόν ανά χρόνο, αλλά και των αντίστοιχων υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης, που ανέχθηκαν, αν όχι συμμετείχαν σε αυτό το εκτεταμένο δίκτυο προκλητικής κατασπατάλησης των ευρωπαϊκών πόρων, αφού τελικά αυτό ήταν κάτι γνωστό σε όλους, τόσο στις τοπικές κοινωνίες, όσο και στις εκάστοτε διοικήσεις του ανωτέρω οργανισμού, αλλά και του αντίστοιχου υπουργείου. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό, ότι στην ιστοσελίδα του ΟΠΕΚΕΠΕ αναφέρονταν με έπαρση, ότι ως οργανισμός κατέβαλε ετησίως περίπου τρία δισ. ευρώ σε 900.000 «δικαιούχους» αγρότες-κτηνοτρόφους, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, αυτοί που υπέβαλαν φορολογικές δηλώσεις, ως αγρότες και κτηνοτρόφοι 310.000 (δηλαδή το 1/3 σχεδόν των «δικαιούχων» κατά τον ΟΠΕΚΕΠΕ!!!). Και όμως αυτή η προκλητική συνομολόγηση της διασπάθισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων δεν προκάλεσε καν την οφειλόμενη παρέμβαση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, που ως αρμόδια ανακοινώνει τα φορολογικά στοιχεία. Στην τελευταία μάλιστα, έντρομη η κυβέρνηση της ΝΔ, ενσωμάτωσε άρον άρον τον ΟΠΕΚΕΠΕ, στην προσπάθειά της να «μπαζώσει» και αυτό το τεράστιο σκάνδαλο.
Αυτό βεβαίως δεν είναι το μοναδικό, αλλά αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου πολλών αντίστοιχων κλεπτοκρατικών μηχανισμών, που έχουν στήσει διάφοροι διαπλεκόμενοι «χρυσοκάνθαροι» με τις ευλογίες ή την ανοχή της πολιτικής εξουσίας και της παρασιτικής, «οικονομικής ολιγαρχίας», που λυμαίνονται ξεδιάντροπα το δημόσιο χρήμα, την ώρα που οι οικονομικές ανισότητες των Ελλήνων πολιτών γιγαντώνονται και η ελληνική οικονομία συνεχίζει την πορεία της στα βράχια, χωρίς κανένα ανταγωνιστικό παραγωγικό πλαίσιο.
Πρόκειται για ένα μείζον ολιστικό πρόβλημα, φανερών ή αφανών τέτοιων κλεπτοκρατικών μηχανισμών οικονομικής διασπάθισης σε κρίσιμους τομείς (γεωργικές ενισχύσεις, ΕΣΠΑ, ταμείο ανάκαμψης, δημόσιοι πόροι κλπ.) που καταλήγουν με αδιαφάνεια στα χέρια μίας μικρής διαπλεκόμενης μερίδας της παρασιτικής, οικονομικής ολιγαρχίας, που λυμαίνεται τη χώρα και ενισχύεται από διάφορους διαπλεκόμενους – κρατικοδίαιτους «χρυσοκάνθαρους», που έχουν δημιουργήσει ένα νέο κοινωνικό στρώμα, αυτό των «εισοδηματιών από δημόσιο χρήμα».
Οι συνέπειες αυτής της απύθμενης γενικευμένης κλεπτοκρατίας είναι οδυνηρές, τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο των κοινωνικών αξιών, αφού μέσω αυτών των μηχανισμών όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα ρέπουν προς τον εκμαυλισμό, διογκώνοντας έτσι την παρακμιακή πορεία της Ελλάδας που συνεχίζεται αμείωτη και παράλληλα μειώνουν τις απαιτούμενες κοινωνικές αντιστάσεις, που αποτελούν προϋπόθεση για την αναγέννηση της χώρας.
Η Ελλάδα παρά το ισχυρό σοκ της χρεωκοπίας της το 2010, μετά την προηγηθείσα κίβδηλη ευημερία, και του μνημονιακού οδοστρωτήρα της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και της συνεχιζόμενης μεταμνημονιακής κηδεμονίας, φαίνεται ξεκάθαρα, ότι δεν εισέπραξε ουδέν μήνυμα αυτογνωσίας, αφού πορεύεται στον αυτόματο πιλότο ενός ληστρικού παρασιτικού μοντέλου, που με την πρώτη μεγάλη σοβαρή διεθνή οικονομική κρίση είναι βέβαιο ότι θα την ρίξει ξανά στα βράχια.
Πλήρης μακαριότητα αλλά και κυνισμός, όσον αφορά την ενίσχυση των προνομίων του, επικρατεί στο πολιτικό προσωπικό εξουσίας, που σε συνδυασμό με το στοιχείο εξάρτησης, αλλά και της ανικανότητας του, αδυνατεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις μεγάλες ευθύνες, που ορθώνονται μπροστά για την προστασία της κοινωνίας, αλλά και του Ελληνισμού, που αντιμετωπίζει δομικό κίνδυνο από τον τουρκικό νέο-οθωμανισμό.