Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας μεγάλης δομικής κρίσης, σε όλους τους τομείς. Η βασικότερη αιτία αυτής της «κακοδαιμονίας» υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η ανυπαρξία μιας εθνικά ισόρροπης οικονομικής ανάπτυξης, φιλικής προς τον μοναδικό, σε πλανητικό επίπεδο, φυσικό της πλούτο και με σημεία αιχμής την αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων (αγροτικός τομέας, τουρισμός, ενέργεια κ.λπ.).
Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτέλεσαν οι δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος κ. Τσιρώνη για τα έργα της εκτροπής Αχελώου, κατά την επίσκεψή του στην περιοχή της Θεσσαλίας και στον νομό μας, και ειδικότερα για την «δημιουργία μιας επιτροπής, που θα εξετάσει τι θα μείνει από τα ημιτελή έργα και τι θα γκρεμισθεί», μη εξαιρώντας απ’ αυτό και το έργο της Μεσοχώρας, ενός, δηλαδή, πανέτοιμου ταμιευτήρα, που εδώ και δέκα χρόνια έπρεπε να λειτουργεί, παράγοντας 160 ΜW ήπιας μορφής υδροηλεκτρική ενέργεια !!!
Είναι αλήθεια, ότι στην «χοάνη του φαραωνικού έργου» της εκτροπής του Αχελώου ποταμού, για την λύση του υδατικού προβλήματος του Θεσσαλικού Κάμπου, δαπανήθηκαν τεράστια κονδύλια, επενδύθηκαν φρούδες ελπίδες στον αγροτικό κόσμο, χωρίς ποτέ, στοιχειωδώς, να ολοκληρωθούν τα έργα για την εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, που είναι αποδεκτή περιβαλλοντικά από τους περισσότερους παράγοντες. Παράλληλα, λόγω αυτής της «φενάκης», υπήρξε τρομακτική αβελτηρία του κεντρικού Κράτους και των τοπικών ηγεσιών για πολλές δεκαετίες, όταν δαπανούνταν τεράστια ποσά από μικρούς και μεγάλους Δήμους και Νομαρχίες σε «απίθανα» έργα, στο να γίνει το προτεινόμενο από πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος, σύστημα λιμνοδεξαμενών στους πρόποδες του ορεινού όγκου της Θεσσαλίας, κατά το πρότυπο του Ιταλικού Βορρά, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος ερημοποίησης του Θεσσαλικού Κάμπου και της σοβαρής μόλυνσης των ποταμιών της, με κύριο άξονα τον Πηνειό.
Αυτή, όμως, η θλιβερή κατάσταση δεν μπορεί να αποτελέσει ιδεοληπτικό «άλλοθι» για κανέναν και, πολύ περισσότερο, για την σημερινή Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας της Χώρας, η οποία έχει τον μεγάλο στόχο να την βγάλει από την «λάσπη» της υπανάπτυξης, στο να μην λειτουργήσουν ως αυτοτελή υδροηλεκτρικά έργα, που μπορούν να προσφέρουν την σημαντική ήπια ανανεώσιμη ενέργεια, τόσο το φράγμα της Μεσοχώρας, όσο και αυτό της Συκιάς στην περιοχή της Αργιθέας Καρδίτσας, που είναι, ήδη, έτοιμα.
Τα φράγματα αυτά βρίσκονται επάνω στον ρου του ποταμού και, γι’ αυτό, μπορούν πλήρως να αποσυσχετισθούν από την μεταφορά υδάτων του Αχελώου στον Θεσσαλικό Κάμπο και να λειτουργήσουν ως αυτοτελή υδροηλεκτρικά έργα. Είναι προφανές ότι, θα πρέπει η ΔΕΗ, κάτω από την εποπτεία του ΥΠΕΚΑ, αφενός, να ικανοποιήσει πλήρως τα αιτήματα των κατοίκων της Μεσοχώρας και των άλλων χωριών, που εμπλέκονται και έχουν ζητήματα με την κατάκλυση, με την δημιουργία της λίμνης Μεσοχώρας και, αφετέρου, να τηρήσει όλους τους ισχύοντες περιβαλλοντικούς όρους.
Το όφελος της λειτουργίας αυτής της μονάδας είναι πολλαπλό και μεγάλο, ιδιαίτερα στη σημερινή κρίση φάση της Χώρας, γιατί η παραγωγή 160 MW ήπιας μορφής ανανεώσιμης υδροηλεκτρικής ενέργειας θα αποτελέσει μια σημαντική συμβολή στην ενεργειακή επάρκεια, με τεράστια οικονομικά οφέλη για την ΔΕΗ. Παράλληλα, η δημιουργία της λίμνης Μεσοχώρας θα δημιουργήσει τις συνθήκες και προοπτικές σημαντικής τουριστικής ανάπτυξης και αξιοποίησης της ευρύτερης περιοχής, κατά τα πρότυπα της λίμνης Πλαστήρα. Μάλιστα, η δημιουργία της λίμνης αυτής θα μπορούσε να είναι τμήμα ενός ευρύτερου παραλίμνιου δικτύου στην οροσειρά της Πίνδου (λίμνη Πλαστήρα, λίμνη Μεσοχώρας, λίμνη Πύλης, λίμνη Μετεώρων, σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες, ήδη, λίμνες στον νομό Άρτας και Ιωαννίνων), κεντρικό, δηλαδή, κορμό μιας μεγάλης στρατηγικής τουριστικής ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής, μετατρεπόμενη αυτή σε πλανητικό θέρετρο (η πρόταση αυτή είχε υποβληθεί εγγράφως στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Τρικάλων το 2004).
Για να γίνει κατανοητός ο τίτλος του άρθρου περί «περιβαλλοντικών «ανορθογραφιών», αρκεί και μόνο να συγκρίνει κανείς τα 160 MW ανανεώσιμης ενέργειας, που θα δίνει το φράγμα Μεσοχώρας, με τα 3MW της επιχειρούμενης μονάδας βιοαερίου στη θέση «Λάκκα Κεφαλοβρύσου», δίπλα ακριβώς στον Πηνειό ποταμό, στην τεχνητή λίμνη του δανειοθαλάμου της Ε65, στο πλατανόδασος του Μπάτζιου και στον υδροβιότοπο Γκυτζή και η οποία, για να παράξει αυτά τα 3MW, θα πρέπει κάθε χρόνο να χρησιμοποιεί 120.000 τόνους τουλάχιστον ζωικών και γεωργικών αποβλήτων, τα οποία θα μεταφέρονται από και προς τη μονάδα με βαρέα οχήματα, δημιουργώντας, στην κυριολεξία, «περιβαλλοντική κόλαση» στην ευρύτερη περιοχή της πόλης των Τρικάλων, αφού δεν υπάρχουν κοντινές πηγές λήψης αυτών των αποβλήτων.
Το ΥΠΕΚΑ, ως μέρος της σημερινής Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας, την οποία η πλειοψηφία του Λαού ψήφισε και στηρίζει, για να δώσει λύσεις στα προβλήματα και στην ανάπτυξη, με ουσιαστική και ποιοτική προστασία του περιβάλλοντος, οφείλει να λύνει τις «περιβαλλοντικές ανορθογραφίες», και όχι να δημιουργεί «θολούρα» και συγχύσεις.
.