Το μετεκλογικό μονοπάτι που χάραξε ο Αλέξης Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη προβάλλει το μοναδικό σενάριο στον σχεδιασμό της Κουμουνδούρου, ώστε το «όχημα» της προοδευτικής κυβέρνησης να κάνει «στάση» στη Χαριλάου Τρικούπη. «Δεν διεκδικούμε να είμαστε μία κυβέρνηση των ηττημένων. Για να προχωρήσει η προοπτική της νέας αλλαγής που έχει ανάγκη ο τόπος μέσα από μία προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, υπάρχει μόνο μία εκδοχή: Να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ», είπε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Έκανε ακόμη πιο σαφές ότι δεν υπάρχει καμία ελαστικότητα για τις συντεταγμένες που θα έχει η πυξίδα της Κουμουνδούρου, το αμέσως επόμενο λεπτό από την ολοκλήρωση της καταμέτρησης των σταυρών της πρώτης Κυριακής, «καίγοντας» το σενάριο ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει προοπτική στην υλοποίηση της δεύτερης, διερευνητικής εντολής. «Στόχος μας δεν είναι να φτιάξουμε μια κυβέρνηση ηττημένων ή μειοψηφίας. Η μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος μπορεί να λάβει χώρα εάν η λαϊκή ετυμηγορία ευλογήσει αυτή την αλλαγή, την επιδιώξει, την επιθυμεί».
Αυτό το ξεκαθάρισμα από μέρους του Αλέξη Τσίπρα δείχνει να έχει ως μοναδικό παραλήπτη τον έτερο ένοικο της κεντροαριστερής πολυκατοικίας, τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη. Βάλλει έτσι, ευθέως στην τακτική του Κρητικού πολιτικού που δημοσίως τουλάχιστον, εμφανίζει ως αμετάβλητα, τα χαρακτηριστικά της αυτόνομης πορείας της Χαριλάου Τρικούπη προς και μετά την κάλπη.
Το αριστερό πρέσινγκ άλλωστε προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ κρατάει εδώ και καιρό, όπως επίσης δεν είναι κρυφό, ότι στην Κουμουνδούρου υπήρχε, προ των παρακολουθήσεων, η φοβία ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης θα παίξει το ρόλο ενός μπαλαντέρ, πολλαπλών χρήσεων για την επόμενη ημέρα της κάλπης.
Παρότι η επισύνδεση στο κινητό του Νίκου Ανδρουλάκη, έχει γκρεμίσει τις γέφυρες ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, η φράση του Πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ, «Δεν πιστεύω ότι το θύμα μπορεί να συνεργαστεί με τον θύτη. Ο ωτακουστής με αυτόν που άκουγε», δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτή η φοβία δεν έχει εκλείψει πλήρως. Ο κ. Τσίπρας δεν γίνεται να πλαισίωσε αυτήν την εκτίμηση με μια πρόβλεψη:
«Πιστεύετε ότι αν είναι πρώτος ο κ. Μητσοτάκης οι πιέσεις που θα ασκηθούν σε κάποιους πιθανούς εταίρους θα είναι μικρές», διερωτήθη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δίνοντας τροφή στην ερμηνεία που τον θέλει να θεωρεί αναλώσιμο τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Από εκεί φαίνεται να εκπορεύονται οι συνεχείς δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έως και στα συνέδρια των δυο κομμάτων. Η προφανής στόχευση ήταν να τραβηχτεί προεκλογικά μια διαχωριστική γραμμή, η οποία θα απέτρεπε τη σύγκλιση του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία.
Άλλωστε το σενάριο των επαναληπτικών εκλογών που θα διεξαχθούν με το μπόνους των 40 εδρών στο πρώτο κόμμα είναι προφανές ότι σε συνδυασμό με την πόλωση θα μεταβάλλουν τους συσχετισμούς και ταυτόχρονα θα αυξήσουν την πίεση προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ για να δείξει εάν θα επιμείνει στην αυτονομία ή αν θα χρεωθεί τον μουτζούρη της ακυβερνησίας.
Τούτων δοθέντων δεν θεωρείται τυχαίο ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να επενδύει στο σκληρό ποντάρισμα στο δίπολο «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;», εξ’ ού και το γάντι για το ντιμπέιτ που πέταξε στον Πρωθυπουργό. Μια διαφορετική διερμηνεία όμως των προθέσεων του Αλέξη Τσίπρα, θέλει τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτές τις κινήσεις στην προεκλογική σκακιέρα να προδίδει την αθέατη πτυχή της στρατηγικής του. Μια στρατηγική που αποσκοπεί στη διατήρηση των σκήπτρων της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το βλέμμα στραμμένο στον εγγύς πολιτικό ορίζοντα ο οποίος διαφαίνεται να είναι πυκνός γεγονότων, η εξέλιξη των οποίων δεν μπορεί να προβλεφθεί αλλά ούτε και ο αντίκτυπος τους.
Άλλωστε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, βγαίνει στην αντεπίθεση με αφήγημα, τόσο για την υπόθεση Πιτσιόρλα όσο και για την εν εξελίξει έρευνα των αμερικανικών αρχών και το ενδεχόμενο η Ελλάδα να συμπεριληφθεί στη λίστα, που ήδη απαριθμεί 100 χώρες, για την προσπάθεια της Μόσχας να δημιουργήσει δίκτυο ρωσικής επιρροής σε δυτικά κράτη, με τη χρηματοδότηση και πολιτικών κομμάτων.