Γιατί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει ως αντίπαλο τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ, Νίκο Ανδρουλάκη
Ησυζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών δεν μας έκανε σοφότερους σε ότι αφορά το σχέδιο ανασυγκρότησης των περιοχών (Θεσσαλία, Έβρος) που επλήγησαν από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες.
Είναι και αυτό ένα από τα παράδοξα της ελληνικής πολιτικής ζωής για το οποίο ευθύνονται, σε μεγάλο βαθμό, οι πολιτικοί αρχηγοί. Ακόμα και σε τόσο σοβαρές συζητήσεις το ζητούμενο των λογογράφων τους είναι η «ατάκα». Η φράση που θα κερδίσει τις εντυπώσεις, θα βγάλει τίτλο, θα περιπαίξει τον αντίπαλο. Τι έμεινε από τη χθεσινή τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή; Ο ΣΥΡΙΖΑ που κινδυνεύει να γίνει κόμμα Black Friday και τα… πυρηνικά του Ανδρουλάκη.
Έχει πυρηνικά ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ; Όχι. Αλλά ακόμα και αν είχε μετά τη χθεσινή συζήτηση θα έπρεπε να τα προσφέρει δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο Πρωθυπουργός με τις χθεσινές του τοποθετήσεις στη Βουλή, μάλλον ενίσχυσε την προσπάθεια του προέδρου του ΠαΣοΚ να εμφανιστεί ως «η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση». Ο κ. Μητσοτάκης τον τοποθέτησε στο βάθρο του βασικού του αντιπάλου και επέλεξε να αντιπαρατεθεί μαζί του όχι μόνο για την αποκατάσταση των περιοχών που επλήγησαν αλλά εφ όλης της ύλης.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, αποδεδειγμένα, ξέρουν να διαβάζουν τις πολιτικές εξελίξεις και να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα του πολιτικού παιχνιδιού. Και τα νέα δεδομένα έχουν ως εξής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς ακόμα μια διάσπαση, οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές βλέπουν διάλυση. Δεν είναι απίθανη μια τέτοια εξέλιξη. Η Κουμουνδούρου, ήδη, δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί στην εντολή του εκλογικού σώματος, να παίξει το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να αποτελέσει την πολιτική δύναμη που θα ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση και θα διεκδικήσει τη θέση της.
Η νέα «απειλή» για το Μέγαρο Μαξίμου είναι το ΠαΣοΚ. Και οι επιτελείς του Κυριάκου Μητσοτάκη μάλλον ανήκουν στην κατηγορία όσων πιστεύουν ότι το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου θα είναι ο κερδισμένος από τις συνεχόμενες σεισμικές δονήσεις που πλήττουν τα θεμέλια της Κουμουνδούρου.
Βεβαίως στην παρούσα φάση το ΠαΣοΚ είναι μακριά από το να αποκτήσει δυναμική σαφούς ανόδου, πόσο μάλλον δυναμική εξουσίας. Αλλά tomorrow never knows. Δεν υπάρχουν σιγουριές στην πολιτική. Αν λοιπόν είναι μια δύσκολη υπόθεση το ΠαΣοΚ να αποκτήσει δυναμική δουλειά της κυβέρνησης είναι να την κάνει ακόμα δυσκολότερη.
Υπάρχει ακόμα μια σημαντική παράμετρος. Η εκλογική άνοδος του ΠαΣοΚ δεν εξαρτάται από τη δυνατότητα του κ. Ανδρουλάκη να απομειώσει τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Εξαρτάται από τη δυνατότητα της Χαριλάου Τρικούπη να αμφισβητήσει την ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο χώρο του κέντρου.
Στο κέντρο θα δοθεί η μάχη των συσχετισμών στις Ευρωεκλογές, από τη στάση των κεντρώων ψηφοφόρων θα εξαρτηθεί αν θα οδηγηθούμε σε έναν νέο εκλογικό περίπατο της ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές ή να θα υπάρξουν ανατροπές.
Ο Πρωθυπουργός, αποδεδειγμένα, έχει χτίσει όλο αυτό το διάστημα μια σχέση εμπιστοσύνης με τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Οφείλεται κυρίως στην προσωπική του εικόνα, στην πολιτική του υπεροχή έναντι των αντιπάλων του και όχι στις επιδόσεις της κυβέρνησής του. Η πλειοψηφία των πολιτών εκφράζει επιφύλαξη και δυσαρέσκεια για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης, το ποσοστό όσων θεωρούν ότι η χώρα οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση, αυξάνεται.
Υπάρχει μια εκτίμηση στο επιτελείο του Πρωθυπουργού που δεν απέχει από την πραγματικότητα. Η σχέση της ΝΔ με τους κεντρώους ψηφοφόρους εξαρτάται από την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης που θα εκπέμπει μήνυμα σοβαρότητας, ύπαρξης σχεδίου, και μη τοξικού πολιτικού λόγου. Φάνηκε αυτό στις εκλογές στο δήμο της Αθήνας. Ακόμα και «δεξιοί» ψηφοφόροι και πάντως μεγάλο μέρος αυτών του κέντρου έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Χάρη Δούκα.
Ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει ως αντίπαλο του τον Νίκο Ανδρουλάκη με ένα διπλό στόχο. Πρώτον, να τον αποδομήσει ως εναλλακτική λύση. Το ΠαΣοΚ δεν έχει θέσεις, δεν έχει ξεκάθαρο πρόγραμμα, αρκείται σε εκθέσεις ιδεών. Και, δεύτερον, να οδηγήσει τον Νίκο Ανδρουλάκη στην παγίδα που έριξε και τον Αλέξη Τσίπρα. Να τον οδηγήσει σε μια τακτική μετωπικής αντιπαράθεσης που θα συνοδευτεί με κατακόρυφη άνοδο των τόνων της αντιπολίτευσης. Τη σίγουρη συνταγή παραμονής των μετριοπαθών ψηφοφόρων στην αγκαλιά της ΝΔ.
Μένει να δούμε αν ο κ. Ανδρουλάκης μπορεί να αρπάξει την ευκαιρία που του δίνει η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν μπορεί να διαβάσει την παγίδα που του στήνει το Μέγαρο Μαξίμου.