Έχω την εντύπωση πως όποιος γεννήθηκε και βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος, συμμετέχει στη ζωή της Εκκλησίας και εκκλησιάζεται, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν και τίποτε. Με λύπη και απογοήτευση παρατηρούμε πως ο ιερός κλήρος και δη Ιεράρχες εξορκίζουν το Σύμφωνο Συμβίωσης.
Στη χώρα μας ένα μεγάλο μέρος κλήρου, Ιεραρχών και πσιτών είναι φονταμενταλιστές. Φοβούνται ακόμη και τη σκιά τους. Κάθε ξένο και επικίνδυνο για εκείνους, πρέπει να εξοντωθεί. Είναι διαβολικό, μιαρό και ανίερο. Αμαρτωλό και αισχρό. Αν έχεις τον Χριστό μέσα σου τι έχεις να φοβηθείς; Ας γεμίσουν το σώμα μου το νούμερο του αντιχρίστου έλεγε ο Παϊσιος, δεν θα μπορέσουν να βλάψουν την ψυχή μου. Δηλαδή γιατί τόση φασαρία που φένρει τόσο μεγάλη διαφήμιση;
Πέρα από τους Καλαβρύτων και Πειραιώς οι περισσότεροι με ευγένεια ψυχής και διάκριση τάσσονται στους λόγους τους. Γνωρίζω άριστα πως και ο Καλαβρύτων και Πειραιώς που είχαν διακαείς πόθους να γίνουν Επίσκοποι, άρχισαν πλέον να έχουν έναν «καταθλιπτικό» κορεσμό αφού χρησιμοποίησαν όλα τα δυνατά μέσα διαδικτυακής δικτύωσης και τώρα είναι ανικανοποίητοι και δεν τους φτάνει αυτό. Θέλουν κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Όσον αφορά τους λόγους τους στο διαδίκτυο; Αισχροί. Αισχροί. Αισχροί. Έγιναν θεοί και «έφτυσαν» τον Θεό όπως έκανε το ιερατείο της εποχής Του, το οποίο και Τον σταύρωσε. Ας κοιτάξουν τους κόλπους της Ιεραρχίας, ας κάνουν εκεί πρώτα την κάθαρση και ύστερα με ταπείνωση ας μιλήσουν λόγο χριστοκεντρικό και σωτήριο. Πώς θα αλλάξουν τον κόσμο, αν δεν αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι;
Σήμερα είναι το Σύμφωνο Συμβίωσης, χθες ήταν οι ταυτότητες, άυριο θα είναι κάτι άλλο. Θα πάρουμε τα όπλα και θα αφανίσουμε όσους είναι διαφορετικοί από εμάς; Άλλοι είναι διαφορετικοί από επιλογή και άλλοι επειδή ιατρικά έχουν περισσότερα στοιχεία γυναικεία στο DNA τους. Άλλλοι φέρνουν προς το γυναικείο περισσότερο. Και η αλλοίωση αυτή δεν έχει να κάνει με το «καλόν» της δημιουργίας του Θεού που πάντα επόιησε «καλά λίαν». Στην πορεία των αιώνων οι γενετικές μεταβολές είναι που δημιούργησαν πιο «αλλόκοτες» συνθέσεις στο DNA των ανθρώπων και είναι πολλοί οι ιατρικοί παράγοντες και τα γεγονότα που προκάλεσαν τις μεταβολές αυτές.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης πρέπει να ξεκαθαριστεί πως είναι ένας Νόμος του ελληνικού κράτους ρυθμιστικού χαρακτήρα. Ρυθμίζει θέματα που αφορούν την Πολιτεία, τους πόλιτες, τις σχέσεις τους και τα δικαιώματα τους. Ποιος είναι υπεύθυνος λοιπόν να ορίσει εάν έχουν δικαιώματα ή όχι οι ομόφυλοι για παράδειγμα; Η Εκκλησία; Όχι. Η Εκκλησία αγιάζει, δεν μοιράζει δικαιώματα, δεν διακρίνει, δεν αφορίζει. Και τον ομόφυλο, και τον κάθε ένα που δεν είμαστε εμείς, η Πολιτεία έχει υποχρέωση να κατοχυρώσει συνταγματικά τα δικαιώματα του. Είναι άλλος ο ρόλος της Εκκλησίας και άλλος της Πολιτείας. Η Εκκλησία δεν έχει κανένα δικαίωμα να πει για παράδειγμα «μην νομοθετείτε για αυτούς». Αυτό είναι της Πολιτείας. Άσχημο για κάποιους; Άσχημο. Κακώς γίνεται για κάποιους; Κακώς γίνεται. Αλλά τον ρόλο αυτόν τον επιτελεί η Πολιτεία.
Φαντάζεστε την Εκκλησία να ζητά κάρτα εισόδου στους ναούς και πιστοποιητικά σεξουαλικών προτιμήσεων από τους ανθρώπους; Να τους διαχωρίζει; Να τους βρίζει; Να τους κατακεραυνώνει; Να τους αφορίζει; Να τους αποκλείει; Πιστεύω πως είναι πολλά απλά τα πράγματα. Η Εκκλησία υπάρχει για να γίνεται ο χώρος αγιαμσού όλων των ανθρώπων. Βλέπετε πως στη Λήμνο, στη Λέσβο, στη Σάμο, στη Χίο και στα άλλα νησιά περιθάλπτει αυτόν τον καιρό μουσυολμάνους. Τι έπρεπε να κάνει επειδή είναι αλλόθρησκοι; «Να πάτε να πνιγείτε»; Είμαστε με τα καλά μας τώρα;
Καλώς κακώς η κοινωνία μας έχει άπειρες τάσεις στους κόλπους της. Είναι πλέον στις μέρες μας ο κατεξχοήν ορισμός του πλουραλισμού. Έχει θρήσκους, έχει άγιους, έχει αμαρτωλούς, έχει υβριστές του Ονόματος του Θεού, έχει ομόφυλους, έχει ηθικούς, έχει ηθικιστές, έχει ευσεβείς, έχει ευσεβιστές, έχει Φαρισαίους, έχει Ματθαίους, έχει ληστές, έχει τίμιους, έχει πόρνες, έχει μοιχούς, έχει μορφωμένους, έχει αγράμματους, έχει φωτχούς, έχει πλούσιους, έχει σεβάσμιους, έχει θεομπαίχτες, έχει σατανιστές, έχει άθεους, έχει πιστούς, έχει ορθοδόξους, έχει καθολικούς, έχει μουσουλμάνους, έχει Έλληνες, έχει Αλβανούς, έχει Ινδούς, έχει Πακιστανούς, έχει παράλογους, έχει λογικούς, έχει δεκτικούς, έχει αρνητές. Πείτε μου. ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΙΝΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΑΝΕΣΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙ; ΚΑΝΕΙΣ. ΚΑΝΕΙΣ. ΚΑΝΕΙΣ.
Και σας λέω το εξής. Ο παράδεισος με τι θα είναι γεμάτος; Μπορεί να φανταστεί κάποιος; Έστω υποθετικά; Όσοι δουν ποιοι άνθρωποι θα μπουν στον παράδεισο, θα εκπλαγούν. Έλεγε ένας σύγχρονος άγιος της επχοής μας πως θα δούμε τεράστιες εκπλήξεις στον παράδεισο.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης που διαμονίζει μέρος Ιεραρχών και πιστών που φοβούνται ακόμη και τη σκιά τους, δεν «περιάζει» και δεν ρυθμίζει τις ζωές τους. Αφορά τις ζωές άλλων. Μπορεί να μην συμφωνούμε με τις σεξουαλικές προτιμήσεις των άλλων, ούτε υποχρεωνόμαστε να τις δεχτούμε. Σεβόμαστε τον άνθρωπο. Αυτό κάνει και η Εκκλησία. Αγαπά τον άνθρωπο, αγωνίζεται να εξαλείψει την αμαρτία. Η Εκκλησία ποτέ δεν νοιάστηκε τι κάνει ο κάθε ένας στο κρεβάτι του. Ποτέ δεν κοίταξε από την κλειδαρότρυπα όπως συνηθίζει ένα αισχρό και ελάχισοτ μέρος κληρικών που δεν «τακτοποίησαν» τις ζωές τους και κοιτάνε να «τακτοποιηθούν» από τις ζωές των άλλων.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης ρυθμίζει θέματα κληρονομικά, θέματα υιοθεσίας και απλοποιεί κάποιες διαδικασίες που είναι δυσπρόσιτες και ακαθόριστες νομικά για τη ζωή των ανθρώπων. Η Εκκλησία σέβεται τη διαφορετικότητα όπως τη σεβάστηκε ο Χριστός. Ο Χριστός όταν έπιασε το μαστίγιο και τους κηνύγησε στο ναό, κηνύγησε όσους πλουτίζουν στο όνομα του Θεού και όχι όσους έχουν διαφορετικές προτιμήσεις. Ίσα ίσα αυτούς τους αγκάλιασε και τους έδειξε με αγάπη τι είναι αμαρτία και τι δεν είναι. Και βλέπετει κάτι πάρα πολύ όμορφο; Η ταπεινότητα, η αγάπη, η ησυχία, η αγωνία του Χριστού χτύπησε στην καρδιά των «αμαρτωλών» και μετανόησαν. Δεν μετανόησαν επειδή έπρεπε, αλλά επειδή ο θεανθρωποκεντρικός λόγος Του, τους άγγιξε και τους χριστοποίησε.
Μπορεί η Εκκλησία να δέχεται και να ανέχεται τη διαφορετικότητα και να μην είναι αυτή ως κριτήριο σωτηρίας των ανθρώπων, αλλά η προαίρεση κάτι που οι Πατέρες τονίζουν συνεχώς στα θεόσοφα κείμενα τους, αλλά το να υιοθετήσουν παιδιά ένα ομόφυλο ζευγάρι, αυτό είναι έκτρωμα της φύσης και ύβρις προς τον Θεό. Ο Τριαδικός Θεός δεν δημιούργησε τον Αδάμ και από το πλευρό του έναν άλο Αδάμ, αλλά τον Αδάμ και την Εύα. Ισότιμους, για’ αυτό και από την πλευρά του και όχι από άλλο υψηλότερο ή κατώτερο σημείο του σώματος του. Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Και η εξέλιξη είναι η γέννηση παιδών από την μητέρα. Πώς λοοιπόν δύο άνδρες ομόφυλοι για παράδειγμα ή δύο γυναίκες ομόφυλες μπορούν να γεννήσουν; Και τι θα πουν στο παιδί τους όταν μεγαλώσει; Ότι το παιδί γεννιέται από τη σχέση δύο ομόφυλων ζευγαριών; Ε όχι κι έτσι. Αυτό είναι έκτρωση της φυσικής εξέλιξης και γέννησης και είναι πααράδεκτο αυτό το άρθρο του Συμφώνου Συμβίωσης.
Οι Ιεράρχες, οι κληρικοί και οι πιστοί που εξορκίζουν το Σύμφωνο Συμβίωσης μοιάζουν με τυφλούς που δεν θέλουν να δουν. Μοιάζουν με κουτσούς που δεν θέλουν να περπατήσουν. Μοιάζουν με δαιμονισμένους που δεν θέλουν να βγει από μέσα τους το δαιμόνιο. Μοιάζουν με αρρώστους που δεν θέλουν αν ιαθούν. Μοιάζουν με τυφλούς ταγούς που θέλουν να δείξουν το δρόμο της ασφαλούς διάβασης. Πώς θα μπορέσουν να διαβούν την Ερυθρά θάλασσα χωρίς να πνιγούν και «τον βυθόν ἀβρόχως»;
«Τότε ο Ιησούς μίλησε στα πλήθη και στους μαθητές του, λέγοντας: Πάνω στην καθέδρα του Μωυσή κάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι…Δένουν, μάλιστα, βαριά και δυσβάστακτα φορτία, και τα θέτουν πάνω στους ώμους των ανθρώπων, αλλά αυτοί με το δάχτυλό τους δε θέλουν να τα κουνήσουν…Και αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κλείνετε τη βασιλεία των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους. Γιατί εσείς δεν εισέρχεστε ούτε εκείνους που θέλουν να εισέλθουν τους αφήνετε να εισέλθουν…Αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί αποδεκατίζετε το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο και αφήσατε τα σπουδαιότερα του νόμου: τη δίκαιη κρίση και το έλεος και την πίστη. Αυτά λοιπόν έπρεπε να κάνετε, κι εκείνα να μην αφήνετε…Οδηγοί τυφλοί, που διυλίζετε το κουνούπι, αλλά καταπίνετε την καμήλα…».
Ηλίας Παπαγεωργίου
.