Διαβάσαμε πρόσφατα τη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών. Με τη σιγουριά του επιτυχημένου και τη βεβαιότητα της αυθεντίας του, δήλωσε ότιονειρεύεται μια μεγάλη γιορτή, ένα πανηγύρι στα σύνορα. Στη γραμμή που μας χωρίζει από τους βόρειους γείτονές μας.
Κι εκεί, πάνω στη γραμμή του διαχωρισμού, συμβολικά, να συνεορτάσουμε. Βορειομακεδόνες και Έλληνεςή Νεομακεδόνες και Έλληνεςή Ανωμακεδόνες και Έλληνες, Μακεδόνες – σε κάθε περίπτωση – και Έλληνες. Για να πανηγυρίσουμε τη μεγάλη του επιτυχία. Για να τον τιμήσουμε όπως του πρέπει, του μεγάλου Υπουργού, του ευεργέτη της περιοχής, του σωτήρος των Βαλκανίων, του ειρηνοποιού.
Ωραία τα όνειρα, πράγματι. Δημιουργούν προσδοκίες.Πολλές φορές αποτελούν και εφαλτήριο για νέες πρωτοβουλίες, για δημιουργικότητα, για μια επανεκκίνηση.
Μόνο που κάποιες φορές τα όνειρα μετατρέπονται σε εφιάλτες. Κι είναι αλήθεια ότι αν κάποιος, όσο μεγάλο κι αν θεωρεί εαυτόν, παραβλέπει την Ιστορία και μειοδοτεί απέναντί της, η Ιστορία τον περιθωριοποιεί.
Έρχεται η ώρα που οι πράξεις του κρίνονται αυστηρά, μέσα στην διαχρονικότητα που απαιτεί η αλήθεια. Και η κρίση δεν είναι μόνο αυστηρή. Είναι αμείλικτη, είναι άτεγκτη. Και ασφαλώς μη αναστρέψιμη.
Το ίδιο θα συμβεί και σ’ αυτή την περίπτωση. Είτε το θέλει ο Υπουργός είτε όχι, η Ιστορία και η Δικαιοσύνη θα αποφανθούν. Και δεν είναι πολύ μακριά η ώρα – κι ο Υπουργός θα ‘πρεπε να είναι βέβαιος γι΄ αυτό – που το σημερινό του όνειρο θα μετατραπεί στον αυριανό του εφιάλτη.
Γ. Μηλιώτης
Εκπαιδευτικός