Το να έχει ένα άτομο φιλοδοξίες, θεωρούμε ότι είναι θεμιτό. Το κάνει ανταγωνιστικό, δραστήριο και γενικά «ζωντανό».
Η έλλειψη φιλοδοξιών φέρνει την έλλειψη αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης, την απραξία και το τέλμα.
Πως, λοιπόν, να πεις σε ένα φιλόδοξο άτομο να τιθασεύσει τις φιλοδοξίες του; Κάποιοι λοιπόν έχουν τη φιλοδοξία να εκλεγούν βουλευτές Τρικάλων και ήδη έχουν αρχίσει τις προεργασίες…
Είναι μία θεμιτή φιλοδοξία. Θα μπορούσε κάποιος, όμως, να πει: «Τι θέλεις να μπλεχτείς με το βουλευτιλίκι, ενώ είσαι ένας σοβαρός άνθρωπος;». Θα απαντήσει: «Αν δεν ασχοληθούν οι σοβαροί άνθρωποι με την πολιτική, πως θα δούμε καλύτερες μέρες στον τόπο αυτό;».
Και θα έχει δίκιο.
Όμως, φιλοδοξίες δεν έχουν μόνο οι σοβαροί άνθρωποι. Επομένως, εμείς λέμε «ναι» στα φιλόδοξα άτομα, αλλά «όχι» στους τυχοδιώκτες.
Και ο τυχοδιώκτης είναι φιλόδοξο άτομο, αλλά έχει άλλο στόχο και φιλοδοξία. Όποιος θέλει να πολιτευτεί, δεν δικαιούται να αποκλείσει έναν άλλο με την ίδια φιλοδοξία, λέγοντας να τιθασεύσει την φιλοδοξία του.
Για την καταλληλότητα όλων όσων ασχολούνται, ή επιθυμούν να ασχοληθούν, με τα κοινά, καλύτερος κριτής είναι ο ψηφοφόρος.
Σ’ εκείνον πρέπει να αφεθεί η επιλογή του φιλόδοξου, ή του τυχοδιώκτη, πολιτικού.
.