Είναι φανερό ότι η ανασύνθεση της συγκυβέρνησης εξυπηρετεί τις εσωκομματικές ισορροπίες των δυο κομμάτων, τις διακομματικές μυστικές συμφωνίες τους, την ικανοποίηση φιλοδοξιών, το βόλεμα ημετέρων και άλλες συνηθισμένες σκοπιμότητες, με οδηγό την παλαιοκομματική και φαύλη πολιτική αντίληψη, που επικρατεί στην πολιτική σκηνή από την εποχή του διεφθαρμένου πρωθυπουργού Ι. Κωλέττη.
Άλλωστε, έγινε αντιληπτό από καιρό, πως η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν πολυνοιάζεται για τις ανάγκες της κοινωνίας και την ανόρθωση της χρεωκοπημένης χώρας, ούτε σκοτίζεται τόσο για την ανεργία, τη φτώχεια, τη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή, όσο πασχίζει να κρατήσει την εξουσία και να επιβιώσει πολιτικά με κάθε μέσο και τρόπο.
Οι ανασχηματιστές Σαμαράς και Βενιζέλος δεν πείθουν κανέναν σκεπτόμενο πολίτη, ότι η χρεωκοπημένη σήμερα χώρα έχει ανάγκη από στρατιά 47 (!!!)υπουργών και υφυπουργών, όταν η γειτονική Ιταλία έχει μόνο 15. Γιατί άραγε αναθεματίστηκε εκείνο το προεκλογικό σύνθημα όλων των υποψήφιων πρωθυπουργών, «μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα»; Δεν έχουν κανένα σοβαρό επιχείρημα, ώστε να δικαιολογήσουν στο υπουργείο Άμυνας, για παράδειγμα, και αναπληρωτή υπουργό και υφυπουργό, ούτε υφυπουργό στο υπουργείο Πολιτισμού ούτε την υπουργοποίηση των φαφλατάδων των καναλιών και του γυρολόγου Λοβέρδου. Δεν πείθουν για την οικονομική ανάκαμψη, αφού θα συνεχίσουν τυφλή υπακοή στους δανειστές, χωρίς σχέδιο διεξόδου και μεταρρυθμίσεων, με την αντικατάσταση ενός στυγνού τεχνοκράτη των τραπεζιτών με έναν όμοιο του και την παραμονή Βρούτση, κατ’ ευφημισμόν υπουργού εργασίας, εκθεμελιωτή των εργασιακών σχέσεων, αδιάφορου και ανίκανου να προστατέψει τους εργαζόμενους από την απληστία των αφεντικών.
Βέβαια κι αυτή η συγκυβέρνηση θα αυτοαποκαλείται, χωρίς ντροπή, «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», για να δικαιολογείται έτσι κι ο Βενιζέλος στην εξουσία (με ποιά άραγε προγραμματική συμφωνία;).
Όμως, το να μας αναγκάζει ως κορόιδα, να πληρώνουμε όχι μόνο δεκάδες αποτυχημένους άχρηστους και αχρείαστους υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς(εκείνος ο Επικρατείας άραγε με τι ασχολείται;), αλλά κι έναν άγνωστο αριθμό εκατοντάδων, ημέτερων αργόσχολων, άσχετων μετακλητών υπαλλήλων συμβούλων και παρασυμβούλων τους, είναι ζήτημα ουσίας που πρέπει να μας απασχολεί. Ας αναρωτηθούμε, μήπως έχουμε μερίδιο ευθύνης;
Φαλαγκάρας Σταύρος, εκπαιδευτικός
Υ.Γ. η Βουλή ως κουκουλωτήριο σκανδάλων και απατεωνιών των πολιτικών, για να διαιωνίζεται η ατιμωρησία τους, κλείνει πάντα αιφνιδιαστικά.
.