Θυμάμαι τα παλιά τα χρόνια, τότε που οι αριστεροί ήταν κάτι σαν κινούμενη ιδέα (μετά έγιναν κινούμενα σχέδια), κάθε φορά που έφευγε ένας εργαζόμενος από Μέσο Ενημέρωσης, ήταν σαν να έπεφτε (όλος) ο κόσμος στο κεφάλι τους.
Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, κινητοποιήσεις επί κινητοποιήσεων και στο τέλος ένα βαρύγδουπο άρθρο στην τελευταία σελίδα της «Αυγής» από τον Καρτερό για τους τρισκατάρατους της διαπλοκής, που πίνουν (αντί ποτού) το αίμα των εργαζομένων. Μαθαίνοντας το εργασιακό αιματοκύλισμα στα media του ΣΥΡΙΖΑ, σκέφτηκα τι θα γινόταν αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε σε μια εκδοτική επιχείρηση της κεντροδεξιάς.
Μέχρι και κρεμάλες στο Σύνταγμα θα έστηναν και από κάτω θα καλούσαν σε διαδήλωση, προκειμένου να κρεμάσουν πανηγυρικά τον εκδότη που τόλμησε να απολύσει τους εργαζόμενους.
Τώρα, που σε «Αυγή» και «Κόκκινο» γίνεται χαμός, επικρατεί άκρα του τάφου (του κανονικού) σιωπή. Για όσους δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, αποφασίστηκε να φύγουν με εθελουσία από την «Αυγή» 47 άτομα. Θα μείνουν στην εφημερίδα 10, στο ραδιόφωνο 30 και στο σάιτ 10. Συνολικά 50 άτομα και η ζωή συνεχίζεται.