Η γνωριμία, συνεργασία και φιλία με τον Κώστα Σκρέτα πάει πολλά χρόνια πίσω…
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε γύρω στο 1997-98, όπου μαζί με την Αλεξάνδρα Τάμπου είχαμε αναλάβει το διαφημιστικό τμήμα και τις δημόσιες σχέσεις του τηλεοπτικού σταθμού TV-10, του μοναδικού αμιγώς Τρικαλινού καναλιού, μιας και όλα τα υπόλοιπα είχαν πανθεσσαλικό περισσότερο χαρακτήρα.
Κοντά του έμαθα πολλά στον τομέα της επικοινωνίας. Είναι γεγονός πως τότε ο Κώστας, η Αλεξάνδρα κι εγώ, είχαμε συστήσει μια πολύ δυνατή διαφημιστική-επικοινωνιακή ομάδα, που “αλώνιζε” παντού και όμοια της δύσκολα συναντούσες σε όλη την Θεσσαλία, για να μην πω και ευρύτερα. Από τότε “δέσαμε” και γίναμε καλοί φίλοι. Εκτός από τα επαγγελματικά, μοιραζόμασταν και πολλά από τα προσωπικά θέματα, που μας απασχολούσαν. Έκτοτε συνεργαστήκαμε αρκετές φορές ακόμα, πότε στην Prestige Διαφημιστική, την Ραδιοφωνική Λέσχη και την Design Διαφημιστική, που διηύθυνε ο ίδιος.
Και ποιος δεν ήξερε τον Κώστα, όχι μόνο στα Τρίκαλα αλλά και ευρύτερα. Είχε γνωστούς και φίλους σε όλη την Ελλάδα. Ένας άνθρωπος έξυπνος, δραστήριος, κοινωνικός, εργασιομανής, αλλά και αρκετά ιδιόρρυθμος και “δύσκολος”, αν δεν είχες ανακαλύψει τα “κουμπιά” του. Δούλευε και κινούνταν επί χρόνια στο “κόκκινο”, χωρίς παύση, χωρίς σταματημό, χωρίς ξεκούραση. Μεγάλη του αγάπη το μπάσκετ, το οποίο υπηρέτησε ως παράγοντας και Πρόεδρος διαφόρων Τρικαλινών ομάδων, για πολλές δεκαετίες. Ένα επιπρόσθετο άγχος μέσα στην ήδη βεβαρυμένη καθημερινότητα του. Τηλεφωνήματα, νεύρα, φωνές, διαφωνίες, αλλά και γέλια, χαρές, αγκαλιές, πειράγματα, όπως είναι και η ίδια η ζωή άλλωστε. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Τα τελευταία χρόνια οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει επαγγελματικά, αλλά όποτε βρισκόμασταν σε κάποια εκδήλωση, σε κάποιο γήπεδο ή και στο δρόμο ακόμα, τα γέλια μας και τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν.
Σήμερα το πρωί η είδηση του ξαφνικού του θανάτου από ανακοπή με συγκλόνισε, όπως και όλη την τοπική κοινωνία που “πάγωσε” στο θλιβερό άγγελμα. Μα είναι δυνατόν, ο Κώστας; Μήπως έγινε κάποιο λάθος ρε παιδιά; Κι όμως ούτε λάθος ήταν, ούτε ψέματα. Από σήμερα το πρωί ο Κώστας δεν είναι πια μαζί μας. Αύριο το απόγευμα θα του πούμε όλοι το στερνό αντίο, στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης. Θα είναι όλα τα Τρίκαλα εκεί και όχι μόνο.
Στη γυναίκα του Νατάσα, την μονάκριβη του κόρη Φαίδρα, στη μητέρα του Φαίδρα, στον αδελφό του Χρήστο και σε όλα τα οικεία του πρόσωπα, εύχομαι ο θεός να τους χαρίζει δύναμη να αντέξουν το χαμό του. Φίλε Κώστα Σκρέτα δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Δημήτρης Παδιός
Δημοσιογράφος trikalaIN.gr