Eλληνισμός, ανθρωπισμός και πρόσφυγες

diktyo-allileg

Υλοποιείται το Σάββατο η 13η δράση του δικτύου ”αλληλεγγύη για όλους – χωρίς μεσάζοντες” και είναι αφιερωμένη στους πρόσφυγες. Γιατί «δεν πρόκειται να εξαφανιστούν οι πρόσφυγες. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτούς, χωρίς όμως τα παράπλευρα βάρη που δημιουργούν», σύμφωνα και με δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, κ. Γιάννη Μουζάλα.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι, ως δίκτυο αλληλεγγύης στα Τρίκαλα, μπορούμε να βοηθήσουμε στη λύση του προβλήματος. Εξ άλλου, δεν βρισκόμαστε στη διαδρομή της μεγάλης τους πορείας για το καλύτερο μέλλον. Επίσης, γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε ως χώρα και ως πολίτες σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Οφείλουμε όμως να αφυπνιστούμε εμείς οι ίδιοι και να μην επιτρέψουμε σε ακραίες φωνές και αντιλήψεις, εκμεταλλευόμενες την οικονομική δυσπραγία, να σπείρουν τη ξενοφοβία, το ρατσισμό και τον τρόμο.
Οφείλουμε να αναδείξουμε τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν λαούς, φυλές ή ομάδες πληθυσμών στην προσφυγιά, την επιχειρούμενη ”γενοκτονία” τους και τον αγώνα για επιβίωση. Αν δεν σταματήσουν οι πολεμικές συγκρούσεις, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπορούμε να λέμε ότι αντιμετωπίζεται η προσφυγική κρίση.
Οφείλουμε να βοηθήσουμε, ώστε το πέρασμα τους από τη χώρα μας να είναι ασφαλές και σύντομο.
Στην παρούσα φάση, οφείλουμε να τους παρέχουμε το αυτονόητο: τις πρώτες βοήθειες μόλις αποβιβάζονται, όπως τροφή, υγιεινομική περίθαλψη, στέγη για όσο διάστημα χρειαστεί, ψυχολογική και συμβουλευτική στήριξη, προκειμένου να συνεχίσουν το μεγάλο ταξίδι τους.
Το οφείλουμε στην προσήλωσή μας στις αξίες του ανθρωπισμού, στη διατήρηση της συλλογικής ιστορικής μνήμης, στη συνέχεια του ελληνισμού, ακόμη και στους πληθυσμούς της Συρίας. Ήταν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα όταν οι εκκαθαρίσεις των πληθυσμών του Πόντου και της Μικράς Ασίας, ανάμεσά τους και ελληνικοί πληθυσμοί, ξερίζωναν ανθρώπους από τις εστίες τους. Ήταν οι εξαναγκασμοί για τις μεγάλες πορείες ”θανάτου” που οδήγησαν αρκετούς έλληνες του Πόντου αποδεκατισμένους, λόγω των κακουχιών, από τις οικογένειές τους, σε πόλεις της σημερινής Συρίας, όπως το Χαλέπι και από κει στην Ευρώπη ή Αμερική με αποτέλεσμα να βρίσκουμε σήμερα, στα αρχεία στο νησί Ellis Island (Έλλις Αϊλαντ) των Ηνωμένων Πολιτειών, το νησί των δακρύων και του φόβου όπως αποκαλούνταν, ελληνικά ονόματα, όπως της Sano (Θυμίας) Halo. (1)
Σύμφωνα με τα ψηφιοποιημένα αρχεία, το διάστημα 1892-1924 πέρασαν από το νησί Ellis Island πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες, οι οποίοι βίωσαν το ρατσισμό και τον τρόμο, αποκαλούνταν dirty Greeks (‘βρωμοέλληνες”), στο δε νότο βρέθηκαν στο στόχαστρο της Κου-Κλουξ-Κλαν και ίσχυαν για αυτούς οι νόμοι που ψηφίζονταν για τους μαύρους, καθώς δεν θεωρούνταν ”λευκοί”.
Επίσης είναι άγνωστο για πολλούς, το αντίστροφο απ’ ότι σήμερα, κύμα προσφύγων από τα νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα προς τις ακτές της Μ. Ασίας, την Κύπρο και τις χώρες της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, τα χρόνια 1941-1942. Οι συνθήκες φτώχειας και πείνας οδήγησαν αρκετούς σε νυκτερινές παράνομες αποδράσεις, σε επικίνδυνα ταξίδια με μικρές βάρκες και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Όσοι τελικά κατάφεραν να σωθούν, αντιμετώπισαν τις δυσκολίες της προσφυγιάς στις χώρες προορισμού. (2)
Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως τότε, έτσι και τώρα, οικογένειες αποδεκατίζονται, χιλιάδες πνίγονται στη θάλασσα, μικρά παιδιά μένουν απροστάτευτα. Γι αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους, η ζωή στην Ευρώπη είναι το μόνο όνειρο και τα ελληνικά νησιά, αν καταφέρουν και φθάσουν ως εκεί, η πύλη προς το όνειρο.
Η Λέσβος αποτελεί μέχρι στιγμής το καλό παράδειγμα για την Ευρώπη και αυτόν το δρόμο, της ανθρωπιάς και αλληλεγγύης πορευόμαστε, γιατί χωρίς ανθρωπιά δεν γίνεται τίποτα.

ΘΥΜΙΟΣ ΣΑΛΙΑΧΗΣ
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΣΑΛΙΑΧΗ
Μέλη δικτύου ΄΄αλληλεγγύη για όλους” στα Τρίκαλα

(1) Η Sano (Θυμία) Halo, δεκάχρονο κορίτσι έχασε την οικογένειά της από τις κακουχίες, βρέθηκε ολομόναχη από τον Πόντο το 1921 στο Κουρδιστάν, μετά στο Χαλέπι και από κει το 1925 στην Αμερική. Είναι η κεντρική ηρωΐδα του βιβλίου ”Ούτε τ’ όνομά μου”, της Thea Halo. (Εκδόσεις Γκοβόστη, 2001).
(2) Προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν, καταχωρημένες στο βιβλίο ”Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι˙ όλοι”, του Γιάννη Μακριδάκη. (Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα, 2010)
Υ.Γ. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τη συνεισφορά όσων αγοράσουν ελαιόλαδο, και οι ποσότητες των προϊόντων που θα εξασφαλισθούν ως προσφορά των παραγωγών προς το δίκτυο θα διατεθούν σε δομές αλληλεγγύης για πρόσφυγες.

.