Ξημέρωνε η 10η Μαΐου όταν όλοι οι μαθητές της Γ’ τάξης του 4ου Γυμνασίου Τρικάλων «Γιώργος Σεφέρης » επιβιβαστήκαμε μαζί με τις καθηγήτριες μας σε δύο λεωφορεία και αναχωρήσαμε γεμάτοι ενθουσιασμό από τον χώρο του σχολείου μας με προορισμό το μαγευτικό Πήλιο και την πόλη του Βόλου.
Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη και το ανοιξιάτικο κλίμα του Μαΐου μας επιβεβαίωσε ότι είχαμε επιλέξει την κατάλληλη στιγμή της σχολικής χρονιάς για να πάμε αυτή την εκδρομή. Η ευχάριστη ατμόσφαιρα μας συνεπήρε, η διαδρομή σχετικά γρήγορη και πριν προλάβουμε καλά καλά να το συνειδητοποιήσουμε φτάσαμε στις Μηλιές, ένα ορεινό χωριό του νοτίου Πηλίου, χτισμένο σε 400 m υψόμετρο και σε απόσταση 28 χλμ ανατολικά από τον Βόλο.
Στην πλατεία του χωριού αποβιβαστήκαμε από τα λεωφορεία μας και αφού ακούσαμε προσεκτικά τις οδηγίες των καθηγητών μας, διασκορπιστήκαμε και κάθε ένας από εμάς είχε περίπου μιάμιση ώρα στη διάθεση του για να την αξιοποιήσει, όπως ο ίδιος ήθελε. Σε γενικές γραμμές, όμως, όλοι μας κάναμε ένα περίπατο στο γραφικό χωριό, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική του, φωτογραφηθήκαμε υπό τη σκιά των αιωνόβιων πλατάνων, περιεργαστήκαμε μερικά από τα ομορφότερα πυργόσπιτα και αρχοντικά του χωριού, τα οποία μας μετέφεραν σε μια άλλη εποχή. Κάποιοι από εμάς επισκεφτήκαμε την εκπληκτική βιβλιοθήκη των Μηλεών, «Ψυχής Άκος», που λειτουργεί μέχρι σήμερα με περισσότερα από 3500 σπάνια βιβλία και ιστορικά κειμήλια. Μετά από την περιήγηση καθίσαμε και απολαύσαμε ένα ρόφημα στο δεντρόφυτο τοπίο.
Στη συνέχεια, συγκεντρωθήκαμε ξανά όλοι μαζί, καθηγητές και μαθητές, στην εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, όπου όπως πληροφορηθήκαμε από τον ιερέα η εκκλησία ανακαινίστηκε το 1741,ενώ είναι άγνωστο το πότε χτίστηκε πρώτη φορά και από ποιόν. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και διαθέτει αξιόλογες μεταβυζαντινές αγιογραφίες. Είναι χτισμένη έτσι ώστε ο κάθε ήχος μέσα σε αυτήν να μην ακούγεται έξω, γιατί απαγορευόταν ο Χριστιανισμός εκείνη την εποχή. Κατασκευάστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το εξωτερικό της, χωρίς καμπαναριό και άλλα θρησκευτικά σύμβολα ή δείγματα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, να μην προδίδει την αληθινή φύση του κτιρίου. Προσκυνήσαμε τις εικόνες, ανάψαμε από ένα κερί και με την σύντομη ενημέρωση από τον ιερέα πήραμε τις σημαντικότερες πληροφορίες για το ναό.
Αμέσως μετά κατηφορίσαμε από ένα πέτρινο μονοπάτι και πήραμε το δρόμο για τον σταθμό των Μηλέων, από όπου θα παίρναμε και το τρενάκι του Πηλίου, τον θρυλικό πλέον “Μουτζούρη”. Στις Μηλιές καταλήγει ο σιδηρόδρομος που κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, από τον πατέρα του διάσημου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, Εβαρίστο ντε Κίρικο συνδέοντας το εμποροβιομηχανικό κέντρο του Βόλου, με την εύφορη και πλούσια περιοχή του Δυτικού Πηλίου. Το 1985 το τρένο του Πηλίου χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο. Το 1996 και μετά από μία σειρά επισκευών, τέθηκε ξανά σε λειτουργία καλύπτοντας συνολικά μια διαδρομή 16 χιλιομέτρων, από τα Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές, προσφέροντας στον επιβάτη την ευκαιρία να απολαύσει τη μοναδική φυσική ομορφιά του τοπίου και τις περίτεχνες αρχιτεκτονικές κατασκευές, από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο.
Φτάνοντας λοιπόν στο σταθμό και ξεκινώντας την περίφημη διαδρομή είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την οργιώδη βλάστηση, τη θέα στον Παγασητικό, τα τοξωτά γεφύρια, τις μικρές σήραγγες και τη σιδερένια γέφυρα του ντε Κίρικο, βασικά στοιχεία που μπορούν να την χαρακτηρίσουν ως μια από τις ωραιότερες διαδρομές στην Ευρώπη. Η διαδρομή διήρκησε 90 λεπτά, με 15λεπτη στάση στην Άνω Γατζέα και αποβίβαση στο σταθμό του χωριού Άνω Λεχώνια. Με το πέρας της ονειρικής αυτής διαδρομής όλοι μας επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία μας γεμάτοι ενθουσιασμό και πήραμε τη διαδρομή για τα Καλά Νερά.
Στα Καλά Νερά είχαμε μια ώρα ελεύθερη, να περπατήσουμε στην αμμουδιά κοντά στην θάλασσα, να απολαύσουμε την όμορφη και δροσερή μέρα και να κάνουμε τη βόλτα μας κατά μήκος της παραλίας. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να νιώσουμε ότι επιτέλους πλησιάζει το καλοκαίρι!
Δυστυχώς, όταν φύγαμε από τα Καλά Νερά και ενώ κατευθυνόμασταν προς το Βόλο ξέσπασε δυνατή βροχή. Ο καιρός δεν ήταν πλέον σύμμαχος μας γεγονός που μας απογοήτευσε λίγο, ωστόσο δεν θα επιτρέπαμε να καταστρέψει τα σχέδια μας. Φτάνοντας στην πόλη του Βόλου είχαμε άπλετο ελεύθερο χρόνο να περιηγηθούμε και να γνωρίσουμε την περιοχή. Παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, όλοι περάσαμε υπέροχα κάνοντας τη βόλτα μας στην αγορά, κατά μήκος του λιμανιού και γευματίζοντας σε κάποιο από τα διαφόρων ειδών ταχυφαγεία και ταβέρνες. Κάπως έτσι πέρασε ευχάριστα και η υπόλοιπη ημέρα, ώσπου ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Πρόκειται για μια φανταστική εκδρομή που θα μας μείνει αξέχαστη, γιατί, ας μην ξεχνάμε, ήταν η τελευταία μας εκδρομή στο Γυμνάσιο. Κατά τις 9:30 το βράδυ επιστρέψαμε πίσω στα Τρίκαλα χαρούμενοι, ευδιάθετοι και ελαφρώς κουρασμένοι. Όλοι μας μπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα ότι ήταν μια από τις πιο ευχάριστες εκδρομές στο Γυμνάσιο και αυτό το οφείλουμε κυρίως στις καθηγήτριες μας που προσφέρθηκαν να μας συνοδεύσουν σε αυτή την ημερήσια εκδρομή και συγκεκριμένα τη Διευθύντρια του σχολείου μας κ. Τσιοτινού, την Υποδιευθύντρια κ. Μαρούση, την κ. Ράμπια και την κ. Τζανάκου. Περάσαμε υπέροχα και νομίζω ότι όλοι διασκεδάσαμε, ιδιαίτερα στη διαδρομή με το τρενάκι. Ελπίζουμε και στο μέλλον να μας δοθεί η ευκαιρία να πάρουμε μέρος σε αντίστοιχες σχολικές αποδράσεις!
Η μαθήτρια του Γ΄1
Κύργια Ελένη